LA Galaxy in Hong Kong

Een paar weken geleden kregen we het nieuws dat LA Galaxy, het team waar David Beckham en Ruud Gullit voor werken, naar Hong Kong zou komen voor een wedstrijd tegen het gelegenheidselftal van Hong Kong.

We konden via het werk kaartjes krijgen voor 380 Hong Kong dollar (ongeveer 35 euro) per stuk, de gewone prijs. Dat was best duur voor een toch wel B-elftal maar goed, je wilt David Beckham ook wel eens zien spelen.

Wij hadden hem al eens eerder gezien maar dat was als privépersoon toen hij naar het adidas hoofdkantoor in Duitsland kwam. Toen stonden we op maar een paar meter afstand en afgezien van het feit dat hij mascara op had (wat totaal overbodig was; dat heeft hij namelijk echt niet nodig!) was iedereen het erover eens dat hij er niet alleen zeer goed uitziet maar ook erg sympathiek is.

Enfin, wij hadden dus kaartjes voor de wedstrijd en dus togen we op zondag 9 maart naar het Hong Kong stadion. Wat ons direct al opviel, was dat het bij lange na niet was uitverkocht. De hoofdtribune was nagenoeg leeg. Omdat je vanaf daar uiteraard beter zicht hebt, vroegen we wat de prijs was voor die tribune. Dat was even slikken; 980 Hong Kong dollar (95 euro)! Voor de gemiddelde Hong Konger is dat echt ver boven budget en ook wij vonden dat veel te veel. Dat hebben we bij Ajax ook nooit betaald en daar hadden we hele mooie plaatsen.

De wedstrijd

Waar het door kwam, weet ik niet maar het was in een woord knudde. Het gerucht ging dat de heren van LA Galaxy de avond ervoor aardig waren doorgezakt in Hong Kong en ik hoop maar dat dat waar is. Van het hele elftal was er maar een die goed speelde en dat was Xavier, een voormalige speler van het Frans nationaal elftal (als ik het goed heb) en beroemd vanwege zijn geblondeerde kroeshaar.

De rest leek gewoon nergens naar. Ik heb alle respect voor Beckham hoor maar als je aanvoerder bent en jij bent altijd in een soort geïsoleerde positie en ver van de rest van je team verwijderd, dan snap ik niet hoe je een team kunt aanvoeren, tenzij je behept bent met telepathische gaven. Het was heel ergerlijk om te zien hoe het allemaal niet draaide.

Wat ook duidelijk afgesproken was, was dat de heren van het Hong Kong team Beckham geen haar mochten krenken. Ze bleven dus op respectabele afstand en zo kon Beckham zich vrij bewegen. Echt bespottelijk want normaal gesproken dek je zo iemand natuurlijk behoorlijk.

Bij een actie liet een speler van Hong Kong zich even gaan en haalde Beckham neer wat hem op een werkelijk dodelijke blik van het 'slachtoffer' kwam te staan.

De sfeer

Omdat je instelt op een mooie wedstrijd en niet op amateurvoetbal van je favoriete team, begin je je op een gegeven moment af te vragen wat je daar nog doet. Maar het was prachtig weer en we zaten op een tribune tussen allemaal hardcore Hong Kong fans die het uitstekend naar hun zin hadden want het plaatselijke team leek niet onder de indruk van het sterrenelftal en begon steeds uitdagender te spelen. Het kwam zelfs tot scoren en Ruud Gullit wond zich zichtbaar op.

Het enthousiasme van de Hong Kong fans werkte aanstekelijk. De mensen om ons heen hadden levendige discussies die ons aan onze tijd op de Ajax-tribune deden denken. Wij waren op slag voor het team van Hong Kong en deelden de vreugde van de fans bij de goede passes en acties op het veld van hun team.

Het werd op het laatst nog spannend ook want LA Galaxy kwam na een achterstand toch terug en de wedstrijd eindigde in 2-2. Dat was toch wel teleurstellend want het Hong Kong team had absoluut recht op de zege.

