Zo was ik al een paar keer uitgenodigd voor een tocht met een junk boat, oftewel een jonk wat een enigszins overdreven term is voor een jacht. Maar goed, ik had dat nooit aangenomen want Bert wordt heel snel zeeziek en als de bedoeling is dat je zo'n drie uur gaat varen, is een zeezieke man aan boord nu niet zo'n gezellig idee.
Nu kon ik de uitnodiging van mijn beste vriendin Jodi echter aannemen. Ik had Alex Krüger, een collega die op bezoek was in Hong Kong, meegenomen want ten eerste kende ik buiten Jodi helemaal niemand. Ten tweede had Alex de hele week niets anders gedaan dan werken en was het wel even aardig om op zee uit te waaien.
Junk Boat trip
Vrijdag 31 oktober, de avond van Halloween, stapten we om half zeven 's avonds aan boord in Noon Day Gun, een haven tegenover het Excelsior hotel in Causeway Bay. Iedereen had de nodige versnaperingen en drankjes meegenomen. Het was lekker warm, niet te warm of te koud en er was opmerkelijk weinig smog en bewolking waardoor we zowaar ook nog op een prachtige sterrenhemel werden getrakteerd.
Na anderhalf uur varen kwamen we aan bij Lamma Island waar we gingen eten. Helaas voor mij was dat bijna allemaal vis en zeevruchten maar de kip in citroensaus was heerlijk en daar kon ik toch weer op vooruit. Twee uurtjes later stapten we weer aan boord voor de terugtocht en we besloten voor op het jacht te gaan zitten.
Zo af en toe waren er hoge golven (absoluut niets voor Bert dus) en moesten we ons goed vasthouden. We zaten daar heerlijk met een groep meiden te babbelen over van alles en nog wat en ondertussen te genieten van het prachtige uitzicht op Hong Kong.
Ik heb er helaas geen foto's van want op een wiebelend jacht in het donker foto's maken is meestal niet zo succesvol dus had ik de camera thuisgelaten maar het was adembenemend mooi. Al die wolkenkrabbers met die duizenden lichtjes, geweldig.
Veel te snel waren weer terug in de haven waar de meeste mensen de stad nog in gingen om Halloween te vieren maar ik koos ervoor om naar huis te gaan. De zaterdag was rustig met wat opruimwerk in huis (de werkster zou maandag weer beginnen na zes weken vakantie) maar voor de zondag was er alweer een vol programma.
Pink dolphins (again)/ roze dolfijnen (alweer)
's Ochtends was het vroeg opstaan want ik ging met Gisela, A.J. en hun dochtertje Raina naar de roze dolfijnen. Voor mij de laatste keer en ook iets waar Bert niet mee naar toe wil omdat je toch zo'n vier uur op zee rond dobbert.
Omdat ik inmiddels uit ervaring weet dat de dolfijnen ontzettend moeilijk te fotograferen zijn, had ik ook nog een andere camera meegenomen waar je mee kunt filmen. Weliswaar geen televisiekwaliteit maar goed genoeg voor de blog en een leuke herinnering voor mezelf.
Voordat we aan boord gingen, regende het nog behoorlijk maar gelukkig klaarde de lucht helemaal op en kwam het zonnetje er zelfs nog bij. Na zo'n twintig minuten varen zagen we de eerste dolfijn die zich tegoed deed aan de vis die aan de netten van de vissersboot was ontsnapt.
Toen we een beetje verder gingen, zagen we een paar groepjes en dat was fantastisch. Raina snapte niet zo goed waarom de dolfijnen nou roze zijn en had voor zichzelf maar uitgemaakt dat het allemaal meisjes moesten zijn.
Hier is een indruk van de tocht. Het geruis dat je hoort, is van de wind. Het waaide die dag behoorlijk en er waren redelijk hoge golven (leuk!).
De ster van Hong Kong Dolphin Watch, Ringo, liet zich ook uitgebreid zien en kwam vrij dichtbij om ons even te bekijken. Grappig is dat toch...
Er was ook nog een nieuwsgierige puber die op een gegeven moment verticaal in het water stond om letterlijk eens even poolshoogte te nemen. Even later zwom hij vrolijk voor de boot uit.
De tijd vliegt en voor we het goed en wel in de gaten hadden, keerden we weer terug naar de haven op Lantau Island.
150 Van deze prachtige dieren zijn er nog over in Hong Kong. Ik hoop van harte dat er snel meer aan wordt gedaan om ze serieus te beschermen want het ziet er niet goed voor ze uit.
