Beijing/ Peking (2)

Op dag twee van onze trip naar Beijing moesten we vroeg uit de veren want De Muur en het Zomerpaleis stonden op het programma. In dit deel kun je wat lezen en zien over De Muur.

De Muur

Vanaf Beijing kun je op verschillende plekken De Muur op: je kunt bij Badaling erop maar dat schijnt buiten dat het super toeristisch is en je kennelijk van de verkopers De Muur niet meer kunt zien, niet zo'n mooie plek te zijn.

Dan is er nog Simatai, dat ligt 110 kilometer van Beijing af en schijnt adembenemend mooi te zijn maar ook heel moeilijk te beklimmen.

Wij hadden daarom gekozen voor Mutianyu. Dat ligt weliswaar zo'n 70 kilometer vanaf Beijing maar scheen heel mooi te zijn.

In plaats van met een touroperator mee te gaan, waren we van alle kanten geadviseerd om dat vooral niet te doen. De meeste operators zijn namelijk in handen van de Chinese overheid en hebben als hoofddoel om geld aan hun klanten te verdienen door ze linea recta naar de shops en restaurants te leiden. Er is vaak niet zoveel tijd voor de bezichtiging maar overmatig veel tijd voor de shops.

Wij hadden daarom een auto met chauffeur van het hotel geregeld en konden zo doen en laten waar we zelf zin in hadden.

Om acht uur 's ochtends gingen we op weg. Het was alweer prachtig zonnig weer en de hele tocht was genieten met prachtige plaatjes van het platteland en de bergen.

Na anderhalf uur waren we ter plaatse en konden we na de gebruikelijke plaspauze van ondergetekende, met de kabelbaan omhoog. Dat is geen overbodige luxe want hoewel je in mum van tijd boven bent, is het een behoorlijke hoogte.

Eenmaal boven moet je zelf met de benenwagen verder en je moet fit zijn, dat kan ik jullie wel vertellen! Niet alleen moet je heel wat treden op, de treden zijn ook nog eens ongelijk dus soms moet je enorme stappen nemen en soms hele kleine. Je kunt dus niet half slapend rondlopen want dat kost je waarschijnlijk een enkel.

Maar goed, na een paar minuten klauteren waren we eindelijk boven en het was prachtig. Echt adembenemend mooi. Aan onze beide kanten was De Muur dus we konden ofwel naar boven ofwel naar beneden. Wij kozen voor de makkelijke weg naar beneden maar zoals vermeld, je moest al je aandacht erbij houden anders verstapte je je.

Sommige stukken zijn ook nog eens heel erg steil en toen we weer terug naar boven gingen, moest ik op een gegeven moment bijna op handen en voeten verder.

Een stukje geschiedenis

Wat is dat nu eigenijk, de Chinese Muur? Iedereen kent het wel maar waarom werd hij gebouwd en door wie?

In de zevende eeuw voor Christus werd begonnen met de bouw en het duurde maar liefst twee millenia voordat de bouw compleet was.

In eerste instantie werd er gebouwd door krijgsheren om hun territorium te verdedigen. Toen keizer Qinshihuang aan de macht kwam en China verenigde, besloot hij deze muren te verbinden en nieuwe stukken toe te voegen, waardoor er een muur van 5000 kilometer ontstond. Latere generaties bouwden verder om zich te verdedigen tegen invasies en op z'n hoogtepunt mat De Muur maar liefst 5660 kilometer.

Er werd niet zomaar gebouwd: afhankelijk van de klimaatomstandigheden werden andere bouwmaterialen gebruikt. Ook werden doorgangen op strategische punten gebouwd evenals wachttorens. De laatsten werden zo gepland dat bij alarm rooksignalen konden worden gegeven die snel tot een mobilisatie van het leger in Beijing konden leiden. Daarnaast konden ze vanaf deze torens tot in de wijde omtrek de boel in de gaten houden.

Foto's

Ik wil verder eigenlijk verder niets meer schrijven over De Muur omdat je het gewoon moet zien. We hebben er een goede vier uur besteed en hebben genoten van het fenomeen, het uitzicht, de prachtige natuur en de rust. Kijk maar.

Beijing/ Peking (1)

Na heel veel tripjes in China voor het werk, hadden we nu eindelijk eens de gelegenheid om China eens van de andere kant te bekijken. En waar kun je nu beter beginnen dan in Beijing? Volgend jaar het middelpunt van de Olympische Spelen maar al eeuwenlang de stad van waaruit dit immense land wordt geregeerd.

We hadden maar drie dagen en dat betekende dat we ons moesten concentreren op de echt allerbelangrijkste hoogtepunten. Dat werden voor ons Hutong, de Chinese Muur, het Zomerpaleis en uiteraard de Verboden Stad.

Op vrijdag 19 oktober vertrokken we om 7 uur 's morgens met een limousine (lekker luxe maar door een speciale aanbieding net zo duur als een taxi) naar het vliegveld om met Dragonair naar Beijing te vliegen. Dat is al met al toch een vlucht van ruim 3 uur.

Keurig op tijd kwamen we aan en werden door een limousine van het hotel afgehaald. Na een klein uurtje rijden door Beijing en de welbekende luchtvervuiling (de stank van uitlaatgassen was echt niet te harden) kwamen we bij het Grand Hyatt in Beijing aan. Onderweg waren ons de enorme gebouwen al opgevallen waarover veel mensen ons verteld hadden. Ook de straten zijn ruim en je krijgt daardoor nooit een beklemmend gevoel zoals je dat wel hebt in Hong Kong.

Bij het hotel was het een drukte van jewelste en de dame aan de balie vertelde ons dat het hele hotel met ruim 800 kamers was volgeboekt. De reden hiervoor was de jaarlijkse marketing meeting van Fendi, een bekend en zeer duur modemerk. Er liepen heel veel mensen rond in de meest hippe en trendy kleding en het wemelde er van de fotografen.

We gingen snel naar de kamer, die eerlijk gezegd een beetje tegenviel. Omdat ons hoofddoel echter het bezichtigen van de stad was, hebben we daar niet teveel aandacht aan geschonken.

Het weer was prachtig en we besloten om direct op pad te gaan. Omdat het al met al toch al redelijk laat was, zo tegen drieën, besloten we met Hutong te beginnen.

Hutong

Hutong is een oude buurt in Beijing waar je nog veel oude huisjes en ambachten tegenkomt. Je kunt het vergelijken met wat vroeger De Jordaan in Amsterdam was. Hutong bestrijkt een redelijke oppervlakte en je kunt daarom het beste met een riksja laten vervoeren. Het voordeel is dat je er direct een gids bij hebt. Daarnaast is het natuurlijk gewoon leuk.

Nadat we uit de taxi waren gestapt, werden we direct belaagd door allerlei mensen die ons in een riksja wilden hebben, dus een deal was zo gemaakt. We hadden een bijzonder grappige gids bij ons die weliswaar bijna geen Engels sprak maar we hebben ontzettend met hem gelachen. Hij had het namelijk heel erg zwaar met het fietsen en begon wat te zuchten en steunen. Daarop begonnen wij hem aan te moedigen en werkte hij zich in het zweet voor ons. Af en toe draaide hij zich om en sloeg Bert op z'n been zo van: 'jij bezorgt me heel wat spierpijn' en 'kun jij niet beter fietsen dan ga ik wel zitten'.

Het werd nog spannend ook toen we de hoofdstraat 'even' gingen oversteken. Meneer fietste doodleuk tegen het verkeer in en we gingen tussen het verkeer door naar de overkant. Ik heb echt doodsangsten uitgestaan. Nog leuker werd het toen we daarna weer terug moesten. Een auto kwam maar net op tijd tot stilstand en ik had het niet meer. Bert vond het allemaal nogal hilarisch maar ik was blij dat we het overleefd hadden.

In totaal zijn we zo'n twee uur door Hutong gefietst en toen we klaar waren was het al echt donker en berekoud.

Wat hebben we allemaal gezien?

Deze wijk heeft weliswaar een aantal monumenten maar het is vooral een volkswijk en daarom hebben we hoofdzakelijk indrukken opgedaan.

Wat ik persoonlijk wel jammer vind, is dat deze buurt compleet wordt gerenoveerd en dat daarmee het karakter toch wel wordt aangetast. Het is uiteraard zeer begrijpelijk dat mensen niet meer met z'n twintigen een toilet willen delen maar het zou mooi geweest zijn als de gevels in ieder geval bewaard zouden zijn gebleven en dat is nu niet het geval.

We hebben in ieder geval een huisje gezien dat nog helemaal in tact was en waar een vriendelijk dametje ons rondgeleid heeft. Zij sprak totaal geen Engels maar had dit probleem prima opgelost door overal bordjes met teksten neer te zetten en ons dat aan te wijzen. Ze was duidelijk heel trots op haar vader die een beroemde generaal was.

Na de rondleiding kregen we heerlijke jasmijnthee. De rondleiding was niet gratis maar kostte iets van 80 cent, waar vind je dat nog?

Uiteraard werden we ook nog even een plaatselijk winkeltje in geleid. Je kon van de buitenkant helemaal niet zien dat het een winkeltje was maar het werd speciaal voor ons opengemaakt. Het stond boordevol met prulletjes en helaas voor de eigenaar was er voor ons niets bij. Volgende keer beter.

De tocht werd voortgezet en we kwamen bij een porceleinfabriekje waar we een uitstekende rondleiding kregen en vrij mochten fotograferen, ook de historische stukken van honderden jaren oud. Er waren diverse mensen aan het werk en de sfeer was zeer ontspannen. We hebben nog wat leuke dingetjes gekocht na te hebben afgedongen, wat hier de gewoonte is.

Daarna hebben we nog even stilgestaan bij de Bell Tower oftewel de Klokkentoren om een paar mooie foto's te maken. Deze toren was samen met de Drum Tower onderdeel van het keizerlijke gebied. Ze zijn beiden te bezichtigen maar zoals gezegd moesten we prioriteiten stellen.

Hierna was het terug naar het opstappunt en snel in een warme taxi.

Overigens was de riksjatocht niet zo goedkoop als de rondleiding in het huisje maar we hebben echt genoten en vreselijk veel plezier gehad met onze gids!

Nog een paar indrukken van Hutong.....

Saskia, Estelle en nogmaals de dolfijnen

Zoals ik al had aangekondigd, stond er weer een bezoekje van Saskia op het programma. Deze keer was ze op pad met haar collega Estelle.

Zaterdag 13 oktober ontmoetten we elkaar in het Marco Polo Gateway hotel in TST (Tsim Sha Tsui). Het hotel ligt in een chique winkelcentrum en de lobby deed heel wat vermoeden. Toen ik echter naar Saskia's kamer op de Executive Floor (helemaal bovenin) toog, bleek dat het hier om een zeer verouderd hotel gaat. Je krijgt zelfs nog een echte sleutel mee, nou, dat is echt zeldzaam. Ook de inrichting was zeer oud en achterhaald en we waren blij dat we eruit konden.

Onze eerste stop was Stanley Market. Saskia had me de vrije hand gelaten om wat samen te stellen en Stanley leek me wel aardig om mee te beginnen.

Stanley Market is nog een echte markt met kraampjes en kooplui die je aanspreken. Helaas vind je er ook veel namaakspullen maar over het algemeen is het er leuk winkelen omdat het variëteit enorm is. Je vindt er naast fruit en bloemen ook toeristische snuisterijtjes, schilderijen, prachtig beddegoed, schoenen en kleding. Voor elk wat wils dus.

Ook hele grappige dingen waren er zoals Estelle uitvond. Het hoedje was niet zomaar een hoedje maar er zat een typische lange zwarte vlecht aan. 't Stond haar niet eens slecht!

Om een uur of een kregen we trek en dus gingen we op zoek naar een restaurant. Ook dat is niet moeilijk in Stanley. De restaurants zitten namelijk naast elkaar op de boulevard. Omdat er echter aan de straat werd gewerkt en dat veel lawaai opleverde, besloten we het eerste beste restaurant in te gaan en dat was een uitstekende keuze.

Daarna was het op naar Causeway Bay want Saskia wilde graag terug naar de shopping mall die we tijdens haar eerste bezoek hadden aangedaan en waar ze leuk was geslaagd. Nadat Estelle over de schok van de miniwinkeltjes heen was, kreeg ook zij de smaak te pakken. Helaas voor haar echter, was het aanbod zo groot dat ze overweldigd was en later besloot niet mee te gaan naar The Peak omdat ze verder wilde shoppen.

Saskia en ik zijn daarop naar The Peak gegaan. Helaas was er veel smog en kon je niet zoveel zien maar het was toch wel even aardig. Door het shoppen in Causeway Bay was er echter niet meer zoveel tijd om op The Peak te blijven want de volgende stop was het diner in het enige Nederlandse restaurant in Hong Kong, Orange Tree.

Eerst zouden we Estelle nog weer oppikken maar we besloten dat apart gaan sneller zou zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Er stond al een taxi klaar en we konden zo naar het restaurant. Dat wil zeggen, de chauffeur dropte ons 'in de buurt' van het restaurant. Dat had hij wel heel ruim genomen want we moesten nog een redelijk eind te voet en hebben twee keer moeten vragen of we wel goed zaten.

Hij had ons afgezet in Lan Kwai Fong, het uitgaansgebied in Hong Kong, waar op dat moment een groot carnaval aan de gang was. Daardoor was er veel politie op straat en zij hebben ons uitstekend geholpen met het vinden van de weg.

Toen we eenmaal allemaal waren aangekomen, kon het diner beginnen en we hebben genoten van de bitterballen, hutspot, boerenkool en poffertjes. Hoewel de poffertjes niet echt DE poffertjes zijn, thuis smaken deze toch ècht beter. Als toetje was er nog overheerlijk speculaasijs en toen was het weer op weg naar huis.

De volgende ochtend moesten we namelijk weer vroeg verzamelen omdat de dolfijnen op het programma stonden.

Bert ging niet mee want je bent zo'n drie uur op zee en hij wordt snel zeeziek. Hij kon dus lekker uitslapen.

Wat heel jammer was, was dat er wederom zeer veel smog was waardoor het zicht niet zo goed was en we niet zo'n prachtige blauwe lucht hadden als de vorige keer dat ik ging kijken.

Maar dat werd allemaal ruimschoots gecompenseerd want we hebben een fantastische ochtend gehad. We hebben veel dolfijnen gezien en ze kwamen ook zeer dicht bij de boot. Op een gegeven moment troffen we een groepje van vier dolfijnen die de hele tijd met elkaar aan het spelen waren. Eentje had een grote vis in z'n bek en de anderen zwommen er achteraan.

Ik heb een boel foto's gemaakt maar doordat ik veel problemen had met de lens, die bleek later te moeten worden vervangen, heb ik veel mooie plaatjes gemist.

Wat leuk was, was dat de officiële fotograaf van de Dolphin watch, Ken, er ook was en hij heeft fantastische foto's gemaakt. Dat was overigens geen kunst want hij liep rond met een fototoestel waar een megalens op zat. Hij liet me ook de foto's zien die hij de vorige keer had gemaakt en die waren werkelijk prachtig. Hij vertelde dat de dolfijnen uit het water sprongen en dat hij nog nooit zoiets had gezien.

Omdat ik foto's heb van een dolfijn die ze al tien maanden niet meer hadden gezien, hebben we nu een leuk contact opgebouwd en wisselen we foto's uit. Hij heeft een site waarop hij zijn dolfijnenfoto's heeft staan. Ik heb het adres zo niet bij de hand maar dat houden jullie tegoed.

En zo vliegt een weekend dan weer om en Saskia alweer op weg naar huis. Maar het was weer als vanouds en we hopen dat ze met een maand of zes weer hier is zodat we nog een keer Hong Kong onveilig kunnen maken voor dat Bert en ik weer teruggaan naar Duitsland.

Roze dolfijnen / pink dolphins

Wat al heel lang op mijn verlanglijstje stond, was het bekijken van de roze dolfijnen die bij Hong Kong in het brakke water tussen de Pearl rivier en de Zuid-Chinese zee leven. Om ze te kunnen zien moet je vanaf het eiland Lantau richting Sha Chau varen waar het zogenaamde marine park is. Dat is een gemarkeerd en beschermd gebied waar vissen en verkeer verboden is. De dolfijnen verblijven echter niet uitsluitend in dit gebied en trekken er regelmatig op uit om te eten. Dat is zeer riskant doordat er zeer veel verkeer op dit water is. Door dit vele verkeer raken de dolfijnen in de problemen met hun echo-locatiesysteem waardoor ze soms door boten worden overvaren met alle nare gevolgen van dien. Ook ronddrijvende rommel zorgt voor problemen.

Daarom houdt de organisatie HK Dolphin Watch de dolfijnen goed in de gaten en proberen ze door educatie de mensen bewust te maken van de gevolgen van roekeloos, te snel varen en vervuiling. Vervuiling die hier helaas op grote schaal voorkomt. De Pearl rivier komt namelijk uit op dit gedeelte van de zee en als je weet dat een derde van de bevolking van China hier het rioolwater loost, behoeft het geen verdere uitleg dat de gevolgen hiervan bijzonder schadelijk zijn voor de dolfijnen en al het overige leven in de zee.

2007 Is wereldwijd verklaard tot jaar van de dolfijn en de organisatie hoopt dan ook eindelijk wat meer aandacht voor de bedreigde dolfijnen te krijgen. Zeker nu de rivierdolfijn die in de Yangtsze river leeft, naar alle waarschijnlijkheid is uitgestorven.

Waarom heten deze dolfijnen roze dolfijnen? Nou, er is eigenlijk een heel kleurenpalet want er zijn drie kleuren die je tegen kunt komen: dieproze, lichtroze en grijs. De dieproze dolfijnen zijn de vrouwtjes die door de vele activiteiten roze kleuren van de inspanning. Je moet het maar vergelijken met als je intensief sport; grote kans dat je een mooi rood kleurtje krijgt.

De lichtroze dolfijnen zijn de mannetjes en de grijze zijn de jongen.

Deze dolfijnen waren tot zo'n twintig jaar geleden redelijk onbekend omdat ze in een gebied leefden dat redelijk onaangetast was qua bebouwing. Toen in de jaren negentig echter werd begonnen met de bouw van de nieuwe luchthaven Chek Lap Kok, kregen ze meer bekendheid.

Hoeveel er precies leven is niet bekend maar zeker is dat het aantal van 2000 dat door de overheid werd opgegeven, veel te hoog is. De gids vertelde ons dat zij meer dachten aan een getal van twee- tot driehonderd.

Op zondag 30 september was het zover. Ik moest op mijn vrije zondag heel erg vroeg opstaan want om 9.00 uur word je bij het Kowloon Hotel afgehaald en dat is toch al snel anderhalf uur reizen vanaf Sai Kung. Voor de zekerheid had ik een half uurtje extra ingebouwd; je weet immers maar nooit.

Het is overigens heerlijk om op een zondag zo vroeg onderweg te zijn in Hong Kong. Het is rustig en stil, heel onwerkelijk voor deze stad.

Het was een prachtige dag en om stipt 9 uur werden we bij het hotel afgehaald. Zo'n twintig minuten later gingen we aan boord van een luxe jacht waar iedereen een plaatsje zocht. De tocht was rustig met af en toe een grote golf maar het was puur genieten. We voeren langs Hong Kong Airport waar het een enorme drukte was met grote vliegtuigen. Dat was heel indrukwekkend want ze komen ontzettend laag over je heen.

Na zo'n twintig minuten varen en genieten, ontstond er ineens grote opwinding; de kapitein had dolfijnen gespot. In no-time stond iedereen voor op de boot aandachtig naar de aanwijzingen te luisteren. Omdat je midden op zee bent, wordt er gewerkt met het kloksysteem. Dat betekent dat twaalf uur recht vooruit betekent, 11 uur een beetje naar links vanaf het midden, 1 uur een beetje naar rechts enzovoort. Heel effectief want de dolfijnen zijn razendsnel en op zo'n grote watervlakte verlies je ze zo weer uit het oog. Foto's maken is dan ook ontzettend moeilijk.

Op veel van de foto's die ik heb gemaakt, zie je daarom alleen maar de rug van de dolfijn maar dat mag de pret niet drukken!

De dolfijnen die we als eerste zagen, waren redelijk ver weg en waren aan het eten. Dat deden ze heel slim want er voeren twee grote vissersboten en de dolfijnen zorgden gewoon dat ze naast de boten waren om de vis daar op te pakken. Op de allereerste foto kun je dat zien.

De dolfijnen waren echter snel weer verdwenen en de kapitein besloot verder te varen. Weer zagen we er een paar, eentje op 1 uur en eentje op 11 uur. Het was echt grappig, het was of de dolfijnen ons gewoon voor de gek zaten te houden. Op een gegeven moment kwam een dolfijn ook vlakbij de boot boven om eens even te zien wat wij aan het doen waren. De gids noemde dat 'mensen kijken' oftewel, 'wat zij doen, kunnen wij ook'.

Wat ik heel bijzonder vond was dat iedereen en dan bedoel ik ook echt iedereen stond te oh'en en ah'en bij het zien van de dolfijnen. Ook was iedereen heel stil als we dichterbij de dolfijnen kwamen, zelfs de kinderen waren muisstil.

Het is natuurlijk ook heel bijzonder om deze prachtige dieren in hun eigen leefomgeving te zien. Zo waren er drie die wel een circusact leken te doen. Op exact hetzelfde moment kwamen ze boven en doken ze weer onder.

Na zo'n twee uur rondvaren en het bekijken van zo'n acht verschillende dolfijnen (ze leven namelijk in hele kleine groepjes) was het tijd om weer terug te varen.

Het was een heerlijke morgen met schitterend weer en het allermooiste natuurlijk: de dolfijnen. En wat een geluk; Saskia komt volgend weekend naar Hong Kong en dan gaan we weer. Ik kan niet wachten!

Wil je meer weten over deze dolfijnen? Surf dan eens naar: www.hkdolphinwatch.com