Toen werd er echter besloten dat er penalty's moesten worden genomen om de uiteindelijke winnaar te bepalen. De spanning liep op en stand was gelijk totdat er een penalty werd gemist door LA Galaxy. Hilariteit alom in ons vak uiteraard maar we moesten nog wachten tot de laatste penalty. Gelukkig hield Hong Kong het hoofd koel en mochten zij de beker mee naar huis nemen, zeer verdiend!

Al met al dus toch een geslaagde middag en een heleboel foto's van de voor mij nu toch wel enigszins gevallen ster, David Beckham. Hij is weer terug in het nationaal elftal van Engeland maar ik ben benieuwd of dat niet te hoog gegrepen is. We zullen zien.

Wat LA Galaxy betreft, denk ik dat Ruud Gullit er wel een paar grijze haren bij zal krijgen voordat dit elftal een beetje begint te draaien. Er is nog heel veel mis in het basisspel waarbij spelers elkaar letterlijk voor de voeten lopen en er zal hard aan getrokken moeten worden. Wij wensen hem daarbij veel succes.

Op de foto: je kunt altijd nog een film kijken als de wedstrijd tegenvalt! Dit is nu echt iets voor Hong Kongers.

Michael

Mag ik jullie voorstellen: Michael.

Persoonlijke gegevens:

Geslacht: man (ex)

Haarkleur: rood (of ginger zoals dat hier heet)

Leeftijd: ongeveer 3 jaar

Bijzondere kenmerken: geen staart, anderhalf oor, hoge stem, verschrikkelijk lief en VRESELIJK ondeugend

Ik geloof dat dit wel zo'n beetje het innerlijk en uiterlijk beschrijft van onze nieuwe harige aanwinst.

Michael kwam bij ons omdat zijn baasjes Colin en Graham naar New York zijn verhuisd en in hun appartement huisdieren verboden zijn. Hun hondjes zijn nu voorlopig bij goede vrienden in New York ondergebracht maar voor Michael werd een onderkomen hier gezocht.

De reden daarvoor was dat Michael al het een en ander heeft meegemaakt in zijn korte bestaan waardoor hij erg snel gestresst raakt en een reis naar Amerika wilden Colin en Graham hem eigenlijk niet aandoen.

Michael's geschiedenis

Wat we van Colin en onze dierenarts, David Gething hebben gehoord, is dat Michael door een van David's assistentes op straat is gevonden, meer dood dan levend. Hij had een vreselijke wond en grote stukken huid waar het haar ontbrak. Waarschijnlijk was hij met kokend water overgoten.

De assistente heeft hem meegenomen naar de kliniek waar hij zo'n 4 maanden intensief is verpleegd en waar hij al snel de lieveling van de kliniek werd.

Daarna werd hij bij Colin en Graham geplaatst waar hij het uitstekend met hun hondjes kon vinden. Hier is hij 6 maanden geweest en Colin vertelde ons dat hij kennelijk door een man is mishandeld want Michael bleek erg terughoudend tegenover mannen terwijl hij het met hun huishoudster prima kon vinden.

Nadat we vorige week zaterdag met Michael hadden kennis gemaakt (nou ja, min of meer want hij verstopte zich achter de wasmachine) besloten we dat we het maar moesten proberen.

Afgelopen dinsdagavond 18 maart werd hij al gebracht en kon het grote wennen en verkennen beginnen. Dat gold uiteraard niet alleen voor hem maar ook voor ons, DJ inclusief.

Onze lieve oude DJ voelde zich na het overlijden van Iepie kennelijk toch alleen en bleek redelijk afhankelijk van haar. We hebben nu uitgevonden dat dat zeer waarschijnlijk komt doordat DJ niet zoveel meer hoort. Dat wisten we helemaal niet en doordat ze Iepie als leidraad voor allerlei activiteiten gebruikte, kon ze dat ook mooi verbergen natuurlijk.

In ieder geval kwam het al direct tot een (verwachte) confrontatie tussen Michael en DJ waarbij DJ het onderspit moest delven. Deze confrontaties vinden nog dagelijks plaats maar worden gelukkig steeds minder intensief.

We hebben ons daarbij hogelijk verbaasd over het geduld van Michael. Buiten de allereerste confrontatie heeft hij niet geblazen tegen DJ of haar geslagen. In plaats daarvan ging hij soms heel onderdanig miauwen of op zijn rug liggen. Gisteren kwam het grote charmeoffensief toen hij een speelgoedmuis bij haar bakje neerlegde. Hij blijft het gewoon proberen en daarom denken wij ook dat het uiteindelijk wel goed komt tussen die twee.

Tja en dan zit je ineens met een driejarige in huis na jarenlang met bejaarde katten te hebben geleefd. Ik kan jullie zeggen dat dat heel anders is. Ineens worden we 's nachts wakker van vallende dingen, vind je een kat op plaatsen waar je 'm echt niet verwacht (op de afzuigkap (!) in de keuken bijvoorbeeld) en moeten we regelmatig in de benen om even heftig te spelen.

Hij speelt graag met balletjes, een lang touw (dat hij dan vervolgens het hele huis doorsleept) en speelgoedmuizen. Die laatste pakt hij heel levensecht op en loopt er de hele tijd mee te sjouwen alsof het een echte buit is.

Spelen doet hij ook graag in de kattenbak en het liefst als ik die aan het schoonmaken ben. Terwijl ik voorzichtig alle hoopjes eruit schep, begint hij als een gek in de bak te graven. Dat maakt het voor mij nogal moeilijk om alles er uit te krijgen maar dat kan hem uiteraard niets schelen. Als je maar lol hebt!

Daarnaast houdt hij van hele hoge plekken en klimt hij op zolder dus in de raamkozijnen van waaruit hij een prachtig zicht op de weg heeft en zo alles kan volgen. Dat gebeurt allemaal door middel van reusachtige sprongen en het liefst met een hele lange aanloop van beneden helemaal naar boven waarbij hij zo snel gaat dat je zijn voetkussentjes hoort piepen. Hij heeft dus nu al de bijnaam Michael Schumacher.

Bijzondere kenmerken

Zoals jullie hebben kunnen lezen, heeft Michael geen staart. Geen zorgen die is er niet afgehakt door een of andere gek; hij is zo geboren. Dat schijnt in Hong Kong wel vaker voor te komen.

Michael heeft ook maar anderhalf oor. Dat is geen Hong Kong kenmerk, dit wordt gedaan bij zwerfkatten die zijn gecastreerd. Zo kan de SPCA snel zien of er nieuwe, niet gecastreerde katten rondlopen. Het is geen elegante maar wel een praktische oplossing.

Verder heeft Michael een heel hoog stemmetje. Als je niet beter weet, zou je denken dat er een kitten rondloopt want zo klinkt het. Iepie had al een hoge stem maar bij Michael gaat het nog een octaafje hoger. Niet echt wat je verwacht bij een volwassen kater maar het heeft wel iets schattigs en uiteraard helpt het om te krijgen wat je wilt: eten, aandacht, speeltijd.....

Op de foto kunnen jullie zien dat hij een mooi plekje heeft uitgekozen; in onze inloopkast en bovenop de handdoeken. Daar slaapt hij en als hij echt niet gestoord wil worden, verdwijnt hij compleet onder mijn kleding.

Al met al past hij zich zeer goed en snel aan en zijn we ervan overtuigd dat we een goede keuze hebben gemaakt.

Geert Wilders

Het is de lezers uit Nederland vast niet ontgaan dat Geert Wilders een anti-koran film met de naam Fitna uitbrengt. Los van het feit dat deze man het nodig vindt om zijn politieke spreektijd te benutten om mensen te beledigen en de grootsmogelijke onzin te verkondingen, raakt het ons nu ook.

Dat klinkt misschien raar als je in Hong Kong woont maar gisteren kregen wij via onze interne travel desk de mededeling om voorzichtig te zijn met reizen naar Nederland.

