Spannende tijden

Drie dingen hebben ons de afgelopen weken bezighouden:

- De terugkeer van Bert;
- Olympische Spelen;
- Lai See en dr. David.

Terugkeer Bert naar Hong Kong

Zoals jullie weten, werd Bert eind juni geveld door een beroerte die leidde tot een ziekenhuisopname van een week, gevolgd door vier weken revalidatie. Ik kan jullie melden dat hij praktisch helemaal is hersteld en dat hij daarom vorige week zaterdag weer terug was in Hong Kong.

Na overleg met de arts in Duitsland is wel besloten om in ieder geval twee weken alleen maar halve dagen te werken om hem niet direct teveel te belasten. De eerste dag was gepland voor afgelopen woensdag.

Het lot had echter anders beschikt want doordat er een typhoon over Hong Kong raasde (en daar is geen woord teveel aan gezegd!) werd 's ochtends signaal 8 (zie mijn eerdere berichten) afgegeven en daarmee bepaald dat niemand z'n huis mocht verlaten. Het spookte de hele dag door en dus hebben wij deze extra vrije dag nog even benut om heerlijk lui op de bank te hangen en DVD's te kijken.

Donderdag was het over met de pret en kon het echte werk beginnen. Dat betekent dat Bert wel meerijdt naar het MTR station 's ochtends maar dan linea recta naar de fitnessstudio gaat om te trainen. Na de lunch is hij dan op kantoor en werkt keurig vier uur en niet langer. Het is nu ook zaak om daar heel strikt in te zijn want als het aan de managers ligt, worden alle opgelegde condities die door de artsen zijn opgelegd, binnen no-time genegeerd. Je bent immers terug en weer beschikbaar. Tot nu toe houden we dit echter goed onder controle en dat moet ook. We willen immers niet dat dit nog eens gebeurt.

Deze eerste dag was uiteraard best pittig en het was Bert goed aan te zien dat het allemaal behoorlijk vermoeiend was.

Kleine probleempjes zijn er nog met het korte-termijn geheugen en dat is soms best vreemd. Dan heb ik hem wat verteld en een uur later is hij dat echt vergeten. Maar zoals Cruijff al zei: 'Elk nadeel heb z'n voordeel'. Ik heb er namelijk helemaal geen probleem mee als Bert zich niet meer kan herinneren of ik dat ene paar schoenen nu wel of niet gekocht heb!

Het andere probleem is dat hij nog steeds geen compleet gevoel in zijn linker bovenarm heeft. Hij voelt wel dat iemand hem aanraakt maar niet wat die persoon dan doet, bijvoorbeeld knijpen of kietelen. In Duitsland hadden de artsen al gesuggereerd om accupunctuur te proberen, vooral omdat je hier de echte experts bij de hand hebt. We moeten dus eens zien waar we een goede vinden.

Al met al moet ik zeggen dat het net lijkt of er niets is gebeurd met Bert buiten dan het feit dat hij dagelijks een asprine in moet nemen als voorzorgsmaatregel.

We zijn nu druk bezig met het plannen van onze vakantie naar Thailand want sinds Kerst hadden we ook wegens zijn project, nog niet de gelegenheid om eens even heerlijk te ontspannen. Dat gaan we nu dus maar eens even doen. Begin september gaan we daarom twee weken naar Bangkok.

Olympische Spelen in Beijing

Zoals was te verwachten, staat de boel hier op z'n kop vanwege de Spelen. We zitten dan weliswaar redelijk ver weg van Beijing maar ook Hong Kong heeft een onderdeel van de Spelen: de paardensport (zie ook mijn eerdere berichten). In het Engels heet dat overigens Equestrian, dit even ter informatie omdat het een woord is wat ik zelf nog nooit was tegen gekomen.

Er valt al veel over te zeggen ook al zijn de Spelen net pas begonnen.

Zo was er de spectaculaire opening die zijn weerga niet kende: 2008 drummers die aanvingen met het openingsspektakel, meer dan 83.000 stuks vuurwerk, Lang Lang die prachtig piano speelde, vele culturele aspecten van het oude China en de vier grote uitvindingen: het kompas, de schrijf- en boekdrukkunst en uiteraard het vuurwerk. Dat alles gecombineerd met het nieuwe China dat zich kenmerkt door hoogstaande kennis van technologie.

