Het is immers toch een wereldstad van formaat waar je werkelijk alles op een paar vierkante kilometer hebt: bedrijven, winkels en mensen.
Altijd hectisch, dat wel en je moet er echt van houden. Ik heb wel eens gezegd dat ik een haat-liefde verhouding heb met Hong Kong.
Soms erger je je kapot aan de lange reistijd, aan het feit dat mensen hier altijd kris-kras door elkaar lopen en er nooit aan denken dat er ook mensen achter ze lopen en natuurlijk aan de luchtvervuiling en de altijd op vrieskou afgestelde airco's.
Maar genieten doe je dan weer van het gemak waarmee dingen gaan in Hong Kong: altijd taxi's beschikbaar, vriendelijke mensen, hoge service, betaalbare restaurants en uitgelezen bars waar je heerlijk met vrienden kunt loungen en veel, heel veel zon.
Het klimaat is wel een kwestie van wennen. Het is warm en vochtig en daar heeft je lichaam tijd voor nodig om ermee om te gaan. Ik had er echter niet zoveel problemen mee en afgelopen zomer betrapte ik me erop dat ik helemaal geen last meer had van de 35 graden in parkeergarage. Werd het kouder dan 25 graden dan had ik het echt koud en begon ik te verlangen naar een jas.
Bert daarentegen heeft er altijd moeite mee gehad en liep meestal na een paar stappen al te transpireren. Hij heeft de seizoenen erg gemist en is echt blij dat we weer teruggaan.
Zoals gezegd, ligt dat voor mij moeilijker. Omdat Bert veel weg was voor het werk, ging ik regelmatig zelf of met vrienden op stap. Voor mij is Hong Kong daarom echt een thuis geworden terwijl het voor Bert meer een tussenstop was voor de volgende zakenreis.
Maar hoe je het ook wendt of keert, de dag van afscheid nemen komt onvermijdelijk en we wilden in Hong Kong stijl afscheid nemen. Dat betekende dus dat we wat moesten organiseren.
We besloten op twee manieren afscheid te nemen: op kantoor van alle collega's en privé met een grote groep vrienden. We wilden het wel origineel houden en dus bedachten we het volgende:
Afscheid van de collega's in Cityplaza One en Cityplaza Four
In Hong Kong zit 'Orange Tree'. Dat is een Nederlands restaurant, gerund door Pieter Onderwater en wat zou er nu leuker zijn dat hem de catering te laten verzorgen van ons afscheid op kantoor? Zo gezegd, zo gedaan. Pieter en zijn team hadden het werkelijk tot in de puntjes geregeld met Heineken bier, wijn en typische Nederlandse hapjes, zoals bitterballen die goed in de smaak vielen.
Op 12 december liep om 4 uur 's middags de kantine vol met collega's van de verschillende afdelingen, gebouwen en verdiepingen om afscheid van ons te nemen. Op de foto's kunnen jullie een indruk opdoen.
In totaal waren er schat ik zo'n vijftig mensen wat een gezellige drukte opleverde.
Tramparty
Voor de dag erna hadden we iets origineels en typisch Hong Kong's bedacht: een toer met een originele antieke tram. De huidige trams staan bekend als zeer oncomfortabel en warm want er zit geen airco in maar ze zijn wel heel erg bepalend in het straatbeeld.
En zoals je Amsterdam eigenlijk het mooiste vanaf het water kunt zien, kun je Hong Kong heel goed vanuit een tram bewonderen.
Voor relatief weinig geld kun je de tram voor twee uur huren en kun je er met zo'n 25mensen op. Iedereen kon z'n eigen hapjes en drankjes meenemen en zo heerlijk rustig van een tochtje vanaf de remise in Whitty Street naar Causeway Bay, Happy Valley en weer terug naar de remise gaan genieten.
We hadden de rode tram, die van binnen leuk en comfortabel is ingericht met pluche en die bovenop deels open is zodat je van het prachtige uitzicht kan genieten.
Rond twee uur 's middags was iedereen er en gingen we op weg. Het was prachtig weer en het was hartstikke leuk om steeds even van plaats te wisselen en met iemand anders te babbelen.
De stemming kwam er goed in toen we met onze tram langs de eerste Hong Kong Gay Parade kwamen. Perry, mijn collega, kent veel mensen en toen die hem zagen, begonnen die spontaan te juichen en te joelen. Tja, en wat doe je dan? Dan doe jij dat dus ook. Je kunt zeggen dat we op die manier dus heel veel aandacht trokken en er werden talloze foto's door ons van hen en door hen van ons gemaakt. We konden onszelf de volgende dag op verschillende foto's in Facebook terugvinden en waarschijnlijk zijn er nu een hoop mensen die denken dat we allemaal gay zijn maar who cares? We hadden allemaal lol en daar gaat het uiteindelijk om, toch?
We waren zomaar weer terug in de remise waar we na een groepsfoto van de overgebleven gasten (sommigen waren bij Central gestopt om te winkelen) naar huis gingen.
Een heerlijke middag met vrienden en een goede afsluiting van onze tijd in Hong Kong.
Op de foto met: Kristine Young & Perry Josito
Met mijn lieve 'Kiwi' vriendin Jodi Coker
De afsluitende groepsfoto
Met Rinkoo Ramchandani, 'my favourite Indian' en Dilbert fan
Onze Personal Trainer, Dominic. Zo gek als een deur maar een hart van goud. '5 More'
Bert met Fiona Chung, Eunice Wong, Oliver Kwok, Henry Fok, A.J. Moosa en kids Raina en Yasna bij het passeren van een gewone tram met mensen die blij werden van het spontane zwaaien van Raina
Zicht op enkele wolkenkrabbers
Met Vienna Cheung, 'Smartie'
De verhuizing
Na dit uitstapje vloog de tijd werkelijk om want er moest ingepakt worden, de katten moesten worden voorbereid, enzovoort, enzovoort.
Bert vloog op 17 december zodat hij in Duitsland al het een en ander kon voorbereiden voor de katten en ook boodschappen kon doen.
DJ, Michael en Lai See werden op de dag van de werkelijke verhuizing om half negen 's ochtends door Mark afgehaald, die het transport naar Duitsland had geregeld. Zij vlogen al vroeg in de middag naar Frankfurt.
Toen de katten waren opgehaald, was het huis leeg en rustig en konden de verhuizers die stipt om negen uur op de stoep stonden, beginnen met inpakken.
Later kwam Evelyn Lee helpen met het schoonmaken van kasten, stofzuigen en dweilen.
Tussendoor kwam Michaela, de buurvrouw van huis E nog even langs om me mee te nemen voor een kopje thee en een babbeltje. Bij haar kon ik ook meteen onze planten kwijt want die mochten niet mee naar Duitsland.
's Middags kwam de huisbaas langs met Danny van JLL (Jones, Lang & LaSalle) voor de opname en overdracht van de vele sleutels. Volgens Danny hadden wij het het netst van iedereen achtergelaten. Kennelijk laten mensen soms een waar spoor aan vuil en vernielingen achter als ze verhuizen. Wij zijn altijd voorzichtig met alles omgesprongen.
Ten eerste is het niet ons eigen huis en ten tweede betaalt het bedrijf de huur. Wij hebben dit huis behandeld als ons eigen huis en hebben er met veel plezier gewoond samen met de geest, die er volgens Evelyn huisde.
We hebben dikwijls genoten van het adembenemend mooie uitzicht vanuit de woonkamer en heerlijk geplonst in het zwembad. Wat we echter het meest zullen missen zijn de vele mensen die Hong Kong maken tot wat het is: een bruisende, dynamische stad waar elke dag intens wordt geleefd.
Om acht uur 's avonds werd ik door de taxi naar Hong Kong airport gebracht. Voor de laatste keer.... Het was heel raar en ik SMS'de nog met Jodi over mijn tranenlevel. We hadden afgesproken dat ik op een schaal van 1-10 zou aangeven hoe het met me ging: bedroefd of okay. Ik schreef haar dat het heel erg varieerde, eigenlijk zoals ik dat de hele tijd al had. Ik was blij terug naar Duitsland te gaan maar ook bedroefd om de vele vrienden die ik nu niet meer zou gaan zien. Ik hield het uiteindelijk droog en had een goede en rustige vlucht naar Duitsland, naar huis...
Nawoord
Een welgemeend 'dank jullie wel' is hier wel op z'n plaats aan al die mensen die ons een kijkje in hun leven gaven, ons bijzondere plekjes hebben laten zien of insider tips hebben gegeven en die deze tweeënhalf jaar tot een onvergetelijke ervaring hebben gemaakt.
Dank jullie wel ook alle lezers die de blog trouw hebben gevolgd. Ik hoop dat jullie een idee hebben gekregen over het leven in een zeer bijzonder deel van Azië.
Mochten jullie willen weten hoe het ons verder vergaat, lees dan mijn nieuwe blog 'Living in Franconia', op www.livinginfranconia.blogspot.com.
Posts