Wat? Nederland? Ik wilde het eerst niet geloven maar het was echt waar.

Er stond in dat deze film tot een verhoogde internationale terreurdreiging heeft geleid waardoor het level van 'beperkt' naar 'aanzienlijk' is aangepast.

Wat verder opviel, was dat er een uitgebreide verklaring in het memo was opgenomen waarin werd geschreven dat de Nederlandse regering al met minstens 30 ambassadeurs van moslimlanden heeft gesproken om het standpunt van de regering met betrekking tot deze film uit te leggen.

Uiteraard wekte dat alom verbazing en enkele collega's vroegen me hoe dat nu toch kon. Nederland is wel het laatste land ter wereld waar men internationaal gezien terreuraanslagen verwacht. Tja, en wat moet ik daar nu op zeggen?

We hebben het hier over Nederland dat staat voor tolerantie, vrijheid en openheid naar andere culturen. Althans dat is 'mijn' Nederland en dat is ook wat ik andere mensen vertel over Nederland.

Een verschijnsel als Geert Wilders en de dingen waar hij voor staat, passen hier dus helemaal niet in en ik begrijp zelf eerlijk gezegd ook niet hoe het zover heeft kunnen komen.

En nu raakt het mensen die naar Nederland willen reizen doordat er nog zwaardere veiligheidcontroles plaatsvinden en er 'iets' zou kunnen gebeuren. Dat is toch geen prettig idee.

Mocht het escaleren dan ben je als Nederlandse ex pat of toerist in een moslimland ook niet meer veilig. Voor het geval dat gebeurt, schijnen er zelfs al plannen klaar te liggen om Nederlanders zo snel mogelijk te evacueren.

Mijn vraag is daarom: Wat is het uiteindelijke doel van meneer Wilders? Wat wil hij bereiken? Een makkelijk doelwit om op te richten en zijn frustraties op uit te leven, het willens en wetens in gevaar brengen van medelanders, het schaden van Nederlandse bedrijven die zaken doen in moslimlanden of het schaden van het aanzien van Nederland?

Ik zie echt niet in hoe je hiermee iets positiefs kunt bereiken. Maar wil hij dat wel? Ik vraag het me af maar ik vraag me ook af wanneer de Nederlandse bevolking nu eens opstaat en aangeeft dat het deze man zat is.

Roltrappen

Ik heb al eens eerder geschreven over de MTR, de metro van Hong Kong, en het feit dat het aangenaam reizen is. Snel, efficiënt en zonder dat je ergens in de file hoeft te staan.

De MTR gaat grotendeels onder Hong Kong door en dat betekent dat wij veel tijd op roltrappen doorbrengen. En daar is iets bijzonders mee.

Niet met de roltrappen zelf trouwens maar met de mensen die er gebruik van maken. We kennen hier namelijk een fenomeen dat voor zover mij bekend, nergens anders ter wereld voorkomt: het lopen op de roltrap.

Uiteraard zijn er regels voor hoe je een roltrap moet gebruiken en in het Engels luiden die als volgt:
'When traveling on escalators, hold the handrail, stand firm and don't walk'.

In het Nederlands betekent dit: als u van de roltrap gebruik maakt, houd u dan vast aan de leuning, ga stevig staan en loop niet op de roltrap.

Een heel duidelijke boodschap lijkt me of niet dan?

Hoe wordt dit nu in het Kantonees vertaald? Als u gebruik maakt van de roltrap en u wilt niet lopen, gaat u aan de rechterkant staan. Houdt u stevig vast want de mensen die u links passeren, raken u met hun tassen of anderszins en zouden u uit balans kunnen brengen.

Gaat u toch aan de linkerkant staan dan wordt u aan de kant gedrukt waarna de voorbijganger 'sorry' zegt. Hoewel u dit wellicht denkt, betekent dit niet dat de voorbijganger zich verontschuldigt voor het feit dat hij u geduwd heeft, het betekent dat u sorry had moeten zeggen voor het feit dat u in de weg stond.

