Beijing/ Peking (3)

Na het bezoek aan De Muur zijn we teruggereden naar Beijing waar we een bezoek aan het Zomerpaleis hebben gebracht.

Bij het horen van het woord Zomerpaleis denk je aan een parkachtige omgeving waarin een paleis staat met wellicht wat prieeltjes en theehuisjes.

Nou, dat klopt wel zo'n beetje alleen hadden de keizers van China daar een iets ruimere opvatting over. Wat wij namelijk aantroffen was niet in een middag te belopen. Je moet meer denken aan een tot twee dagen als je alles wilt zien. Buiten dat het inderdaad een park is (maar dan van onmetelijke grootte) staat het vol met allerlei gebouwen die allemaal een verschillende betekenis hebben en ook nog eens de meest uiteenlopende schitterende namen hebben.

Zo is er als je binnenkomt het eerste paleis, de Hall of Benevolence and Longevity, van waaruit de keizer zijn staatszaken deed. Als je goed kijkt, zie je overal de prachtigste beschilderingen en is werkelijk van de kleinste details veel werk gemaakt (dat geldt voor het hele complex).

Om overigens door de poort te komen, moet je over een hoge drempel heenstappen. Dit was expres zo want dan moest je automatisch je hoofd buigen om binnen te komen.

Vervolgens vind je een tuin, the Garden of Virtue and Harmony en daarachter een kunstmatig aangelegde heuvel. Als je verder loopt, val je van de ene in de andere verbazing want het ene gebouw is nog mooier dan het andere. Zo is er ook de Tower of Fragrant Buddha en het gezegde gaat dat als je alle trappen op kunt lopen, je minstens honderd jaar wordt.

Na een tijdje klimmen werd ons duidelijk waar dat vandaan komt want het waren wel erg veel treden naar boven maar het was het waard. Eenmaal boven vind je het Buddha beeld waar werd geofferd maar je hebt er ook een geweldig uitzicht over het meer.

Dit meer, dat uiteraard ook tot het Zomerpaleis behoort, werd ook door de dames en heren bevaren en er bestaat zelfs een marmeren boot (hoe kom je erop?) om naar een klein eilandje te varen waar ook weer een gebouwtje staat. Dat kun je nu nog doen maar zoals jullie zullen begrijpen, is dat niet met de marmeren boot. Deze boot werd gebouwd in opdracht van de keizerin-moeder Tzu Hsi die daarvoor geld dat eigenlijk voor de marine was bestemd, had gebruikt. Niet helemaal netjes dus maar deze dame had wel meer lelijke streken.

Wij hadden geen tijd voor een tochtje over het water maar hebben nog wel een stukje gelopen over de zogenaamde Long Corridor.

Deze Long Corridor is eigenlijk een houten overkapping langs de boulevard van het meer en meet maar liefst 700 meter. Wat echter heel bijzonder is, is dat je aan de binnenkant van deze corridor, allerlei geschilderde mythische afbeeldingen ziet. Samen vormen ze een heel verhaal en als je dat allemaal wilt lezen, ben je echt een dag bezig.

De foto die je hieronder ziet, is van een paleis dat vol stond met verjaardagsgeschenken van de keizerin-moeder. Let wel, het ging hier om de geschenken van slechts 1 verjaardag. Een heel paleis vol!

Wat wij ook niet te geloven vonden, was de speciale winkelstraat die uitsluitend voor het gebruik door de keizerlijke familie was. Je moet je voorstellen dat de keizer en zijn familie zich in principe niet of nauwelijks buiten de poorten van het paleis begaven. De dames en heren wilden echter wel graag shoppen en hadden daarom een complete winkelstraat aangelegd.

Die winkelstraat bestaat nog steeds en is in oude stijl gerestaureerd. Ook vind je er nog oude ambachten zoals calligraferen en vind je er bijvoorbeeld iemand die de traditionele fluiten bespeelt en verkoopt. Een heel apart sfeertje en heel divers. Je moest trouwens wel goed opletten tijdens het winkelen hier want de straatjes liggen aan het water en zijn heel erg smal.

Het Zomerpaleis is ook nog eens grotendeels verwoest door de Engelsen en Fransen in de tweede Opiumoorlog en toen hebben ze echt flink huisgehouden. Heel veel prachtige ornamenten zijn stukgeslagen, zoals een muur met duizend prachtige kleine Buddhabeeldjes waarvan de kopjes op een paar na allemaal zijn vernield.

We waren het na een hele middag sjouwen op een gegeven moment wel zat en bovendien sluit alles om 6 uur dus zijn we weer teruggelopen naar de chauffeur. Aan onze audiotour te zien, hadden we echter maar iets van een derde gezien maar we hebben in ieder geval de hoogtepunten gezien.

Wat ons nog wel opviel, is dat het ongelooflijk moeilijk is om zulke grote complexen in goede staat te houden. Er moet continue gerenoveerd worden om de boel toonbaar te houden en dat is met de huidige loonkosten (zelfs in China) een bijna onmogelijke opgave.

Grappig:

Ze worden steeds zeldzamer maar zo af en toe zie je een 'authentieke' Chinees, zoals deze meneer die nog in het Mao-jasje over straat gaat.

We zagen ook nog een oud vrouwtje dat heel duidelijk ingebonden voeten had gehad want haar voeten waren niet groter dan Bert's vuist. Dat zag er best wel bizar uit, moet ik zeggen.

Volgende keer het laatste deel van onze Beijing trip met een verslag over ons bezoek aan De Verboden Stad.