Nijo Castle
Deze dag had een vol programma dat eerst begon met een ochtend in Kyoto, te beginnen in het Nijo Castle. Dat is het kasteel van de Shogun dat werd gebruikt voor grote bijeenkomsten. Wat veel mensen niet weten, is dat niet de Keizer maar de Shogun feitelijk de macht had in Japan omdat hij de leiding had over de legers. Jullie kunnen je voorstellen dat dat de nodige spanningen opriep.
Het is daarom ook geen wonder dat we tijdens de rondleiding door het kasteel kennis maakten met een zeer geavanceerd beveiligingssysteem: een high-tech vloer. Het was ons al opgevallen dat we tijdens het lopen een zacht piepen hoorden, net of er ergens een groep trekvogels overvliegt.
Het piepen was echter het alarm. De vloer is namelijk zo gebouwd dat er tussen de vloerdelen metalen plaatjes waren aangebracht die bij de geringste druk een zacht piepend geluid maken. Dit zorgde vooral 's nachts voor goede bewaking en kon je nog zo goed sluipen, je werd altijd ontdekt.
Verder hadden de bezoekers van de Shogun ook bepaalde lange gewaden aan waardoor ze, mochten ze snel op willen staan en de Shogun willen aanvallen, altijd zouden struikelen.
Het kasteel zelf was eigenlijk maar minimaal ingericht wat typisch is voor Japan. Meestal vind je wat tatami's (matten) en soms wat serviesgoed maar veel meer vind je eigenlijk niet. Wel vind je als je goed naar de poorten kijkt, het prachtigste houtsnijwerk.
Bij het woord kasteel moeten jullie je overigens een andere voorstelling maken want dit kasteel was meer een soort enorme bungalow met prachtige puntdaken. Geen kantelen, kanonnen en schietgaten dus maar wel een slotgracht.
Kinkakuji Temple
De volgende stop was een wandeling naar de Kinkakuji Temple ofwel het Gouden Paviljoen. Dit paviljoen ligt in een immens park en de wandeling er naar toe was zeer aangenaam door alweer de prachtige kleuren. Het was best nog wel een wandeling maar toen stond het daar ineens, midden in een grote vijver: een compleet gouden gebouw.
We hebben toch al wel veel van de wereld gezien maar in Japan blijf je je verbazen. Het staat er overigens ook om bekend dat het zuinig is op z'n culturele schatten en ik denk dat als je er lang blijft, dat je het niet eens meer opvalt.
Dit paviljoen is compleet met bladgoud bedekt en ik weet niet meer precies hoeveel het gekost heeft maar ik kan jullie zeggen dat het meer is dan wij op de bank hebben staan.
Het Keizerlijk Paleis in Kyoto
Tot slot van het ochtendprogramma was het Keizerlijk Paleis aan de beurt. Als je door de enorme donkere houten poort binnenkomt, word je overvallen door de oppervlakte van de gebouwen en door de rust op het terrein. Er zijn eigenlijk nergens versieringen zoals je dat bij andere paleizen wel vindt. Ik doel dan op fonteinen of beelden.
Niets van dat alles hier. De nadruk lag duidelijk op de statige gebouwen en de functie die ze vervulden en daarnaast de (uiteraard) prachtige tuin. Het deed me wel iets denken aan de Verboden Stad in Peking met ook allemaal van die afgescheiden gedeeltes waar je dan als bezoeker iedere keer weer door een nieuwe poort moest gaan. Dat moet in die tijd toch wel behoorlijk wat indruk hebben gemaakt op de bezoekers.
Voor de keizerin en andere familieleden zal het leven aan het hof er naar alle waarschijnlijkheid net zo hebben uitgezien als dat aan het Chinese hof: totaal afgesloten van de buitenwereld. Zo is het vandaag de dag aan het Japanse hof nog steeds. Ik begrijp eerlijk gezegd niet hoe je je volk kunt regeren als je je er helemaal van afsluit...
Voor de lunch gingen we terug naar het Kyoto Handicraft Center waar we boven verwachting een goede maaltijd kregen.
Nara
Na de lunch ging de reis naar Nara, de oude keizerlijke residentie en partnerstad van Xi'an en dus heel interessant voor ons want daar waren net geweest.
Het blijkt dat deze twee steden heel veel informatie met elkaar delen over vondsten die ze doen omdat beide steden omstreeks dezelfde tijd keizerlijke steden waren.
Naarmate je Nara nadert, wordt de omgeving steeds landelijker en rustiger. Volgens onze vriendelijke gids heeft het stadje nog steeds het karakter van vroeger tijden en gaat alles er ook nog wat gemoedelijker aan toe.
Todaiji Temple
Lieve mensen, deze tempel doet bij iedereen spontaan de mond openzakken want deze tempel is de grootste houten constructie ter wereld en echt waar, je gelooft je ogen niet. Ik hoop dat het op de foto's een beetje overkomt maar wat van afstand een gewone poort lijkt, is van dichtbij een enorme toegangspoort waarbij je je een beetje een Smurf gaat voelen. En dan te bedenken dat het complex oorspronkelijk nog groter was. Ik kan me daar dus helemaal niets meer bij voorstellen. Dit was al overweldigend.
We hebben eerst heel lang de buitenkant bekeken voordat we naar binnen gingen omdat het zo indrukwekkend is. Eenmaal binnen vind je er een wederom enorm Boeddha beeld. Om te verduidelijken hoe groot het beeld alleen al is, staat er een groot houten blok met een gat erin dat zo groot is als het neusgat van de Boeddha. Door dat gat kon een flinke tiener met gemak doorheen kruipen. Ik bedoel maar!
Het onderhoud van zo'n giga constructie kost natuurlijk wel wat en daarom hadden ze verschillende acties waaraan je kan deelnemen. Wij besloten om voor ongeveer 10 euro een speciale dakpan te kopen waarop we op de achterkant onze wens voor de toekomst konden schrijven. 'Onze' dakpan ligt nu dus op het dak van dit adembenemende gebouw. Heel, heel erg bijzonder.
Nara Park
Toen we verderliepen kwamen we in het park dat achter de tempel ligt. In dit park wemelt het van de herten die overal vrij rond lopen. Onze gids deed voor hoe je de herten speciale hertenkoekjes kon voeren en tot grote hilariteit van enkele schoolkinderen liet hij de herten ook bedanken voor de koekjes. Schattig.
Tijdens onze wandeling door het park werden we af en toe ook aangesproken door scholieren die op die manier hun Engels een beetje oefenen. Ik schrijf een beetje want ze zeggen niet zoveel tegen je en worden ook terstond verlegen als ze wat gezegd hebben. Maar, het is toch dapper dat ze het zomaar doen. Ik weet wel dat ik als puber duizend doden zou hebben gestorven voordat ik iemand zou hebben aangesproken.
Op de terugweg naar de bus wilde ik de herten uiteraard ook nog even voeren. Bert heeft het niet zo op dat soort activiteiten dus die ging op veilige afstand foto's maken.
Heel verstandig zo bleek want ik had m'n portemonnee nog niet opgeborgen of daar liepen ze al tegen me op om bij de koekjes te komen. Het vrouwtje van de koekjesstand kwam me zelfs even bevrijden zodat ik me fatsoenlijk kon installeren. Het hielp echter niet veel want er stonden wel tien herten om me heen en die drukten me met z'n allen gewoon naar achteren totdat ik zowat in een greppel viel.
Eentje was superbrutaal en toen hij naar zijn zin niet snel genoeg z'n koekje kreeg, beet hij me pardoes in m'n bovenbeen. Dat deed niet een beetje pijn; dat deed heel erg veel pijn. Ik heb dus drie dagen met een geweldige en pijnlijke blauwe plek rondgelopen. Het is dus duidelijk dat ik beter met katten ben dan met herten en dus hebben ze ook niet nog een pakje koekjes gekregen. Ik zal me daar een beetje laten mishandelen!
Kasuga Shrine
Bij de laatste stop begon het al wat te schemeren en werd het wat frisser maar het was wel aardig.
We stopten aan de rand van een bos vanwaar een pad liep dat aan weerskanten vol stond met grote Japanse lantaarns. Ik geloof dat ik het al eens eerder had vermeld bij de Shrine met de 1001 Boeddha beelden; ik heb daar niet zoveel mee.
Hier stonden dus overal van die grote lantaarns en buiten dat het prachtige foto's oplevert, doet het me niet zoveel. Ik snap niet wat je wilt bewijzen met 'de meeste van dit of de meeste van dat'.
Zoals gezegd, we hebben er mooie foto's gemaakt en ook hier lopen herten vrij rond maar die lieten zich helemaal niet zien.
Van de nonnetjes (er is een klooster op het terrein) kochten we nog een handgemaakt houten hertje (zonder tanden) met een klein briefje in de bek waarop een (in ons geval gelukkig) goede wens staat voor de koper. Het gezegde gaat, dat je met de aankoop van zo'n hertje of boodschap je eigen lot koopt. Bevalt je lot je overigens niet, dan kun je je briefje aan een speciale boom binden en een nieuwe kopen.
Dit bezoek besloot onze lange dagtocht en moe maar voldaan keerden we naar het hotel terug.
Veel dingen hebben we overigens helemaal niet gekocht. We hebben wel prachtig porselein gezien en mooie kunst maar verder dan dat was het veel van de typische kitsch dingen die je in het Kyoto Handicraft Center kon kopen.
Wij hebben eigenlijk maar een echt mooie herinnering en dat is een stenen vogel waar je wierook kegeltjes in kan doen. Die hebben we bij de Todaji Temple gekocht.
Verder moeten we het doen met de prachtige foto's en de onvergetelijke indruk die Japan en zijn bewoners op ons gemaakt hebben. Japan is zeer, zeer de moeite van een bezoek waard.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten