The Peak & Madame Tussaud

Een toeristisch uitstapje deze keer en wel naar The Peak. Dit is toch wel een van de hoofdattracties in Hong Kong en als je hier naar toe komt, een absolute must.

Wat is The Peak dan?

Het is een berg midden op Hong Kong Island waar vandaan je zo'n beetje heel Hong Kong kunt overzien. Dat wil zeggen, als het weer en de smog het toestaan (en dat is zelden).

Je kunt naar boven op verschillende manieren: met de bus, de taxi of de speciale Peaktram. Dat laatste is een relatief duur grapje maar op mooie dagen zeker de moeite waard.

De tram heeft een relatief ouderwets uiterlijk en is bij mijn weten ook de originele tram zoals die altijd gebruikt is.

Vroeger reisde alleen de gouverneur van Hong Kong zo naar boven, later mocht ook het personeel mee maar dat mocht (uiteraard) niet voorin zitten. De voorste rij is ook nog heel lang gereserveerd geweest voor de gouverneur.

De tram gaat steil tegen de berg op en staan is praktisch onmogelijk. Het uitzicht tijdens de tocht naar boven is geweldig. Helaas gaat de tram te hard om daar mooie foto's van te kunnen maken. Kijk maar.

Eenmaal boven kun je nog hoger door via het spiksplinternieuwe winkelcentrum naar de hoogste verdieping te gaan en van het uitzicht te genieten.

Daarna kun je uitstekend dineren in een van de vele restaurants die het winkelcentrum rijk is, of gewoon gaan shoppen.

Wat kun je daar dan allemaal vinden? Nou, van alles en nog wat. Bovenin vind je allerlei winkeltjes die werkelijk prachtige foto's verkopen van The Peak bij mooi weer, bij dag en nacht. Als je er dus bent op een slechte dag, kun je in ieder geval toch mooie plaatjes mee naar huis nemen.

Dan zijn er ook de nodige toeristische winkeltjes, die de gebruikelijke prullaria verkopen.

Tenslotte ook nog een mix van eerste klas theewinkels, Swarovski en andere merken en je vindt er Madame Tussaud. Dat hebben wij uiteraard ook eens even bekeken en dat was best grappig.

Wat wij nog niet hebben geprobeerd maar wat volgens een van mijn collega's absoluut de moeite waard is, is een wandeling op The Peak. Zoals ik wellicht al eens heb vermeld, is Hong Kong erg groen (zo'n 70% is natuurgebied) en ook op The Peak kun je daar van genieten.

Als je dat niets vindt, kun je je ook nog vergapen aan de prachtige huizen die er staan. The Peak is namelijk ook zo'n beetje de goudkust van Hong Kong.

Al met al kun je er een leuke middag doorbrengen.

Hier wat indrukken:

Hong Kong: het klimaat

In het vorige artikel stipte ik het al even aan: het weer. Nederlanders het in het algemeen vaak over het weer, Duitsers bijna nooit maar hier in Hong Kong is het weer ook vaak het gesprek van de dag.

De reden daarvoor is dat het nogal wisselvallig is en er hier bovendien sprake kan zijn van extremen. Een gewone regenbui bestaat hier eigenlijk niet, het is direct een stortbui en dan bedoel ik ook echt een stortbui. Zo een waarvan je binnen 5 seconden doorweekt bent, tot op je sokken en ondergoed.

Onweer

Maar ook de onweersbuien kun je hier spectaculair noemen. Meestal zijn het verschillende buien die we vanaf zee kunnen zien aankomen. Boven land komen ze samen en zorgen voor gigantische lichtflitsen (een stroboscoop is er niets bij) en megadonders. Ik ben nooit bang geweest voor onweer maar sinds we hier wonen, voel ik me er niet zo lekker meer bij. Horen en zien vergaat je echt, je voelt het hele huis schudden bij de donders en je hoort (heel eng) de bliksem inslaan in het park en de bergen achter ons huis.

Daarbij komt dan nog dat die buien meestal niet een halfuurtje duren maar meestal uren achter elkaar doorgaan en niet in intensiteit afnemen.

Meestal begint het laat op de avond of 's nachts wat het geheel er nog wat griezeliger op maakt.

Waar komen die buien vandaan?