Het water is erg vervuild mede omdat beide China en Hong Kong geen rioolwaterzuivering hebben en alle rotzooi dus direct in zee wordt gepompt. Als je dat weet, hoef je van je leven ook geen vis meer die daar vandaan komt, zou ik denken.
In ieder geval leidt dit tot een hoog sterftecijfer onder baby dolfijnen (meestal sterft het eerste jong omdat alle gif die zich heeft opgehoopt in het moederlijf via de melk in het jong komt).
Daarnaast bereiken deze dolfijnen maar een derde van de gemiddelde leeftijd van een in het wild levende dolfijn.
Het was voor mij de laatste keer dat ik ze heb gezien maar ik hoop dat de bezoekers van Hong Kong nog vele jaren van ze kunnen genieten en dat het ecotoerisme in Hong Kong snel vorm krijgt.
Na dit avontuur was het tijd voor een verdiende lunch en Gisela wist nog wel een leuk restaurantje.
La Ristorante in Ashley Street
Een paar minuten lopen vanaf het Peninsula Hotel ligt Ashley Street en helemaal aan het einde ligt een klein, authentiek Italiaans restaurant. Als je het niet weet, zie je het al snel over het hoofd.
Je zat er als het ware in het souterrain en dat gaf een leuke en gezellige sfeer. Er hingen lege met riet beklede olie- en azijnflessen aan het plafond. We werden welkom geheten door een lokale ober en maakten onze keuzes.
Het eten was verrukkelijk en zelfs A.J., die zelf chef-kok is in een restaurant en volgens Gisela heel erg kritisch, zat te smullen. Zijn soep werd opgediend in een enorme schelp en het zag er bijna te mooi uit om op te eten.
Zo tegen het einde kwam de chef-kok zelf nog even vragen of alles naar wens was. Hij vertelde dat hij sinds anderhalve maand in Hong Kong woonde en daarvoor in Florence had gewoond. Zijn gezin met vier kinderen woont er nog en hij werkt nu hier. Hij miste zijn kinderen wel hoewel hij vertelde dat dat meestal een uur na de hereniging wel weer over was maar dat was uiteraard een grapje. Dat hij gewend is met kinderen om te gaan was duidelijk want in no-time had hij Raina volledig ingepalmd.
Hij zong voor haar een serenade (echt prachtig) en ze was helemaal onder de indruk. Wij trouwens ook. Ik zei tegen Gisela dat ze haar hart nu maar beter kon vasthouden want als je dochter op zesjarige leeftijd al serenades krijgt, berg je dan maar voor de dag dat ze zestien wordt!
De kok beloofde voor Raina een speciaal toetje te maken en deed dat op heel speelse manier. Zowel zij als hij waren helemaal in hun element. Vreselijk leuk om naar te kijken.
Als sluitstuk liet de kok nog even zien dat hij zelf zijn brood bakte naar recept 'di mama' en dat hij alles maar dan ook alles zelf maakte met uitsluitend verse ingedriënten. Dat was ons wel duidelijk want anders kan het gewoon niet zo smaken. Verrukkelijk en absoluut de moeite waard.
Hierna namen Gisela, A.J. en Raina de taxi naar huis en ging ik naar mijn volgende afspraak.
Espa in het Peninsula Hotel
Er zijn van die dingen in het leven waar je eigenlijk nooit tijd voor neemt maar die je graag doet. Een uitgebreide massage is zoiets.
Wij hadden ons op onze trouwdag al eens heerlijk in de Spa van het Peninsula laten verwennen maar je boekt zoiets toch niet zo vaak als je wel zou willen.
Tenzij je natuurlijk ineens van iemand een cadeaubon krijgt! Christina Lo, de secretaresse van Bert, had op een benefietavond een tegoedbon gewonnen maar vindt zichzelf niet het type om zich in het Peninsula te laten verwennen en had besloten de bon aan Bert te geven die hem vervolgens weer aan mij doorgaf.
Ik had dus een heerlijke bijna twee uur durende massage geboekt waarin alles even lekker werd doorgewarmd, gescrubd, losgemasseerd en met hete stenen behandeld (dat is zo heerlijk) en kwam zwevend uit het hotel.
Het was al donker en ik besloot nog even bij de adidas shop in Hankow Road langs te gaan om te kijken voor wat winterkleding want die heb ik straks helaas weer nodig. Ook bij Benetton nog even binnengewipt voor een wintervest en toen was ik het zat.
Een weekendje doorwaaien, de zintuigen verwennen en helemaal relaxen. Helemaal top en helemaal Hong Kong. Dat zal ik straks wel missen....
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten