Het is koud en: Dierenbescherming in Hong Kong

Terwijl ik dit schrijf is het hier heel erg koud (8 graden en dus ver onder het normale niveau voor deze tijd: wat 13-15 graden is) en zijn er op zo'n 100 kilometer vanaf hier een half miljoen mensen gestrand door de sneeuw en de stroomuitval.

Wij moeten het doen met losse verwarmingselementen die bij lange na niet genoeg zijn om het warm te krijgen. We hebben 's ochtends een temperatuur in huis van 14 graden. Dan hebben we een element dus al continue aan en verwarmen we met een ander element bij. Nee, de winter in Hong Kong is absoluut geen pretje en nu het zo extreem koud is, al helemaal niet. Ik draag nu verschillende lagen kleding om warm te blijven en sommige collega's op kantoor hebben gewoon de winterjas aan. Op kantoor is namelijk ook geen verwarming.

De enige plek waar het echt lekker warm wordt, is de auto. Brrrrr, dit is allemaal niets voor mij en het blijft voorlopig ook nog zo koud. In ieder geval deze en volgende week ook nog. We moeten maar zien dat we massa's kaarsen aansteken en zo de boel op temperatuur krijgen. Verder hebben we fleece dekens om over ons heen te leggen als we in de kamer zitten. Als de huizen nu goed geïsoleerd waren, hadden we dit probleem niet of in elk geval minder maar hier heeft nog niemand begrepen dat isolatieglas zowel kou als warmte weert. Ons huis is dus een groot tochtgat ondanks alle tochtstrippen die ik al heb aangebracht.

Vandaag een stukje over dierenbescherming in Hong Kong. Zo heb ik al een paar keer wat geschreven over de roze dolfijnen hier in Hong Kong maar er zijn meer organisaties actief die iets doen en daar wil ik nu eens wat aandacht aan geven.

Animals Asia

Ten eerste is daar Animals Asia. Dit is een organisatie die zich inzet voor het welzijn van verschillende diersoorten in Azië. Zo proberen ze op het mainland van China kinderen met honden te leren spelen in plaats van dat ze ze op het menu zetten. Ook strijden ze tegen het gebruik van katten voor menselijke consumptie en de manier waarop dat allemaal gebeurt. Ik weet het, het is walgelijk maar het gebeurt echt.

Een andere groep dieren waar ze zich voor inspannen zijn de Moon bears of maanberen. Dit zijn prachtige zwarte beren die een wat gelige kraag in de vorm van een maansikkel hebben en daarom dus Moon bears worden genoemd. Helaas worden deze beren tot op de dag van vandaag in het wild gevangen met strikken en klemmen waardoor veel beren al direct gehandicapt zijn. Vervolgens worden de beren in een kooi gestopt die maar net groot genoeg is voor de beer om in te liggen. Staan is niet mogelijk. De beer krijgt dan een buisje ingebracht dat galvocht aftapt. Dit is heel erg pijnlijk en om te voorkomen dat de beren niet te benaderen zijn, worden daarom vaak de tanden en nagels verwijderd. Het is een heel akelig gezicht en de beren liggen soms meer dan 20 jaar in deze positie.

Het ergste is dat dit galvocht goed zou zijn tegen allerlei kwaaltjes en in traditionele Chinese medicijnen wordt verwerkt. Deze traditionele wetenschap promoot echter volledige harmonie met de natuur en daar horen deze barbaarse methoden uiteraard niet bij. Bovendien zijn er tegenwoordig uitstekend alternatieven voor handen en is het martelen van beren totaal onnodig.

De organisatie werkt daarom hard om zoveel mogelijk beren te redden en deze praktijken te stoppen. De Chinese overheid geeft in ieder geval geen nieuwe licensies meer uit maar de bestaande farms kunnen gewoon doorgaan. Wat ook gebeurt is dat de farms nu zelf met beren fokken en er dus ook nog eens een heleboel beren in gevangenschap worden geboren en vanaf jongsaf aan dus al in kooitjes onder erbarmelijke omstandigheden moeten leven.

De volgende stap is dus om de boeren ervan te overtuigen ermee op te houden en een andere bron van inkomsten te vinden. Daar worden ze ook bij geholpen door de overheid maar het gaat vooralsnog moeizaam. Dat wordt mede veroorzaakt door het feit dat veel mensen nog nooit iets anders hebben gedaan en ook niet weten wat ze eventueel zouden kunnen gaan doen. Beetje bij beetje wordt echter vooruitgang geboekt en wordt de doelstelling van 500 geredde beren voor de Olympische Spelen waarschijnlijk gehaald.

Er zijn echter nog zo'n 7000 beren gevangen op de farms en dan gaat het hier ook nog eens om een met uitsterven bedreigde diersoort. Wat kunnen wij hieraan bijdragen? Er worden regelmatig bijeenkomsten en benefietavonden georganiseerd waar geld wordt ingezameld. Want geld is hard nodig. Het onderhoud van een gezonde beer kost namelijk niet zoveel (zo'n 60 euro per jaar) maar een pas bevrijde beer moet eerst een langdurige operatie ondergaan. Deze operatie duurt tussen de 9 en 12 uur. Daarna is er vaak revalidatie nodig en een arsenaal aan medicijnen om de beren weer op te lappen. Dat kost bij elkaar al gauw 7.500 euro.

Een tijdje geleden was ik bij zo'n benefietavond die was georganiseerd door drie bankiers die aangedaan waren door het lot van de beren. Zij hadden in samenwerking met een bar een avond georganiseerd waar van de drank- en snackopbrengst een deel naar Animals Asia ging, er was een veiling en een tombola waarvoor je lootjes kon kopen. Zo heb je een leuke avond uit en doe je ook nog eens iets voor het goede doel! Het was een gezellige avond waar door menigeen een traantje werd weggepinkt (ook de heren hielden het niet droog) tijdens de presentatie van de oprichtster van Animals Asia, Jill Robinson. Zij liet zien hoe beren soms arriveren in het opvangcentrum, hoe toegetakeld ze soms zijn en hoe bang en in de war. De stress is de beren echt aan te zien.

Gelukkig was het resultaat van de avond goed en werd de doelstelling van 1 geredde beer ruimschoots gehaald. Tegen het einde van de avond was er zelfs meer dan genoeg geld op gehaald om twee beren te redden. Geweldig nieuws dus!

We gaan overigens waarschijnlijk in april of mei naar het opvangcentrum in Chengdu, China om de beren met eigen ogen te bekijken. Als dit gebeurt, volgt daarvan uiteraard een uitgebreid verslag.

Voor iedereen die meer wil weten over het werk van deze organisatie, kijk op: http://www.animalsasia.com/

Hong Kong Dog Rescue

Zoals bekend zijn wij nu geen uitgesproken hondenliefhebbers maar een van mijn collega's is dat wel. En omdat ik hem had meegesleept naar Animals Asia, was het nu mijn beurt om iets goeds te doen voor de honden in Hong Kong.

Deze organisatie probeert mensen bewust te maken van het feit dat honden geen wegwerpartikelen zijn die je na drie maanden bij het vuilnis kunt zetten. Hong Kong heeft namelijk een heel groot probleem waar het katten en honden betreft en helaas is het einde van de tunnel nog lang niet in zicht.

Per dag worden 30 dieren afgemaakt omdat de asiels uitpuilen. Dit zijn dus bijna 11.000 huisdieren per jaar! Kunnen jullie het je voorstellen? Dat is een ongelooflijk aantal, of niet? Dat wordt mede veroorzaakt door de opzet van de dierenhandel in Hong Kong.

Ik had hierover eens een gesprek met onze dierenarts en dat was nogal onthutsend. Je kunt in Hong Kong en dan vooral in Mong Kok overal in dierenwinkels puppies, kittens, hamsters, vogels en andere jonge dieren kopen. Dat is uiteraard vanwege het hoge aai- en 'schattig'-gehalte.

We hebben echter ook in Sai Kung, dat toch beter bekend staat, een geval gezien van iemand die met een kooi met puppies stond en de puppies gewoon gratis weggaf aan voorbijgangers. Wat er dan gebeurt is dat zo'n dier in een opwelling wordt gekocht en als dan blijkt dat het dier van alles mankeert, te groot wordt voor het appartement of gedragsproblemen begint te vertonen wordt het, hopla, gewoon ergens gedumpt.

Er zijn buurten die geliefd zijn bij hondendumpers en hetzelfde geld voor katten. Waar wij wonen worden helaas veel honden gedropt. Omdat het heel parkachtig is denken mensen kennelijk dat de honden zich wel zullen redden wat uiteraard nergens op slaat. 's Nachts horen we vaak het gehuil van honden. Soms is dat 'gewoon' communiceren wat je hoort maar je hoort en ziet ook vaak honden die echt in paniek zijn omdat ze hun baasje niet kunnen vinden.

Een goede oplossing zou dus zijn om de dierenhandel beter te reguleren MAAR nu loop je tegen een heel groot probleem aan. De dierenhandel is namelijk grotendeels in handen van de zogenaamde triads, dat zijn criminele bendes waar je maar liever niets mee te maken hebt. Deze bendes gebruiken de dierenhandel voor witwaspraktijken. Het is namelijk heel makkelijk om hogere inkomsten van de verkoop van dieren op te geven en zodoende je zwarte geld te legaliseren.

De overheid wil, kan of durft zich daar niet in mengen en dus is er iets anders bedacht wat voor de dieren niet zo goed uitpakt en het probleem nooit zal oplossen: ze worden massaal gevangen en afgemaakt. In plaats van de bron dus aan te pakken, worden loslopende honden en katten massaal gevangen en naar het asiel gebracht. Daar mogen ze dan drie dagen blijven en als ze dan nog niet zijn opgehaald, krijgen ze een spuitje.

Helaas betekent dat ook dat als je dier is weggelopen, je praktisch geen tijd hebt om je dier te redden. Je moet namelijk eerst naar de politie en aangifte doen wat heel veel papierwerk inhoudt. Met de bureaucratie hier gaan er al gauw een dag of vier overheen voordat je aangifte is verwerkt en kan het dus zijn dat je te laat bent. Er zijn gevallen bekend van mensen die hun dier hadden gelokaliseerd in het asiel maar die door de procedures hun huisdier niet mee konden nemen en er afscheid van hebben moeten nemen. Dat is in en in triest.

Wat Hong Kong Dog Rescue dus doet, is mensen bewust maken van het feit dat volwassen dieren een heleboel voordelen hebben. Zo is het karakter bekend, zijn ze zindelijk en zijn eventuele lichamelijke en geestelijke gebreken bekend. Ook de grootte is dan duidelijk wat niet onbelangrijk is in een stad als Hong Kong waar mensen in vaak hele kleine appartementen wonen, zonder balkon of tuin. Ook redden zij honden waarvan ze denken dat daar 'een markt voor is' door ze vrij te kopen.

Het blijft water naar de zee dragen maar op dit moment is het de enige manier. Mensen worden gelukkig wel steeds meer bewust van het feit dat een volwassen hond net zo goed heel leuk kan zijn. Onlangs is een grote keten van dierenwinkels gestopt met het aanbieden van jonge dieren en bieden ze nu alleen nog maar volwassen dieren aan. Het liefst zie je natuurlijk helemaal geen dieren als honden of katten in een bak of kooitje maar het is een stapje in de goede richting.

Wat wij voor de Hong Kong Dog Rescue hebben gedaan, is meedoen aan een sponsorloop om geld op te halen. We kregen allemaal een mooi shirt en maakten een prachtige wandeling van The Peak naar Lan Kwai Fong. Dat is het uitgaansgebied waar de bars en kroegen zitten. Daar stond een lunch klaar en was er een tombola en een veiling. Het was een prachtige optocht met al die honden en hun baasjes.

De politie was zelfs zo onder de indruk dat ze dachten dat het om een politieke betoging ging en ze opeens niet meer zo vriendelijk waren. De oorzaak hiervoor waren de felgekleurde t-shirts die we droegen; zo'n uitdossing hangt normaal gesproken samen met een betoging. Na wat heen en weer gepraat was het allemaal weer in orde maar je merkt op zulke momenten wel weer even dat Hong Kong bij China hoort.

Enfin, met de opbrengst van de tocht wordt het asiel opgeknapt, uitgebreid en gemoderniseerd en kunnen de nodige bezoeken aan de dierenartsen worden bekostigd. Er is uiteindelijk zo'n 140.000 Hong Kong dollar opgehaald (zo'n 14.000 euro) en dat is een mooi resultaat.

Voor meer informatie over deze organisatie kun je kijken op: http://www.hongkongdogrescue.com/

Naast deze organisaties heb je bijvoorbeeld ook nog het WWF (of WNF zoals jullie het kennen) en de SPCA maar ook een hoop lokale natuurbeschermers en zoals gezegd is het hier hard nodig want of het nu om honden, katten, beren, vogels, vissen of zeldzame planten gaat, er is nog steeds veel te weinig respect voor de natuur in Hong Kong. Veel wordt opgeofferd voor geld maar meer en meer beginnen mensen hiertegen in het geweer te komen. Wij hopen daarom van harte dat het harde werk van vele vrijwilligers snel tot zichtbare resultaten zal leiden en steunen deze organisaties zoveel we kunnen.