Hong Kong staat bekent om z'n hoge luchtvochtigheid. Er zijn eigenlijk maar een paar maanden per jaar dat het hier 'lekker weer' is en dat is in de wintermaanden. De luchtvochtigheid is voor onze begrippen dan normaal en vaak is het dan ook 'doe-weer'. Je kunt lekker naar buiten zonder dat je je rot zweet of dat je het gevoel hebt dat je geen adem kunt halen. Die hoge luchtvochtigheid zorgt ervoor dat vooral 's avonds wanneer het een beetje koeler wordt, de wolken zich samenpakken en tot regen- of onweersbuien leiden.

Typhoon

Het seizoen is nog niet begonnen maar ook dat hebben we hier: zware stormen, ook wel orkaan of typhoon genoemd. We hebben dit vorig jaar meegemaakt en ik kan jullie zeggen dat het allesbehalve leuk is. Er worden door de meteologische dienst signalen gegeven die aanduiden hoe intens het is. Deze signalen worden overigens ook bij zware regenval gebruikt.

Er zijn een aantal categorieen en bij de zwaarste categorie (regen of storm) moet iedereen naar huis. Daarvoor is twee uur de tijd en dan gaat ook het openbaar vervoer compleet plat. Zover is het gelukkig nog niet gekomen sinds we hier zijn maar we hebben al wel meegemaakt dat de tuinstoelen door de lucht vlogen en we alles naar binnen moesten halen.

In de zwaarste categorieen moet je ook de ramen afplakken met tape in de vorm van een kruis zodat als de ramen inwaaien, het glas enigszins bij elkaar blijft. Het is weer eens wat anders dan 'Hoor de wind waait door de bomen....'

Dehumidifiers

Dat de lucht vochtig is, merk je in alles. Overal vind je de zogenaamde dehumidifiers ofwel luchtontvochtigers. Die zijn een absolute must als je je kleren, tapijten, matras en muren droog wilt houden.

Dat betekent dat we drie machines in huis hebben staan die dag en nacht het vocht uit de lucht halen en die minstens twee keer per dag worden geleegd. In de zomermaanden wanneer de luchtvochtigheid nog hoger is, kun je ze om de paar uur legen en is er bijna geen houden aan.

Buiten die apparaten staat er in elke kast een ontvochtiger. Dat zijn van die bakjes waarin bovenin een chemisch goedje zit dat vocht aantrekt. Onderin zit een bakje en wanneer dat vol is, is het tijd om het zaakje te vervangen.

Dan ligt er in elke la een zakje met soortgelijke chemicaliën om sokken, ondergoed en dergelijke droog te houden.

En dan is er de keuken. Alle pakken moeten in bewaardozen omdat binnen de kortste keren het vocht in het karton dringt en je dan alles kunt weg gooien. In die bewaardozen doe je dan ook weer speciale silica gel zakjes om de boel droog te houden.

Om jullie een gevoel te geven over de omvang van zoiets. In totaal staan er door het hele huis zo'n dertig bakjes en zo'n zelfde aantal hebben we nodig aan zakjes voor alle lades.

Airconditioners

Daarnaast is er nog ondersteuning van de airconditioners. Daarvan zijn er in het hele huis acht stuks aangebracht. Op dit moment draaien er twee tot drie continue: eentje in de wasruimte, de woonkamer en een op de 'zolder'.

Dit zijn de machines die buiten staan en die zorgen dat de airco's goed werken. Deze geven veel warmte af en maken redelijk veel lawaai.

Buiten dat die er ook voor zorgen dat de luchtvochtigheid binnen de perken blijft, zijn ze ook noodzakelijk om de temperatuur enigszins acceptabel te houden.

Op het moment is het overdag zo'n 32 graden maar 's nachts koelt het slechts tot 27 graden af. Omdat de airco's veel stroom gebruiken hebben we geprobeerd om zonder airco te slapen maar afgezien van de maanden december en januari, is dat echt onmogelijk.

In de slaapkamer zijn zelfs twee airco's en die zullen we over enkele weken hard nodig hebben.

Buiten ons huis vind je overal ge-airco'de ruimtes: in de taxi, de winkelcentra, de MTR, de restaurants en uiteraard op kantoor.

Daar hebben we nogal wat mee te stellen want milieuvriendelijk denken is hier ver te zoeken.

Overmatig airco gebruik

Helaas heeft men hier een vreemd idee van klantvriendelijkheid waar het op de temperatuur aankomt. Hier zijn een paar voorbeelden:

Restaurants: je moet altijd een trui of een sjaal bij je hebben want je kunt niet in een T-shirt een restaurant binnen gaan. Je zit binnen vijf minuten te klappertanden.

Als je dan een drankje bestelt, krijg je er ook nog standaard een berg ijsklontjes in.

