Naar de tandarts...

Nu het met Bert weer een stuk beter gaat (hij vliegt vrijdag weer terug naar Hong Kong) en ik sinds vorige week weer terug ben, is het tijd om de dagelijkse routine op te pakken.

Helaas hoort daar op dit moment ook de tandarts bij. Hoewel, helaas.....

Nadat eind 2007 een begin was gemaakt met het plaatsen van implantaten door mijn Duitse tandarts, moest ik op zoek naar een tandarts in Hong Kong die deze klus af kon maken. Dit komt doordat mijn reisschema het op het moment niet toestaat dat deze behandeling in Duitsland kan worden afgemaakt.

Hoe vind je dan een goede tandarts? Dat is een hele goede vraag waar ik ook niet zo 1-2-3 een antwoord op had. Een goed geheugen had ik echter wel en ik meende mij te herinneren dat de relocatiedame ons de naam Costello had gegeven tijdens onze look-and-see trip. Ik ben die naam vervolgens op Google gaan zoeken en vond een keurige website onder: http://drscostello.com/hong-kong-dentists.html

En zie daar: ze hebben zelfs een specialist voor implantaten. Ik heb direct een afspraak gemaakt en na de goedkeuring van de particuliere verzekering kon de vervolgbehandeling beginnen.

Daarvoor moest ik vorige week dinsdag langskomen voor een kleine operatieve ingreep waarbij nu schroeven in de implantaten zijn gedraaid. Voor die behandeling was 2,5 uur uitgetrokken en ik keek er best een beetje tegenop.

Maar dat was helemaal niet nodig want bij onze tandarts is het namelijk heel gezellig. Gezellig? Bij de tandarts?

Yep, je wilt het misschien niet geloven maar hier is het leuk om naar de tandarts te gaan. De reden is dat je voor je behandeling een film kunt uitzoeken die dan vervolgens in het plafond wordt afgespeeld. Elke keer als de tandarts stopt en je weer rechtop zet, stopt de film ook. En als je naar een andere ruimte moet voor een andere behandeling, gaat je film daar gewoon verder.

Ik vind het een geweldige uitvinding en ik was zo geconcentreerd naar de film aan het kijken dat ik op een gegeven moment niet eens door had dat de tandarts mij iets vroeg.

Wat me overigens ook opviel, was de manier waarop ze hier de verdoving injecteren. Meestal zijn die prikken in je wang en tandvlees nu niet echt aangenaam maar daar hoef je hier niet bang voor te zijn. Eerst wordt namelijk met een wattenstaafje een verdovingsvloeistof op je tandvlees gedaan en voel je de injecties dus niet.

Ideaal dus en ik kijk er alweer naar uit dat ik morgen weer 'mag'.

Goede dingen van Hong Kong? De tandarts!