Als je deze Kantonese regels niet weet, heb je het zwaar hier want het werkt echt zoals ik het net beschreef.

Het lopen op een roltrap is erg gevaarlijk en zeker hier waar ze vaak erg hoog en lang zijn. Het schijnt echter weinig mensen te storen ook al zijn er vorig jaar zomer talloze ongelukken gebeurd, veelal met ouderen en kinderen.

Ik heb me een keer enorm verbaasd over een moeder die een jongetje van een jaar of vijf achter haar aan de roltrap af sleepte. Dat betrof de roltrap die vanuit het gebouw waar we werken naar het MTR station gaat. Dat is echt een behoorlijke diepte en de treden van een roltrap zijn erg hoog, zeker voor een jongetje van vijf. Je moet er niet aan denken wat er zou zijn gebeurd als zij haar evenwicht had verloren.

Daarnaast zou je een domino-effect krijgen als iemand zou vallen; er zouden al gauw zo'n dertig mensen mee naar beneden storten. Brrr....

Je zou denken dat er strenger gecontroleerd wordt op het lopen op de roltrap maar het tegendeel is waar. Er zijn een paar borden neergezet met plaatjes voor kinderen over hoe je exact moet staan op de roltrap en op sommige stations staan borden dat ouderen en mensen met veel bagage de lift moeten nemen.

Werkt dat? Nee, absoluut niet. Ik had vorige week nog iemand voor me op de roltrap die met een hutkoffer omhoog ging en die maar net kon houden. Wederom heel gevaarlijk maar in Hong Kong worden de regels echt alleen maar gevolgd als er strenge controle is. Een vriendelijke omroepster die meedeelt dat iets niet mag, heeft geen enkele invloed op het gedrag.

Het bewijs daarvan zie je ook bij het in- en uitstappen in de MTR. Het begint al met het in de rij staan om erin te komen. Daar dringen mensen vaak voor waarbij ze elk oogcontact en dus een mogelijk conflict, vermijden.

Als de MTR aankomt, zegt een vriendelijke omroepster dat je passagiers die eruit willen, er eerst uit moet laten. Nou, dàt kun je dus wel vergeten. Er staan pijlen op de grond die aanwijzen hoe je moet staan: de zijkanten zijn voor het instappen, het midden is voor uitstappen. Heel praktisch eigenlijk. Als de deuren opengaan is het echter meestal zo dat 'de massa' zich erin drukt en als je dus nog niet bij de deur stond om uit te stappen, is het een uitdaging om er alsnog uit te komen.

Bert heeft weleens mensen terug naar buiten gedrukt. Dat kan hij natuurlijk ook gemakkelijk met zijn postuur maar gelijk heeft hij wel. Het is gewoon onfatsoenlijk gedrag en de mensen komen er mee weg door zich te verschuilen in de anonimiteit van de massa. Als je er wat van zegt of zoiets als Bert doet, moeten ze wel reageren. Hopelijk leidt dat ooit eens tot een gedragsverandering (of is dat wishful thinking?).

Ik had het hier ook eens met een plaatselijke vriend over omdat door dit gedrag ouderen vaak in de knel komen. Hij is geboren en getogen in Hong Kong dus ik wilde van hem wel eens weten waarom mensen niet aan hun medemens denken. Hij begreep het probleem niet helemaal want als hij met zijn vrienden onderweg was, deden zij dat ook altijd.

Toen ik hem vervolgens vroeg hoe hij het zou vinden als zij in de MTR zouden stappen en zijn oma zouden beletten uit te stappen, duurde het even voordat er een reactie kwam. Het bij de groep horen bleek uiteindelijk doorslaggevend te zijn en hij zei dat hij er niets van zou zeggen.

Voor ons is dit gedrag onbegrijpelijk maar kennelijk begint de overheid er ook zo over te denken. In het weekend zag ik namelijk voor het eerst een plakkaat in Causeway Bay (een heel druk MTR station) waarop stond dat als je mensen hindert bij het in- of uitstappen, je een boete kunt krijgen van HK$ 2.000. Ik ben benieuwd!