Bioscopen: idem dito. Vorige week vertelde een collega nog het verhaal dat hij een bioscoop had bezocht waar dekens werden uitgereikt. Dekens! Je kunt je voorstellen wat er met je lichaam gebeurt als je dan naar buiten stapt. Zeer ongezond.

Taxi: Dat is ook zoiets. Als je terug komt van een wandeling in het natuurgebied hier moet je terug met de taxi omdat auto's daar verboden zijn. Op het punt waar je even kunt zitten en eventueel de taxi kunt nemen, staan de taxi's met draaiende motor te wachten terwijl de chauffeurs buiten staan te keuvelen. Ten eerste is dat uiteraard je reinste milieuvervuiling en ten tweede als je net hebt gewandeld ben je bezweet en is zo'n ijskoude taxi dus helemaal niet prettig. Sterker nog als je ziek wilt worden moet je dat doen.

Het is een veelbesproken thema maar qua initiatieven komt er niet veel van de grond. Wat raar is, is dat het iets typisch voor Hong Kong is. Als je naar Guang Zhou gaat, vind je ook overal airco maar dat heb ik tot nu toe altijd als aangenaam ervaren. Waarom het in Hong Kong zo extreem is, weet ik niet.

Algemeen wordt gezegd dat het temperatuurverschil niet meer dan vijf graden mag zijn maar ik kan jullie zeggen dat het hier soms 15 graden is. Zelfs in de winter hebben we meegemaakt dat de airco overal aan was terwijl het buiten 10 graden was.

Het is moeilijk hier een luisterend oor voor te vinden. Mensen maken zich er totaal niet druk om terwijl het airco gebruik een van de redenen is dat er veel vervuiling is en dat het op Hong Kong Island altijd zo warm blijft. De airco's produceren namelijk veel hitte en dat kan door de zeer dichte bebouwing ook nog eens niet weg. Daardoor wordt het warmer en worden de airco's nog intensiever gebruikt.

Op kantoor heb ik lange tijd geknokt om de temperatuur naar boven te krijgen en dat is uiteindelijk gelukt. Als je nu naar buiten stapt, krijg je geen hartkloppingen meer en kun je in een T-shirtje zitten. In het begin zat ik echt weg te waaien en moest ik in kantoor altijd iets extra's aantrekken. Dat is nu dus beter. Uiteindelijk is ook het bedrijf hierbij gebaat want de stroomrekening gaat merkbaar omlaag.

In huis gebruiken we de airco's ook alleen als het echt nodig is, net zoals in de auto. De temperatuur staat daar nu ingesteld op 24.5 graden en dat is acceptabel.

Seizoenen

Je hebt ze hier wel maar buiten het winterseizoen merk je er niet zoveel van. De temperatuur is meestal een paar weken rond de tien graden en stijgt dan al snel weer tot boven de twintig. Op het moment is het, zoals al eerder gezegd, weer dertig graden of meer en dat blijft voorlopig zo.

Omdat de natuur ook niet verandert, heb je hier eigenlijk lang het idee dat het zomer is. Toen ik vorige week steeds meer mailtjes kreeg van collega's dat ze op vakantie zijn of gingen, was dat dan ook een rare gewaarwording.

In Europa heb je echt vier seizoenen en dat zie je. Hier heb je ook wel dat sommige bomen het blad laten vallen maar dat was ergens in maart en in mei kwam er alweer nieuw blad aan. Alles blijft eigenlijk relatief groen. Je hebt hier geen kale, bruine omgeving die dan weer langzaam opfrist met groene uitlopers.

De zon

Waar je hier wel heel erg om moet denken, is de zon. Die zie je hier vaak, heel vaak maar de straling is hier heftig. Veel mensen lopen met een paraplu waarin een speciale UV-laag is aangebracht die de stralen tegenhouden. In het begin moesten we er erg om lachen maar zo raar is dat echt niet. Ik heb zelf gemerkt dat ik hier heel snel verbrand en dat ik een zonnecrème met hoge beschermingsfactor moet gebruiken.

Overigens moet ik zelfs een zonnebrandcrème met factor en insectenafweer gebruiken omdat ik anders word aangevallen door piepkleine maar superagressieve zandvlooien of -vliegen. Je ziet ze bijna niet maar je voelt ze destemeer. Ze bijten en veroorzaken grote, gigantisch jeukende bulten. Vorig jaar hebben we kennelijk 's nachts in de slaapkamer een paar van die kleine 'vriendjes' op bezoek gehad en had ik zo'n dertig bulten, zelfs onder mijn voeten. Ik had een speciale crème nodig om enigszins normaal te kunnen functioneren want ik werd echt gek van de jeuk. Maar de Hong Kong dierenwereld komt nog aan bod, dus daarover later meer.

De temperatuur kan hier behoorlijk oplopen en hoewel het nooit 40 graden wordt, is de intensiteit zodanig dat je niet op blote voeten op de tegels of op het zand kan lopen.

Omgaan met het weer

Als je uit Europa komt en vooral uit Duitsland waar we toch heftige winters hebben meegemaakt met -20 graden dan is dit wel even wat anders. Nu weet iedereen wel zo'n beetje dat ik absoluut geen winterliefhebber ben en ik moet ook zeggen dat ondanks de soms extreme omstandigheden hier, het mij wel bevalt. De zon schijnt vaak en dat is prettig. Je hebt hier nooit periodes waarin het wekenlang grijs en grauw is, zoals dat in Europa wel veel voorkomt.

Bovendien, als het hier regent, is de temperatuur meestal nog steeds relatief hoog waardoor het op de een of andere manier anders is.

Bert heeft hier een wat andere kijk op. Hij mist de seizoenen toch wel hoewel het heerlijk is om regelmatig in het zwembad te vertoeven.

Saskia in Hong Kong

Afgelopen zaterdag was het zover, Saskia was in Hong Kong! Velen van jullie zullen denken: 'Ik ken helemaal geen Saskia'. Dat kan kloppen want Saskia is een collega van me. Nou ja, ex-collega. Ze werkt namelijk bij Salomon en zoals jullie wellicht weten, is Salomon vorig jaar door adidas verkocht aan de Amer groep. Is het allemaal nog te volgen?

O.k., nog een stapje terug dan: een aantal jaren geleden werd ik gevraagd om tijdens de Global Operations Management Summit als zogenaamde anchor woman op te treden. Dat is de dame die alles aan elkaar praat. Het hele gebeuren werd namelijk als een soort t.v. show opgevoerd wat het geheel een dynamisch tintje gaf. Ik moest daarvoor ook in een camera kijken en niet naar het publiek. Dat alles werd dan op een groot videoscherm gepresenteerd. Buiten dat in een keer iedereen wist wie ik was (er komen normaal gesproken zo'n 400 managers naar de summit) was er een dame in het publiek die meteen zei: 'dat is een Nederlandse!'.

Aan de andere kant had die dame zelf ook nog een voorstelling weg te geven. Ze moest namelijk achter de schermen maar voor ons op het videoscherm, een modeshow geven met de allernieuwste Salomon producten. Ik kan jullie zeggen dat het hilarisch was. Het feit dat we het allebei nog zo goed weten, zegt denk ik ook wel genoeg.

In ieder geval was er 's avonds een afsluitend diner en moest er een nummertje getrokken worden om te weten aan welke tafel je zat. Nadat ik in het typische Frankische restaurant (bier en Bratwurst) aan een tafel met louter oudere Duitse collega's was aangeschoven, kwam er ineens die vrolijke Salomon dame op onze tafel afgelopen.

Het bleek dat de dame Saskia heette en Nederlands was. De rest van de avond hebben we gekletst en gekletst en gekletst en nou ja........gekletst. Jullie moeten ook weten dat als je in een internationale omgeving werkt, het echt heerlijk is als je een Nederlandse collega tegenkomt. En als dat dan ook nog eens iemand is van het vrouwelijke geslacht (dat komt niet vaak voor) waarmee het buitengewoon goed klikt, ja berg je dan maar. Dat hebben de Duitse collega's dan ook gedaan.

Goed, die Saskia dus. Saskia woont in Frankrijk en werkt op het hoofdkantoor van Salomon, als IT'er. Nu Salomon dus niet meer bij de adidas Group hoort, is de kans dat we elkaar tegen komen geslonken tot bijna nul. Ons contact is dan ook voornamelijk via de e-mail.

Maar zoals we hebben gemerkt, bestaat toeval niet en zijn we elkaar na al die jaren dus weer in Hong Kong tegen gekomen. Saskia had al weken geleden een e-mail gestuurd om te zeggen dat ze eraan kwam en het was dus hard hopen dat ik niet net op dat moment ergens anders zou zijn voor het werk.

Er was weliswaar een boottripje gepland maar dat ging uiteindelijk niet door omdat het weer nogal onbestendig was (daarvan in een later artikel meer). Dus Saskia gebeld en gevraagd waar ze was. Met standplaats Dong Guan en een dagtripje naar Hong Kong was er niet veel tijd en dus waren zij en haar collega's bezig met een uitgebreide shopping tour (bij slecht weer is dat ook echt wat je hier geweldig kan doen) en waren ze in Mong Kok uitgekomen.

