We werden keurig op tijd opgehaald bij het hotel met een taxi voor ons uitstapje. Het ritje ging eerst richting het Kyoto handicraft center waar we op de bus moesten wachten. Het handicraft center is eigenlijk een groot gebouw met daarin allerlei winkeltjes die souvenirs maar ook kunst en typisch handwerk verkopen. Voor elk wat wils dus en een slimme plek om alle toeristen te laten verzamelen. We hadden niet zoveel tijd dus we bleven beneden wachten op de bus.
Van het ene op het andere moment was er ‘paniek’: we moesten naar de bus die aan de overkant stond te wachten en dat moest snel. Geen idee waarom die dame ineens helemaal in de stress schoot, maar goed.
Heian Shrine
Na slechts een paar minuten waren we al bij de eerste bezienswaardigheid, en wat voor een: de Heian Shrine. Dit is een enorm gebouw in prachtig felrood waar je kunt bidden en heerlijk kunt rondlopen in de prachtige tuin.
Shrine betekent trouwens altaar maar een shrine is geen tempel (waar je er ook vele van hebt in Japan). Ik denk dat het te maken heeft met het feit of er al dan niet monniken aanwezig zijn maar weet dat niet zeker.
Voor de shrine kun je nog een Japans reinigingsritueel uitvoeren maar toen de gids vertelde dat het water niet zuiver was terwijl je dat wel met je lippen moest beroeren, hebben wij maar bedankt.
Eenmaal op de binnenplaats word je overvallen door de omvang van het complex. Alles is groot, strak en rustig.
Leuk was het boompje voor de deur waar je je wens op kon hangen. Het leek net of het boompje besneeuwd was.
Vanaf de binnenplaats kon je doorlopen de tuin in en daar konden we ons andermaal vergapen aan de kleurenpracht. Hier zijn de Japanse tuinen natuurlijk ook bekend om maar zo’n effect kun je toch alleen maar bereiken in het land zelf, hoor. Wat mooi.
Via een wandeling langs de glasheldere karpervijver (meer een karpermeer) kwamen we via een houten brug weer terug bij de Shrine.
Sanjusangendo
De volgende stop was Sanjusangendo. Dat is een lange houten tempel waarin 1001 houten beelden van de Kannon, Bodhisattava staan. Dit is gebouwd in de 13de eeuw en is dus best bijzonder om te zien.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik me afvraag waarom iemand zoveel exact dezelfde beelden opslaat in een gebouw. Het leek namelijk echt een opslagplaats en ik kreeg ook het idee dat de rijke meneer die dit gecreëerd heeft dacht dat hij zo een plaatsje in de hemel kon kopen of z’n onsterfelijkheid op aarde. Wie zal het zeggen?
We waren redelijk snel uitgekeken want als je naar 1001 identieke beelden gaat kijken, waar kijk je dan naar? Je zou een 'Zoek de Verschillen' kunnen doen maar anders dan dat heb je het in een kwartiertje wel gezien.
Foto's maken was ten strengste verboden dus als je dan op je sokken op een ijskoude stenen vloer staat, wil je eigenlijk best wel graag terug naar je warme schoenen en dito bus.
Daarmee is overigens niet gezegd dat het niet mooi was maar je bent er zo doorheen.
Als jullie dus een indruk willen krijgen van de Sanjusangendo, zullen jullie dus op internet moeten kijken of er ergens foto’s van zijn.
Kiyomizu tempel
Het laatste onderdeel van het programma was de Kiyomizu tempel. Dit is een wereldberoemde tempel die op een prachtige locatie tegen een berg aan ligt van waar je een spectaculair uitzicht hebt op de bossen.
Deze World Heritage Site kun je alleen maar per voet bereiken via een smal, authentiek straatje dat vol zit met allerlei winkeltjes. Je vindt er de typisch toeristische dingen maar we zijn ook even binnen geweest in een winkel met het fijnste Japanse porselein. Heel erg mooi maar veel te duur helaas.
Als je eenmaal de trappen van de tempel hebt bereikt, zie de tempel al liggen en dat lijkt helemaal niet zo groot.
Totdat je boven komt en blijkt dat je vanaf de straatkant eigenlijk tegen de zijkant van de tempel aankijkt. De zeer brede voorkant kijkt uit over een dal met daarin een waar kleurenspektakel.
Het grappige was dus dat de tempel weliswaar ook heel interessant is maar dat de meeste mensen toch vooral bezig waren de natuur te fotograferen. Er liepen mensen rond met camera’s waarvan je bij het ernaar kijken alleen al pijn in je rug kreeg maar ik denk dat die mensen wel geweldige foto’s hebben kunnen maken. Vooral toen de zon onder ging.
Heel bijzonder vond ik het Boeddhabeeldje waarom een roze slabbetje hing. Ik vroeg de gids wat dat was en zij vertelde dat moeders van wie de baby gestorven is, iets van de overleden baby aan het beeld bevestigen. Het heeft iets te maken met dat het de baby in het hiernamaals goed gaat. Heel apart, dat had ik nog nooit ergens gezien.
Ergens in een onopvallende hoek stond ook nog iets wat op een machine leek. Niemand leek erin geïnteresseerd te zijn maar ik wilde toch eens even weten wat dat nu was. Bij nader onderzoek bleek dat dit geen machine was maar een martelwerktuig. Heel gek om zoiets te zien in zo’n rustige en mooie omgeving. Zo ben je in een klap weer terug in de werkelijkheid.
Het martelwerktuig bestond uit twee metalen slippers die de gestraften aan moesten. Ik heb echt geen idee hoe je je überhaupt nog kunt voortbewegen met zoiets aan je voeten dus ik neem aan dat dit voor zeer zware (!) overtredingen werd gebruikt.
Op het terrein is ook een bron waar mensen via een houten constructie kunnen komen en met een lange lepel wat water op kunnen vangen. Men zegt dat het drinken van dit water speciaal voor verliefde paartjes goed is. Het was dus een drukte van belang daar hoewel het me opviel dat er vooral veel vrouwen een slokje namen. Wat zou dat betekenen?
De tempel wordt bewoond en onderhouden door monniken. ’s Avonds is de tempel daarom een uurtje gesloten zodat de monniken in alle rust kunnen bidden. Wij waren net tegen ‘sluitingstijd’ daar en het viel me op hoe gedisciplineerd het complex leegliep. Je zou denken dat je dit niet zou kunnen controleren maar kennelijk hoeft dat niet en tonen mensen respect door zich keurig aan de regels te houden. Een verademing!
Via het straatje liepen we weer naar beneden naar de bus die ons naar het hotel terugbracht.
Een korte maar zeer indrukwekkende trip en we waren heel benieuwd naar wat de volgende dag ons brengen zou.
Daarover meer in het volgende verslag waarin jullie ook kunnen lezen hoe ik door herten werd 'overvallen'.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten