De redding van Harry en het Tin Hau Festival

De redding van Harry

Ik heb het de laatste tijd nogal druk gehad met een aantal dingen. Een daarvan was werk; we zitten namelijk midden in de voorbereiding van een belangrijk project.

Het andere was de redding van een kitten. Ik was op weg naar fitness toen ik langs een man liep die er nogal hulpeloos bij stond. Toen ik goed keek, zag ik dat hij een kitten op zijn hand had. Een heel kleintje nog en toen ik beter keek, een heel ziek katje.

Ik kon uiteraard niet zomaar doorlopen en vroeg de man wat hij ging doen. Hij vertelde dat hij wat melk wilde kopen en dan het katje weer laten lopen. Ik heb hem toen verteld dat melk helemaal niet goed is voor katten en dat het katje veel te ziek was en onmiddellijk naar de dierenkliniek moest worden gebracht.

Hij wist zich er echt geen raad mee en uiteindelijk heb ik het katje van hem overgenomen en naar de kliniek gebracht.

Daar kreeg hij direct een injectie met antibiotica om zijn heftige kattengriep te bestrijden. Zijn ogen moesten ook behandeld worden want die zaten helemaal dicht en waren vreselijk ontstoken. De vlooien hadden zich inmiddels ook al op dit kleine wezentje genesteld. Kortom, het zag er allemaal niet zo goed uit voor dit 4-5 weken oude kereltje.

Nadat hij was behandeld was de vraag wat te doen met hem? Hij moest in ieder geval in de kliniek blijven want hij was te ziek. De vraag staat nu dus nog open. Eigenlijk willen we niet nog een kat maar het is zo’n schatje en er zit een pittig karakter in. Nou ja, we zien wel.

Harry (genoemd naar de Engelse roodharige prins) gaat nu met kleine stapjes vooruit en het duurt waarschijnlijk niet al te lang meer voordat hij de kliniek kan verlaten.

Hier is een foto van hem. Hij is genomen met de telefoon dus van niet zo beste kwaliteit maar zo hebben jullie in elk geval een idee.

Over naar het tweede onderwerp van vandaag.

Tin Hau festival

Vandaag wordt in Hong Kong het Tin Hau festival gevierd. Dit is geen officiële feestdag maar daarom niet minder belangrijk.

Wie of wat is Tin Hau?
Tin Hau is de Hemelkoningin en de beschermheilige van zeelui en vissers. Deze godin is gebaseerd op een persoon die werkelijk bestaan heeft en uit de provincie Fujian kwam.

Er is een legende die zegt dat Lin, dat was haar echte naam, een shaman (een soort medicijnman of -vrouw in dit geval) was die over de kracht beschikte om zeevarenden die in zwaar weer op zee in nood waren, het leven te redden.

Daarnaast zou ze ook zieken hebben kunnen genezen.

Nog heroïscher wordt ze in de volksvertellingen waarin Lin haar vader en waarschijnlijk ook twee van haar broers heeft gered door tijdens een vreselijke tyfoon op de wolken rond te vliegen en ze uit zee te plukken.

Ze stierf op 28-jarige leeftijd (hoe of waaraan weet ik niet) en haar lichaam schijnt te zijn aangespoeld aan de kust van een van de Matsu eilanden in de Straat van Taiwan. Haar sarcofaag is nog steeds op dat eiland.

Na haar dood groeide haar populariteit gestaag.

Vandaag de dag vind je overal tempels waar offers worden gemaakt en voor de zeelui gebeden wordt.

Tin Hau wordt in de tempels vaak afgebeeld met twee wachters of geesten. De ene heet Duizendoog omdat hij zeelui in nood van grote afstand kan zien en de andere heet Gunstige Windoren (ik weet het, het is een vreemde naam) omdat hij van grote afstand schreeuwen om hulp kan horen.

In Hong Kong heb je ontzettend veel tempels die de naam van Tin Hau dragen en die vind je uiteraard langs de kust of daar waar de kust vroeger was (er wordt ook veel land drooggelegd).

De oudste tempel is die in Sai Kung. Deze tempel is gebouwd door twee broers die naar eigen zeggen van de verdrinkingsdood werden gered door te bidden en zich vast te houden aan het beeld van Tin Hau. Op deze dag zie je veel feestelijk versierde boten binnenvaren met mensen die komen bidden en wierook komen branden.

Overigens is de wierook nodig om de gebeden bij haar te brengen. Je zou dus kunnen zeggen dat je gebeden in rook opgaan.

Bij de tempel worden ook de traditionele Lion Dances uitgevoerd. Iedere buurt betaalt dit gezelschap om Tin Hau te eren. Soms komen twee teams elkaar tegen waarbij dan hoffelijk naar het portret van Tin Hau dat door de gemeenschap meegedragen wordt, gebogen wordt. Soms groeten de leeuwen elkaar ook en maken samen een dansje voor ze verder trekken. De leeuw gaat de tempel ook binnen om de godin te eren. Het is echter zeer onbeleefd om je achterste aan de godin te tonen en dus moet de leeuw weer achteruit lopen om buiten te komen.