Niet echt mijn buurt om te gaan winkelen omdat het erg druk is met nauwe straatjes en het stikt van de namaakproducten. Je moet dus heel erg uitkijken. Na aankomst en een zeer hartelijke begroeting, hebben we eerst wat gedronken bij Fairwood, een restaurantketen en altijd zeer druk bezocht zoals we hebben gemerkt. Maar de mango shake die we hebben genomen, was heerlijk.

Eigenlijk zouden we na 'de thee' weer opstappen omdat Saskia immers met haar collega's onderweg was maar we besloten om tot half acht nog te gaan shoppen. Bovendien waren we uiteraard nog lang niet bijgepraat (zijn we dat ooit?) De vraag was: waar shoppen? Nou, ik kan jullie een ding zeggen: in Hong Kong kun je overal shoppen. Je moet dus weten wat je wilt: duur, goedkoop, er tussen in, elektronica, kleding, CD's. Na wat heen en weer gepraat werd het Causeway Bay. Dat is wel zo'n beetje het shopping gebied dat voor iedereen wat te bieden heeft.

In eerste instantie kozen we voor Sogo. Dat is een Japans warenhuis dat vergelijkbaar is met de Bijenkorf. Saskia wilde namelijk voor schoenen kijken en daar hebben ze er redelijk veel van. Daar aangekomen bleek echter dat ze naar een wat meer plaatselijke 'mall' voor koopjes en een wat lokaler tintje.

Alles kan, dus dat ook. We staken de straat over en gingen op goed geluk met de roltrap in het eerste beste gebouw omhoog. En zie daar: allemaal piepkleine winkeltjes van vijf vierkante meter met spijkerbroeken, tassen, T-shirts, blouses en schoenen. Werkelijk te kust en te keur. Je kijkt in de etalage of er wat voor je bij zit en dan ga je naar binnen om te passen. Deze werkwijze is bij schoenen de ideale omdat de hele collectie meestal in de 'etalage' is uitgestald.

Bij kleding wacht je meestal totdat de andere klanten weg zijn anders pas je niet in de winkel. Het was dus zo dat Saskia meestal in de winkel was en Odille (haar Franse collega) en ik buiten stonden en vanuit daar commentaar gaven of iets mooi was of niet. Uiteindelijk werden het geen schoenen maar een capri broek en het passen daarvan was ook weer een mooi verhaal.

Saskia had 'haar' broek geselecteerd en wilde 'm uiteraard even passen. Dat kon maar dan moest ze wel even wachten. Het was namelijk zo dat de plek achter de kassa waar de winkelmeisjes zaten ook dienst deed als paskamer. De krukjes werden dus even aan de kant geschoven, een gordijn kwam te voorschijn en voila: een paskamer.

Nog mooier werd het toen Saskia daar in ging en ik vanachter het gordijn gemompel hoorde en wat gegiechel. Ze kon namelijk haar benen niet strekken en dat is nogal lastig als je een broek aan het passen bent!

Toen ze had besloten dat dit DE broek was, moest er uiteraard volgens de traditie nog even worden afgedingd maar hoe doe je dat? Saskia wist niet zo goed hoe te beginnen maar deed een dappere poging door te vragen of de prijs op het kaartje hun beste prijs was. Natuurlijk was het antwoord ja dus dat had niet helemaal het gewenste effect. Even ter info: de broek was 229 Hong Kong dollar was zo'n 23 Euro is. Samen hebben we een nieuwe poging ondernomen en dat ging aanmerkelijk beter. Uiteindelijk kreeg ze de broek mee voor 200 Hong Kong dollar.

En toen was het alweer tijd om afscheid te nemen. De groep ging naar de haven om de beroemde 'Symphony of Lights' te bekijken. Dat is een licht- en muziekspektakel dat elke avond om acht uur wordt opgevoerd. De gebouwen aan de haven hebben allemaal verlichting en dat beweegt dan op de muziek.

Het was kort maar krachtig en het was heerlijk om met een bekende in Hong Kong op stap te zijn en weer eens bij te kletsen (en er gaat niets boven een landgenoot). Bovendien hebben we maar weer eens bewezen dat je elkaar niet altijd hoeft te zien of te spreken om een hechte band op te bouwen. We zien elkaar niet veel maar als we elkaar zien, is het goed. Impossible is nothing! Saskia, bedankt, ik heb genoten.