De computeranimaties die het deden voorkomen of er een muur aan water van het dak van het stadion naar beneden liep maar ook de animaties rondom de enorme papierrol waren om van te watertanden.

Wij hebben dit gewoon thuis gekeken. Er was via adidas geregeld dat we de opening in een sportbar in Wanchai konden kijken maar dat is voor ons redelijk ver weg en zou hebben betekend dat we 's nachts met een taxi naar huis hadden moeten gaan omdat er dan geen MTR meer rijdt. Bovendien is de kans dat je echt wat van de opening meekrijgt ook niet gegarandeerd omdat het dan natuurlijk erg druk is.

Thuis kijken dus. De vraag die daarop volgde was welk kanaal dit zou uitzenden. We hebben namelijk een heel arsenaal aan sportzenders. Donderdag kwam Bert er echter achter dat er maar een zender is die de Spelen uitzendt, en dat wij dit kanaal niet kunnen ontvangen. Wij kijken namelijk tv via internet en dat is verbonden met NOW TV. Niets mis mee maar het heeft zijn beperkingen dus.

Bert had op donderdag daarom via e-mail contact gezocht met NOW TV en kreeg het onthutsende antwoord dat we dan eerst moesten checken of we een bepaalde digitale connectie in huis hadden. Als dat zo was, konden we overschakelen op hun HD-TV pakket en op die manier dan de zender TVB Pearl toch ontvangen.

Ik vond het een vreemd verhaal; je kunt de zenders (die gratis zijn) via het internet niet ontvangen tenzij je de HD-TV set top box hebt? Ik besloot daarom eens wat rond te vragen bij de collega's. De gouden tip kwam uiteindelijk van mijn collega Alain Hsiao, die enorm veel weet van alles wat met electronica en dergelijke te maken heeft. Hij vertelde dat hij exact hetzelfde probleem had. Omdat in zijn huis naast de internet-aansluiting ook kabelaansluitingen waren voorbereid, had hij het probleem met een simpele antennekabel opgelost.

Het klonk bijna te mooi om waar te zijn maar het was het proberen waard, zeker omdat de opzet via NOW TV wel even zou gaan duren en het nodige extra zou gaan kosten.

De zoektocht was nu dus naar een antennekabel. Eenvoudig, denk je dan. Even naar een Chinese Mediamarkt, Expert of vergelijkbare winkel en klaar is Kees. Nou, niet dus. In Hong Kong kun je in zulke zaken alleen de apparatuur kopen, de kabels moet je ergens anders halen. Het probleem is dan waar dat 'ergens anders' precies is. De winkel kan je daar normaal gesproken niet mee helpen. De mensen daar zijn uitsluitend bezig met het verkopen van spullen (en hebben 9 van de 10 keer niet eens verstand van zaken zoals we zelf al meerdere keren hebben gezien).

Gelukkig heeft mijn nieuwsgierige aard ook z'n voordelen en wist ik een zaak in 'ons' gebouw die het naar alle waarschijnlijkheid wel verkocht: Apita. Dit is een warenhuis vergelijkbaar met de V&D zoals die vroeger was in Nederland. Op vrijdag na het werk ben ik snel daar naar binnen gegaan en voor 35 Hong Kong Dollar (3 Euro en een beetje) hebben we via onze kabelaansluiting nu de verbinding met TVB Pearl. Snel & simpel, precies zoals ik het graag zie!

Zoals ik al eerder vermeldde hebben we hier in Hong Kong ook een beetje Olympische Spelen met de paardensport. Je verwacht dat de belangstelling hiervoor niet zo bijzonder groot is maar het tegendeel bleek waar toen de kaartjes in de verkoop gingen. Binnen een dag was alles uitverkocht en ik zag mijn wens om de dressuur te zien, in rook opgaan.

Maar nu komt HET voorbeeld van de oppervlakkigheid van de Hong Kong'ers: vanmorgen stond er een artikel in de SCMP over het onderdeel dressuur. Een prachtige foto stond erbij waar je drie mensen diep in slaap op de tribune zag zitten. Het was vanwege de warmte om half zeven 's ochtends begonnen maar tegen tien uur was het stadion al voor twee derde leeggestroomd. Toen de krant wat mensen interviewde waren de typische kommentaren dat de mensen dachten dat de ruiters met hun paarden aan het opwarmen waren door van de ene kant naar de andere kant van het parcours te lopen maar dat bleek het evenement zelf te zijn. Hoogst verontwaardigd waren de toeschouwers.

Hieruit blijkt weer dat deze mensen koste wat kost kaartjes moeten hebben om tegen hun familieleden en vrienden op te kunnen scheppen over het feit dat ze bij de Olympische Spelen zijn geweest. Maar zich verdiepen in het onderdeel zelf, ho maar. Zien en gezien worden, dat is het motto.

Voor wat betreft mijn wens om erbij te zijn, is er goed nieuws: via een interne competitie heb ik twee kaartjes voor het onderdeel free-style gewonnen en dus zitten wij op 19 augustus toch in het stadion in Sha Tin. Ik beloof jullie dat ik niet in slaap zal vallen!

Lai See en dr. David

Wij hebben een uitermate vriendelijke man als dierenarts, beter bekend als dr. David (Gething). Hij heeft een dierenziekenhuis op het eiland en heeft een mobiele praktijk waardoor hij altijd aan huis komt. Een perfecte opzet want zo heb je de minste stress voor je huisdieren. Voor DJ en Iepie werkte dat altijd prima.

Maar zoals jullie weten, hebben wij twee nieuwe katten die een verleden als straatkat met zich meebrengen en daar ligt het, zoals we nu gemerkt hebben, een beetje anders.

Een voorproefje daarvan kreeg ik begin juni al toen Lai See zijn laatste inenting kreeg die hem beschermd tegen allerlei griezelige kattenkwalen. Lai See was toen nog redelijk klein maar al behoorlijk sterk en ik waarschuwde dr. David dus al dat hij zich moest voorbereiden.

Helaas trapte dr. David in de lieve uitstraling van Lai See. Op het moment dat hij Lai See van mij overpakte, veranderde dit lieve, poezelige kitten in een vechtmachine waarvan alle haren rechtop stonden en alle nagels en tanden als stiletto's te voorschijn waren gekomen. Voordat dr. David goed en wel besefte wat er gebeurde, werden alle wapens in de stand 'Volle Kracht Vooruit' gezet en de aanval ingezet. De dokter moest loslaten waarbij Lai See op mijn blote voeten landde en even heerlijk zijn nagels in mijn tenen boorde. Het bloed gutste eruit.

De dader vluchtte naar boven en het was aan mij om hem weer op te halen. Het is dat ik mijn spullen hier niet heb maar ik kreeg de neiging om mijn schermkleding aan te trekken! Na een half uurtje was het monstertje opgespoord en hield ik hem bij me om hem in ieder geval op een acceptabel en handelbaar niveau te houden. Een verdere check-up was niet mogelijk maar de injectie zat erin.

Afgelopen vrijdag moest dr. David dus weer aan de slag want Lai See heeft al een tijdje last van diaree. Deze keer had ik hem beter onder controle maar verder dan het onderzoeken van zijn buik, longen en hart kwam dr. David ook deze keer niet. Het was gelukkig genoeg om de diagnose te stellen.

Helaas houdt het in dat Lai See een kuur van vijf dagen met tabletten nodig heeft. Tabletten.....

We hebben het geprobeerd, echt. Maar hij wordt zo gigantisch wild dat hij zelfs door ons beiden niet te houden was. Stel je voor: een kitten ter grootte van een dames handtas en wij kunnen hem als twee volwassenen niet houden. We hebben daarom besloten om hem de tabletten te geven door ze volledig fijn te malen en door zijn eten te doen. Lijkt makkelijk maar is het niet want hij ruikt het en als hij vermoedt dat er wat mee is, laat hij het staan.

Dr. David had hierop al gerekend en ons voor de zekerheid tabletten gegeven voor 10 dagen zodat we de helft ter beschikking hebben voor mislukte pogingen. Hier is dus duidelijk een dierenarts met ervaring aan het werk.

Als positieve afsluiter kwam van hem nog de opmerking dat hij met Michael soortgelijke ervaringen heeft. Ik geloof dus dat ik maar een paar honkbalhandschoenen ga aanschaffen!