vrijdag 23 januari 2009

Roger Moore in Hong Kong

Tijd om de blog weer regelmatig in de gaten te houden want ik ben op stoom met het bijwerken van m'n achterstand!

Vandaag het verslag over het bezoek van een bijzondere en zeer charmante man aan Hong Kong: Roger Moore.

Je bent je er niet altijd zo van bewust maar Hong Kong is natuurlijk wel een wereldstad van formaat waar nogal eens een beroemdheid neerstrijkt om zichzelf of iets te promoten of om gewoon even lekker te shoppen.

Nu kun je natuurlijk niet zomaar in contact komen met de Sterren dus was het een leuke verrassing om een uitnodiging van Dymocks, onze boekwinkel te ontvangen om Roger Moore te ontmoeten.

Voor mij persoonlijk is Roger Moore samen met Sean Connery DE James Bond en hoewel al op leeftijd, blijft hij een charmante man. De manier waarop hij altijd zei: 'The name is Bond, James Bond' is voor mij in ieder geval legendarisch.

Ik vind Daniel Craig daarbij maar matig afsteken hoewel hij waarschijnlijk wel goed in de smaak bij de huidige categorie jonge dames, denk ik. 'Mijn' generatie (nu klink ik wel heel oud, jakkes) ging volgens mij toch meer voor de romantische spion dan de strakke stuntspion van nu.

Terug naar Roger...

Er hing aan deze ontmoeting uiteraard wel een prijskaartje want Roger Moore heeft een autobiografie geschreven en het was uiteraard de bedoeling dat je het boek zou kopen.

Voor de echte liefhebbers was er een keur aan mogelijkheden. Zo kon je:

1) Naar het signeren van zijn boek gaan;
2) Naar een cocktailparty gaan;
3) Naar een galadiner gaan.

Allemaal heel erg interessant maar wij besloten het eenvoudig te houden en naar het signeren van zijn boek te gaan. Dus kochten we twee exemplaren van zijn boek ‘My World is My Bond’ de Nederlandse titel is ‘Voor altijd James Bond’) en twee toegangskaartjes.

Een paar weken later was het dan zover en we gingen op weg naar de vestiging van Dymocks in het IFC complex.

Het was enorm druk toen we aankwamen en buiten de rij van mensen die een kaartje hadden, stond het vol met mensen die probeerden een glimp van Roger Moore op te vangen. Ondanks de drukte was de sfeer relatief ontspannen.

Alle ogen waren gericht op de tafel die buiten de winkel was neergezet en die nog leeg was. Nadat we een kwartiertje hadden gewacht, zagen we beweging vanuit de winkel en kwam een zeer kwieke man (hij is al 81!) naar buiten waarna hij samen met zijn vrouw plaatsnam achter de tafel.

De signeersessie begon in alle rust en het liep lekker door. Omdat wij op zo’n driekwart van de rij stonden, konden we het hele gebeuren mooi gadeslaan. Wat me opviel, was dat niemand iets tegen hem zei. Ik vond dat vreemd.

Komt die man de halve wereld over gereisd om z’n boek te promoten, daar betaal je dan een beste prijs voor en vervolgens ga je op voor je handtekening, je fotootje en that’s it. Je kunt toch op z'n minst een paar woorden wisselen, leek me.

Nu had ik al een stuk van het boek gelezen en wat hij daarin zegt is dat hij al jaren achter elkaar gevraagd was door verschillende mensen om zijn memoires te schrijven. Hij kon zich echter niet voorstellen dat er ook maar iemand in geïnteresseerd zou kunnen zijn en dus wimpelde hij die verzoeken steeds weer af.

Toen wij aan de beurt waren, vroeg ik hem daarom of hij nu toch blij was dat hij uiteindelijk zijn herinneringen aan het papier had toevertrouwd. Hij keek met twinkelende ogen op en zei: ‘Now that everybody is buying it, I am!’ Vertaald in het Nederlands is dat: ‘Nu dat iedereen mijn boek koopt, wel!’

Deze uitspraak ging gepaard met een grote glimlach van deze grote man, die daarmee zelfs de (enigszins gespannen) veiligheidsman ermee aan het lachen kreeg maar direct daarna zijn gezicht weer strak trok. Op de foto's kun je dat verschil goed zien.



Nog snel even een foto en dat was het dan. Kort maar krachtig en bijzonder indrukwekkend.



Een van de twee gesigneerde boeken hebben we overigens aan onze personal trainer, Dominic gegeven. Zijn moeder is een grote fan van Roger Moore maar ze spreekt geen Engels en durfde al helemaal niet naar de signeersessie. Nu heeft ze dan in ieder geval een mooie herinnering.

Ik heb het boek nog niet uit maar kan jullie wel vertellen dat het de moeite waard is, zeker als je een fan bent.

Geen opmerkingen: