Saskia, Estelle en nogmaals de dolfijnen

Zoals ik al had aangekondigd, stond er weer een bezoekje van Saskia op het programma. Deze keer was ze op pad met haar collega Estelle.

Zaterdag 13 oktober ontmoetten we elkaar in het Marco Polo Gateway hotel in TST (Tsim Sha Tsui). Het hotel ligt in een chique winkelcentrum en de lobby deed heel wat vermoeden. Toen ik echter naar Saskia's kamer op de Executive Floor (helemaal bovenin) toog, bleek dat het hier om een zeer verouderd hotel gaat. Je krijgt zelfs nog een echte sleutel mee, nou, dat is echt zeldzaam. Ook de inrichting was zeer oud en achterhaald en we waren blij dat we eruit konden.

Onze eerste stop was Stanley Market. Saskia had me de vrije hand gelaten om wat samen te stellen en Stanley leek me wel aardig om mee te beginnen.

Stanley Market is nog een echte markt met kraampjes en kooplui die je aanspreken. Helaas vind je er ook veel namaakspullen maar over het algemeen is het er leuk winkelen omdat het variëteit enorm is. Je vindt er naast fruit en bloemen ook toeristische snuisterijtjes, schilderijen, prachtig beddegoed, schoenen en kleding. Voor elk wat wils dus.

Ook hele grappige dingen waren er zoals Estelle uitvond. Het hoedje was niet zomaar een hoedje maar er zat een typische lange zwarte vlecht aan. 't Stond haar niet eens slecht!

Om een uur of een kregen we trek en dus gingen we op zoek naar een restaurant. Ook dat is niet moeilijk in Stanley. De restaurants zitten namelijk naast elkaar op de boulevard. Omdat er echter aan de straat werd gewerkt en dat veel lawaai opleverde, besloten we het eerste beste restaurant in te gaan en dat was een uitstekende keuze.

Daarna was het op naar Causeway Bay want Saskia wilde graag terug naar de shopping mall die we tijdens haar eerste bezoek hadden aangedaan en waar ze leuk was geslaagd. Nadat Estelle over de schok van de miniwinkeltjes heen was, kreeg ook zij de smaak te pakken. Helaas voor haar echter, was het aanbod zo groot dat ze overweldigd was en later besloot niet mee te gaan naar The Peak omdat ze verder wilde shoppen.

Saskia en ik zijn daarop naar The Peak gegaan. Helaas was er veel smog en kon je niet zoveel zien maar het was toch wel even aardig. Door het shoppen in Causeway Bay was er echter niet meer zoveel tijd om op The Peak te blijven want de volgende stop was het diner in het enige Nederlandse restaurant in Hong Kong, Orange Tree.

Eerst zouden we Estelle nog weer oppikken maar we besloten dat apart gaan sneller zou zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Er stond al een taxi klaar en we konden zo naar het restaurant. Dat wil zeggen, de chauffeur dropte ons 'in de buurt' van het restaurant. Dat had hij wel heel ruim genomen want we moesten nog een redelijk eind te voet en hebben twee keer moeten vragen of we wel goed zaten.

Hij had ons afgezet in Lan Kwai Fong, het uitgaansgebied in Hong Kong, waar op dat moment een groot carnaval aan de gang was. Daardoor was er veel politie op straat en zij hebben ons uitstekend geholpen met het vinden van de weg.

Toen we eenmaal allemaal waren aangekomen, kon het diner beginnen en we hebben genoten van de bitterballen, hutspot, boerenkool en poffertjes. Hoewel de poffertjes niet echt DE poffertjes zijn, thuis smaken deze toch ècht beter. Als toetje was er nog overheerlijk speculaasijs en toen was het weer op weg naar huis.

De volgende ochtend moesten we namelijk weer vroeg verzamelen omdat de dolfijnen op het programma stonden.

Bert ging niet mee want je bent zo'n drie uur op zee en hij wordt snel zeeziek. Hij kon dus lekker uitslapen.

Wat heel jammer was, was dat er wederom zeer veel smog was waardoor het zicht niet zo goed was en we niet zo'n prachtige blauwe lucht hadden als de vorige keer dat ik ging kijken.

Maar dat werd allemaal ruimschoots gecompenseerd want we hebben een fantastische ochtend gehad. We hebben veel dolfijnen gezien en ze kwamen ook zeer dicht bij de boot. Op een gegeven moment troffen we een groepje van vier dolfijnen die de hele tijd met elkaar aan het spelen waren. Eentje had een grote vis in z'n bek en de anderen zwommen er achteraan.

Ik heb een boel foto's gemaakt maar doordat ik veel problemen had met de lens, die bleek later te moeten worden vervangen, heb ik veel mooie plaatjes gemist.

Wat leuk was, was dat de officiële fotograaf van de Dolphin watch, Ken, er ook was en hij heeft fantastische foto's gemaakt. Dat was overigens geen kunst want hij liep rond met een fototoestel waar een megalens op zat. Hij liet me ook de foto's zien die hij de vorige keer had gemaakt en die waren werkelijk prachtig. Hij vertelde dat de dolfijnen uit het water sprongen en dat hij nog nooit zoiets had gezien.

Omdat ik foto's heb van een dolfijn die ze al tien maanden niet meer hadden gezien, hebben we nu een leuk contact opgebouwd en wisselen we foto's uit. Hij heeft een site waarop hij zijn dolfijnenfoto's heeft staan. Ik heb het adres zo niet bij de hand maar dat houden jullie tegoed.

En zo vliegt een weekend dan weer om en Saskia alweer op weg naar huis. Maar het was weer als vanouds en we hopen dat ze met een maand of zes weer hier is zodat we nog een keer Hong Kong onveilig kunnen maken voor dat Bert en ik weer teruggaan naar Duitsland.