Typhoon Nuri

Ik heb al eens eerder over het fenomeen typhoon geschreven maar afgelopen vrijdag, 22 augustus, werd het toch wel ernstig.



Typhoon Nuri had op de Filippijnen al voor grote schade gezorgd en was nu op weg naar Hong Kong. Nu is dit het seizoen voor typhoons en maakten we ons in eerste instantie niet druk. Maar terwijl de donderdag verstreek, begon men toch lichtelijk ongerust te worden: de typhoon zou een direct hit hebben in Hong Kong.

Dat is wel degelijk iets om je zorgen over te maken. Meestal gaan deze orkanen langs Hong Kong op zo'n 100 tot 200 kilometer maar nu deze recht op Hong Kong afstevende, sloeg de paniek toe.

Iedereen op het werk had het erover en de wildste verhalen deden al de ronde. Signaal 10 (het hoogste signaal) zou worden afgegeven en de typhoon zou exact op Quarry Bay landen. Na wat doorvragen wist echter niemand precies waar dat laatste verhaal nu vandaan kwam en dat werd dus ook naar het land der fabelen verwezen.

Maar goed, een direct hit is wel degelijk ernstig. Wij hadden eigenlijk kaartjes gereserveerd voor The Dark Knight, de nieuwste Batman film voor vrijdagavond en die besloten we toch maar af te zeggen. De bioscoop zit namelijk in het gebouw waar ook ons kantoor zit en als er een typhoon is, kunnen we vanaf Sai Kung niet naar Hong Kong Island.

Voordat we gingen slapen was het nog steeds signaal 1 en er was ook nog geen wind maar bij het opstaan op vrijdag was het al redelijk stormachtig. Als er 's ochtends een signaal 8 wordt afgegeven, hoef je niet naar het werk en dus schakelden we eerst de t.v. aan. Nog steeds signaal 3! Dat was raar, want het werd buiten steeds heftiger. Na het speciale weerkanaal te hebben ingeschakeld, bleek er een bericht te zijn van de Hong Kong Observatory, zeg maar het KNMI hier dat zei dat voor 8 uur 's ochtends signaal 8 zou worden afgegeven.

Een beetje vreemd want als je dat al weet, waarom doe je dat dan niet meteen zodat mensen die ver moeten reizen naar hun werk, niet op pad gaan. Wij zagen het gelukkig op tijd en besloten om alles wat nog los was buiten, vast te sjorren.

Stoelen en bloempotten stonden al in de carport maar we hebben ook nog grote bloempotten die we niet kunnen tillen. We besloten om die verschuiven tot aan het hek van het zwembad zodat in ieder geval de potten uit de wind stonden.

Omdat er bananenplanten in die potten staan, vangen die veel wind en ik besloot de bladeren zoveel mogelijk naar binnen te vouwen om de planten zoveel mogelijk te beschermen. Terwijl ik dat allemaal stond te doen (het was gelukkig nog droog) werd ik al een paar keer bijna omver geblazen. Het was dus echt menens deze keer.

Na een laatste check ben ik naar binnen gegaan en het enige wat je dan nog kunt doen, is afwachten en hopen dat er geen ramen inwaaien.

Het werd heel heftig en terwijl het nog signaal 8 was, heb ik een paar filmpjes van geschoten om jullie daar een indruk van te geven. Bij een filmpje kun je heel goed horen wat een lawaai er is van de storm.



Op een gegeven moment werd er zelfs signaal 9 afgegeven waarbij ook de nodige waarschuwingen horen. Zo moet je in huis alle deuren dichtdoen voor het geval er ergens een raam inwaait, moet je kinderen in veilige ruimtes onderbrengen en moet je de ramen afplakken. Vanaf dat moment is het ineens niet zo leuk meer om een dagje vrij te hebben. Neem dat maar van me aan.


En omdat wij aan de kust wonen, spookt het hier altijd erger dan op Hong Kong Island waar de mensen van de laatste typhoon bijna niets gemerkt hebben. Wij zagen daarentegen van alles langsvliegen.

Elk kwartier waren er nieuwsuitzendingen op de lokale nieuwszenders en in de filmpjes kun je daarvan wat voorbeelden zien.


Na al dat lawaai en de storm was het ineens stil. Vreemd stil. We zaten in het oog van de typhoon. Het lijkt dan of alles weer normaal is maar niets is minder waar. Als de typhoon verder trekt, kom je uiteindelijk weer aan de rand van de typhoon en begint het feest weer van voren af aan. Dat gebeurde na zo'n drie uur.

Wat raar was, was dat op dat moment de wind ook was gedraaid. Eerst stond hij op de achterkant van het huis en nadat het oog voorbij was getrokken, stond hij pal op de voorkant. Dat was echter wel goed want daardoor konden we rustig gaan slapen.

De volgende ochtend was alles weer rustig en brak het zonnetje zelfs door.

De schade: verschillende meldingen van omgewaaide bomen en ingestorte steigers. Tientallen gewonden door vallend puin en omdat ze waren omgeblazen (die laatste groep betreft eigenwijze mensen die toch naar buiten gaan ondanks alle waarschuwingen).

Tot slot is er nog een dode te betreuren. Ook dat was echter een geval van eigen schuld. Deze man was met zijn vrouw gaan surfen (dan heb je dus niet een gaatje in je hoofd maar heb je gewoon geen hersens) en is in de golven verdwenen. Zijn lichaam is maandag pas gevonden.

Er zijn in Sai Kung windsnelheden van 148 kilometer per uur gemeten maar buiten wat regenwater dat onder de deuren naar binnen is geslagen, is bij ons gelukkig niets kapot gegaan.

Bij een collega die wat verderop woont, is echter heel veel water naar binnen geslagen door de wind en was er een modderstroom die de tuin van hun buren compleet bedolven heeft. Ook een grote boom van zo'n 100 jaar oud is omgegaan en heeft een enorme ravage aangericht.

Wat een avontuur.....