Al met al een feestelijke dag met een zeer traditioneel tintje.

HK 7's

Een jaarlijks terugkerend evenement is de HK 7's oftewel de Hong Kong Sevens. Dit is een rugbytoernooi, vergelijkbaar met de World Cup bij het schaatsen.

De rugbyteams reizen net als de schaatsers naar verschillende landen tijdens het toernooi.

Een verschil is er wel ten opzichte van het schaatsen want er zijn drie klassen en elke klasse kent een winnaar.

De laagste klasse speelt voor de Bowl, de middenklasse voor de Plate en de hoogste klasse voor de Cup.

Die zijn tijdens elke ronde te winnen en uiteraard kent men ook de uiteindelijke winnaar van alle Sevens.

Het verschil met de reguliere rugbywedstrijden is dat de wedstrijden aanzienlijk korter zijn. Elke helft duurt maar 15 minuten met twee minuten rust en ook de teams zijn kleiner dan gebruikelijk.

Dit alles zorgt ervoor dat het een dynamisch geheel wordt waarbij ik moet zeggen dat rugby sowieso veel dynamischer is dan voetbal. Je kunt het je niet veroorloven om de bal rond te spelen en je tijd vol te maken zoals je dat bij voetbal wel ziet.

De regels zijn wel wat ingewikkelder dan bij voetbal maar dat drukt de pret niet.

Overigens komen niet alle rugbyteams naar alle toernooien. Dit heeft te maken met het feit dat veel teams amateurteams zijn en niet de middelen hebben om de hele wereld over te vliegen.

Het toernooi in Hong Kong ging van start op vrijdag 28 maart met de voorrondes die ook gedurende de zaterdag plaatsvonden.

Op zondag waren de finales en daar hadden wij kaartjes voor. We hadden mooie overdekte plaatsen op de tribune met goed uitzicht op de South Stand.

South Stand

Dit is een verhaal apart maar ook weer heel vergelijkbaar met wat wij Nederlanders kennen van het schaatsen in Thialf, Heerenveen. Het is het rugby carnaval.

De tribune die voornamelijk uit Engelsen bestaat, is gevuld met mensen die zich verkleden in de meest uiteenlopende creaties. Dit slaat ook weleens door en er was dit jaar ook heel wat te doen om wat er nu wel en niet toegestaan was. De aanleiding hiervoor was de uitdossing van een aantal mannen die zich vorig jaar als Borat hadden verkleed en allemaal een rood stringbadpak droegen. Je kunt je voorstellen dat mensen hier aanstoot aan nemen (Hong Kongers zijn redelijk preuts); wij vonden het hilarisch. Je moet maar zo gek zijn om het te doen of niet dan?

Waar geen discussie over is gevoerd maar waar wij ons aan ergerden, was de enorme hoeveelheid alcohol die geschonken wordt. We hebben dit uiteraard ook wel bij het schaatsen gezien maar daar wordt de alcohol in ieder geval in kleinere porties uitgeschonken zodat het langer duurt voordat mensen dronken worden.

Tijdens de rugby kon je direct bij de start om half tien 's ochtends al grote plastic bekers van ik denk een halve liter bier krijgen en als dat niet genoeg was, waren er ook grote 'bekers' waarin geschat een litertje of twee gaat. Dan worden de mensen dus erg snel dronken en helaas ik moet het zeggen, vervelend of zelfs agressief.

Wat je dus zag gebeuren, is dat mensen in de South Stand halverwege de dag het spel al helemaal niet meer volgen maar alleen maar aan het drinken zijn.

Het aantal politiemensen, security en ME groeide gestaag aan die kant en verschillende mensen zijn afgevoerd. Dat is erg jammer en komt de sfeer niet ten goede.

Vorig jaar werd er vooral veel plezier gemaakt en veel gezongen. Dit jaar was het een tamme bedoening en was er buiten hier en daar eens een aanzet tot de wave, weinig lol te beleven.

Het was overigens ook opvallend dat er ineens veel oudere heren op de South Stand plaatsnamen. Wat hun bedoeling was, is ons niet helemaal duidelijk geworden maar daar verhoog je de sfeer ook niet echt mee. Die dronken en keken alleen maar.

Er waren wel weer leuke kostuums en uitdossingen te bewonderen.

De wedstrijden

Hoewel het een lange dag is (van half tien tot zeven uur), vliegt de tijd. Dat heeft te maken met de korte duur van de wedstrijden maar uiteraard ook met de kwaliteit.

Doordat de teams in klassen zijn onderverdeeld krijg je tegenstanders van dezelfde kwaliteit en daardoor blijft het leuk.

Ons favoriete team is dat van Nieuw-Zeeland, beter bekend als de All Blacks. Dit team wordt gesponsord door adidas en ik heb al vaak spelers gezien in Duitsland op het hoofdkantoor. Ze zijn erg geliefd maar vooral beroemd door de beroemde dans die ze uitvoeren: de Hakka.

Ik heb een prachtige poster waarop wordt uitgebeeld wat deze dans nu eigenlijk inhoudt. In het kort komt het erop neer dat buiten het intimideren van de tegenstander, er contact gemaakt wordt met de voorouders die in de aarde leven. Dat leidt tot verhoogde kracht en word je (hopelijk) onoverwinnelijk.

Bij de HK 7's wordt dit alleen maar uitgevoerd als het hele toernooi gewonnen wordt en dan ook nog in een verkorte versie. We moesten dus maar afwachten hoe ze het zouden doen.

Vorig jaar waren we namelijk in de veronderstelling dat ze deze klus wel even zouden klaren maar we werden verrast door het team van Fiji wat 'onze' All Blacks genadeloos afstrafte in de halve finale.

Dat had Fiji echter zoveel kracht gekost dat de uiteindelijke toernooiwinnaar Samoa was.

Dit jaar hebben de All Blacks het roer echter om gegooid en zijn ze bezig aan een bijzonder succesvol seizoen.

We zagen een heleboel spannende wedstrijden waarin de Bowl uiteindelijk door de Russen werd gewonnen die werkelijk helemaal uit hun dak gingen, zo blij waren ze.

De Plate ging naar de Fransen, zeer tegen de zin van het publiek. De Fransen worden altijd uitgejouwd door de Engelsen maar nemen dat altijd redelijk luchtig op. Zo hadden ze vorig jaar schilden bij zich voor de ereronde langs de tribunes om zich zogenaamd te beschermen tegen het Engelse geweld. De Fransen hebben echt goed gespeeld en de overwinning was dan ook meer dan terecht.

De finale voor de Cup werd gespeeld tussen Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika en was vooral in de eerste helft erg spannend. Zuid-Afrika was erg sterk en de voorsprong van Nieuw-Zeeland was miniem.

In de tweede helft kwamen onze favorieten echter heel sterk terug en werd de Cup gewonnen.

Het toernooi werd afgesloten door twee zangers en prachtig vuurwerk vanaf het dak van het Hong Kong Stadium.

De All Blacks maakten nog een rondje door het stadion en bedankten alle supporters door voor de tribune met ontblote bovenlijven de korte versie van de Hakka te doen en toen was het echt voorbij.

We begaven ons in de massa richting MTR station en onderweg werd er driftig de Engelse versie van 'Het hondje van de bakker' gezongen waardoor het even leek of we in de Avondvierdaagse waren beland, dat was erg gezellig.

Veiligheid

Na dit toernooi is er de afgelopen weken een levendige discussie ontbrandt over de mensen die naakt of halfnaakt tijdens het toernooi over het veld rennen. Het is kennelijk zeer amusant voor de Engelsen en de Hong Kongers maar wij vonden het buitengewoon irritant en gelukkig vele mensen met ons.

Er zijn mensen die het onschuldig plezier vonden en die de Security en politie maar dom vinden dat ze zo achter die mensen aanzitten en ze hardhandig arresteren.

Ik ben van mening dat het respectloos is om tijdens de rust wanneer de teams zich concentreren voor de tweede helft, naar de spelers toe te rennen en ze zo dus uit hun concentratie te halen. Bovendien weet je niet wat die mensen doen. Ze hebben vaak veel alcohol op en zijn daardoor onvoorspelbaar.

Daarnaast weet je ook niet of ze de spelers wat aan willen doen. De controle op wapens in het stadion is namelijk niet echt super. Er wordt alleen even snel in je tas gekeken of er wat inzit, er zijn geen metaaldetectors of wat dan ook.

Zoals gezegd is er nu dus een discussie over de veiligheidsmaatregelen in het stadion. Ik geloof echter dat een boel ellende te voorkomen is door aanzienlijk minder alcohol te schenken (niet voor de middag en niet in die twee liter emmers), strengere veiligheidscontroles in te voeren (er zitten tenslotte enkele tienduizenden mensen in dat stadion) en het stadion aan te passen aan de huidige eisen waarbij mensen niet meer zo het veld op kunnen lopen.

We zullen zien wat er besloten wordt; dit is tenslotte Hong Kong waar het er erg bureaucratisch aan toe gaat dus dit kan nog wel even duren.....

Ching Ming Festival

Gisteren, 4 april, hadden we een dagje vrij vanwege het zogenaamde Ching Ming Festival. Dit is een traditionele dag, die sinds dit jaar ook weer in China als feestdag is ingevoerd.

Wat is dit precies?
De traditie is dat op deze dag families bij elkaar komen om de graven van hun voorouders schoon te maken en om te offeren.

Het schoonmaken gebeurt van oudsher met een roede. Ook worden de Chinese karakters op de grafstenen weer geverfd.

Het offeren gebeurt in de vorm van fruit, een gebraden biggetje (voor wie het zich kan veroorloven, kost namelijk ongeveer 45 euro) en allerlei papieren voorwerpen.

Die voorwerpen staan voor dingen die de overledene graag in zijn bezit had, zoals geld. In de krant van vandaag staat het verslag van een vrouw die voor haar overleden man een mobiele telefoon, een scheermes, een paspoort en geld van verschillende munteenheden had gekocht. Allemaal gemaakt van papier.

Dit kost ook nog best wel wat: het bovenstaande pakketje had haar maar liefst 150 euro gekost.

En dan?
Dan worden de offers in brand gestoken zodat ze naar de andere wereld kunnen en de overledene ze ontvangt.

Hierna komt de familie normaal gesproken bij elkaar en brengt de dag door met het delen van elkaars overpeinzingen.

De graven
Graven liggen van oudsher in de heuvels, zo hoog mogelijk, zodat je als overledene een goed uitzicht (of overzicht) hebt. De grootste begraafplaats van Hong Kong ligt vlakbij waar wij wonen, in Tseung Kwan O, in de New Territories.

Het vergt aardig wat doorzettingsvermogen om je voorouders op te zoeken want het is een behoorlijke klim naar boven. In de krant las ik dat het vanaf MTR station Yau Tong al gauw drie kwartier lopen is.

De grave sweepers, de mensen die de graven schoonmaken en de offers doen, klagen hier over. Ze moeten met al hun spulletjes naar boven en dat is dus best een zware opgave. Een oplossing hiervoor is in de maak maar levert tot nu toe alleen maar een tweede weg naar boven, via een ander MTR station (Tiu Keng Leng). De tijd die je nodig hebt voor de wandeling is nog steeds drie kwartier.

Bijeffecten
Dit festival heeft ook zijn negatieve kanten, helaas. Niet alleen schijnt het na de schoonmaakactie en het offeren een puinhoop te zijn op de begraafplaats omdat mensen allerlei rotzooi achterlaten zoals plastic flessen en verpakkingsmateriaal, de brandweer heeft het er ook druk mee.

In totaal waren er minstens 17 branden of hill fires zoals ze hier worden genoemd, veroorzaakt door mensen die hun offers verbranden en dan weglopen waarna brand ontstaat of omdat ze gewoon gevaarlijk doen en de boel niet meer onder controle hebben. Ik was gisteren vrij vroeg op en hoorde om half negen al de eerste brandweerwagen uitrukken.

Naast de papieren offers kun je dus stellen dat er tegelijkertijd een aantal bomen met een totale oppervlakte van een paar hectare mee zijn geofferd. Daar zullen ze in de andere wereld blij mee zijn....

Ook snijden mensen lukraak takken van bomen om daarmee hun roeden te maken.

Het past een beetje in de oppervlakkigheid die je hier vaak aantreft: aan de ene kant wordt zo'n traditie in ere gehouden en op zeer gepaste wijze uitgevoerd terwijl aan de andere kant dan het typische Hong Kong gedrag ('na mij de zondvloed') zichtbaar is.

Ching Ming in Mainland China
Zoals geschreven, stond dit festival gisteren ook in China weer op de officiële evenementenkalender maar sloeg dit naar mijn mening direct weer door naar de andere kant.

Dit festival is dus een familieaangelegenheid en redelijk besloten. In China werd echter groot uitgepakt en verschillende provincies streden ineens om de eer van de grootste parade.

Er stond een foto in de krant van een enorme optocht in de provincie Shaanxi waar studenten, muzikanten, verkeerspolitie en stadsbestuurders zich als hofdienaren, trompettisten en vlagdragers van de Tangdynastie hadden verkleed.

Zij leidden een processie van duizenden mensen in de stad Yanan om eer te bewijzen aan Huang Di, een mythische keizer die beschouwd wordt als de voorvader van alle Chinezen.

Dat dit wat groter wordt aangepakt, snap ik nog want het gaat hier om de 'vader des vaderlands'.

Maar, zoals de plaatsvervangend gouverneur van Shaanxi vertelde, andere provincies kopiëren deze parade nu en dat is niet om eer te bewijzen of respect te tonen maar om toeristen te trekken.

Daarmee doe je de hele traditie natuurlijk teniet en wordt het al gauw een Hollywood show.

Maar ja, dat is nu China waar het kopiëren van andermans producten en ideeën de dagelijkse gang van zaken is. Toch?