Bert in het ziekenhuis...

Sommigen van jullie vroegen zich wellicht af waarom er geen nieuw artikeltje verscheen. Dat komt omdat Bert vorige week zondag (22 juni) ineens niet goed werd, voelde dat het niet in orde was en direct stappen ondernam.

Dat betekende naar de dokter en van daar naar het ziekenhuis, waar werd vastgesteld dat Bert een beroerte had gehad.

Ik was daar allemaal niet bij want Bert was in Duitsland vanwege het project waar hij aan werkt en ik zat in Hong Kong.

Dat betekende dus dat ik op maandagochtend Hong Kong tijd een telefoontje kreeg van mijn Duitse buurvrouw die uitlegde wat er allemaal was gebeurd.

Het was allemaal heel onwerkelijk en het gekke is dat ik vervolgens eerst gewoon naar het werk ben gegaan en in de MTR nog een to-do lijst heb gemaakt met dingen die geregeld moesten worden.

Op het werk echter, kwam dan toch de schok toen ik het iedereen moest vertellen. Dan voel je de afstand en het onvermogen om iemand direct te zien of te spreken. Maar na een bibberig uurtje heb ik mezelf weer herpakt en ben mijn hele lijst gaan afwerken om te zorgen dat alles was geregeld voor mijn reis naar Duitsland, zoals tickets maar ook de petsitter, Mark, die op de katten past.

Daar ging toch wel veel tijd in zitten en voor ik het wist, was het al middag geworden. Ik besloot het ziekenhuis te bellen voor een update en kreeg ineens Bert aan de telefoon. Dat was een hele rare gewaarwording maar meteen ook een geruststelling.

Het ging dus inderdaad om een beroerte, een lichte weliswaar maar Bert had buiten een gevoelloze arm en concentratieproblemen geen klachten. Hij werd helemaal lekgeprikt, zo vertelde hij. Steeds weer kwamen er verplegers die bloed af kwamen nemen en ook ging hij onder de scan waar zijn hoofd werd bekeken.

Na dit gesprekje was het tijd om de ouders op de hoogte te stellen en ook bij hen was daar natuurlijk grote schrik.

Daarna was het naar huis om de koffer te pakken en me klaar te maken voor de reis naar Duitsland. Met de eerste KLM vlucht op dinsdag ging ik op pad en dat was een rare ervaring. Normaal kijk ik zo'n beetje alle films maar nu had ik daar niet zo'n behoefte aan. Gelukkig zat er naast me een aardige man met wie ik een aantal uren gezellig heb zitten babbelen en zo ging de reis toch nog snel.

Dinsdagavond Duitse tijd kwam ik aan en na het uitpakken ben ik snel onder de wol gegaan. 's Ochtends heb ik dan eindelijk Bert bezocht en het was raar om hem in een ziekenhuisbed te zien. Hij is immers nooit ziek.

We hebben uitgebreid bijgekletst en een update gekregen van het ziekenhuis. Wat ze gevonden hebben, is het volgende:

Een bloedpropje is via een klein gaatje in zijn hartkamer direct in de aderen in zijn hoofd terechtgekomen waardoor de bloedtoevoer werd belemmerd en waardoor Bert plotseling geen gevoel meer in zijn arm had.

Het gaatje in de hartkamer is eigenlijk geen probleem, daar kun je heel oud mee worden en bloedpropjes heeft ook iedereen maar die worden normaal gesproken door het lichaam verwerkt. Stress en overgewicht zijn niet de oorzaken maar helpen uiteraard ook niet om zoiets te voorkomen.

Onderhand is Bert sinds vrijdag weer thuis en gaat het stukje bij beetje een beetje beter met hem. Zijn linkerarm is nog steeds redelijk gevoelloos. Hij voelt wel het gewicht van zijn arm maar voelt geen aanraking op de huid of heel licht. Ik masseer zijn arm nu elke dag om de hersenen te stimuleren en de spieren soepel te houden omdat hij onbewust zijn schouder steeds optilt.

Verder moet hij per dag twee aspirientjes nemen om zijn bloed dun te houden maar zoals jullie begrijpen, betekent dit dat hij gelukkig geen ernstig geval is anders had hij wel zwaardere medicijnen gekregen.

Vanaf donderdag begint dan de revalidatie. Dit duurt 3 weken en dat gebeurt tijdens werktijden. 's Avonds is hij dan gewoon thuis. Hopelijk krijgt hij zo het gevoel in zijn arm weer terug.

Tja, en zo komt ons leven weer langzaam op gang. Bert mag uiteraard nog niet werken, hij moet eerst helemaal herstellen maar de verwachting is dat hij eind juli weer aan het werk zal zijn.

Ik vlieg daarom rond 18 juli weer terug naar Hong Kong en Bert volgt een week later.

Een heel avontuur maar gelukkig met een goede afloop!

Keek op de week

Er gebeurt van alles tegelijk op dit moment:

1. het slechte weer dat maar aanhoudt;

2. Euro 2008;

3. Lai See en dokter David;

4. Walvishaai in Hong Kong;

5. Buteyko

Het slechte weer

Zoals ik in de opsomming al vermeldde, houdt het slechte weer maar aan. We hebben geen black rainstorm signaal meer gehad maar wel zware regenval en zware onweersbuien. Wat ik de vorige keer nog niet wist toen ik m'n stukje schreef, was dat er een dorpje, Tai O op Lantau van de buitenwereld was afgesloten en dat veel huizen gedeeltelijk onder de modder waren bedolven. De weg naar het dorp zal vandaag weer gedeeltelijk geopend worden maar het schijnt een behoorlijke ravage te zijn. Het is het oudste vissersdorpje van Hong Kong en normaal gesproken een goede trekpleister voor toeristen maar nu zijn veel bewoners geëvacueerd omdat ook dit weekeinde weer veel regen werd verwacht en dat ook weer tot landverschuivingen zou kunnen leiden.

Er is inderdaad weer veel regen gevallen, vergezeld van verschrikkelijk zwaar onweer dus dat was geen overbodige actie. Ik werd gisternacht wakker omdat ik dacht dat de airco plotseling veel lawaai maakte; dit bleek de regen te zijn. Het spoelde letterlijk en dat kun je ook zien. De regen gaat dan als een waterval van de trappen in de tuin naar beneden en er vormt zich bovenaan de trappen zelfs een laagje water van een centimeter omdat de afvoer het zo snel niet kwijt kan.

Er vinden nog steeds landverschuivingen plaats. Iets verderop proberen ze de wand bij elkaar te houden omdat daar ook al delen zijn gaan schuiven en er bovenop die helling een blok huizen staat. In de bergen achter ons huis kun je op een van de hellingen een lichte, brede strook zien wat erop duidt dat ook daar een heel stuk aan het schuiven is gegaan. Een heleboel wandelroutes zijn daarom ook afgesloten omdat het te gevaarlijk is. Een heftig regenseizoen dus dit jaar. Heel heftig.

Euro 2008

Voor de lezers in Europa een leuke happening en voor mij een groot gemis. Bert is nu in Duitsland voor zijn project en had het niet beter kunnen timen. Hij kan alle wedstrijden op een normale tijd bekijken. Voor deze die-hard Oranje fan echter, betekent dit evenement dat ik midden in de nacht moet opstaan en dat doe ik dus. Twee keer ben ik nu opgestaan om half drie 's nachts om onze jongens toe te juichen en gelukkig was het niet voor niets!

Ik kon na de eerste wedstrijd tegen Italië bijna niet slapen omdat ik zo blij was. De volgende dag had ik op het werk geen enkel probleem om wakker te blijven: wat een sublieme wedstrijd! Tegen Frankrijk was het voor mij en de andere Nederlanders in Hong Kong gelukkig beter gepland, op vrijdag. Na een hele werkweek was het wat moeilijker om om half drie op te staan maar ook die wedstrijd bleek weer de moeite waard en Oranje heeft zich direct geplaatst voor de volgende ronde. Eindelijk lijkt het weer eens de goede kant op te gaan! Deze week is Roemenië aan de beurt en ik hoop dat ze zich blijven concentreren op goed voetbal en de winst en niet verslappen. We zullen zien.

In Hong Kong leeft het voetbal matig, zelfs bij ons op kantoor. Dat is ook logisch natuurlijk. Hier leeft de Asian Cup veel meer. Desalniettemin wordt er veel gedaan om wat sfeer te creëren. We zijn allemaal ingedeeld bij een van de deelnemende teams zodat iedereen er toch wat meer mee bezig is en dat werkt aardig.

Ons team heeft een pool gestart (ik sta tot nu toe bovenaan, yes!) dus iedereen die daar aan meedoet, is automatisch heel erg met het EK bezig.

Tenslotte heb ik volgens goed gebruik dat tijdens het WK is geïntroduceerd, mijn bureau in het oranje gedoopt en dat trekt nogal de aandacht. Ik heb het niet eens zo wild gemaakt met 6 oranje ballonnen, een boa, een t-shirt met 'Big fan of Holland' erop en nog een paar kleine andere decoraties maar het gaat rond als een lopend vuurtje en dat is ook de bedoeling.

Toch is het wel raar om zo'n toernooi vanuit Hong Kong te volgen. Zit je daar midden in de nacht in je pyjama in de kamer, buiten alles donker en doodstil naar zulke geweldige wedstrijden te kijken. Ik zal me dit nog lang herinneren. En ik denk maar zo dat het bij de Olympische Spelen een stuk makkelijker is om alles te volgen want dan is alles wel in onze tijdzone. Nu maar hopen dat onze atleten het dan ook weer goed zullen doen.

Lai See en dokter David

Daar kan ik heel kort over zijn: dat gaat niet samen. Lai See moest zijn laatste vaccinatie hebben om hem te beschermen tegen allerlei kattenziektes en daarvoor kwam onze vriendelijke dierenarts David, langs. Hij heeft het geweten!

Ik had Lai See keurig voor hem opgehaald en voordat ik hem overhandigde zei ik nog dat hij ondanks zijn zeer jeugdige leeftijd al aardig sterk is en behoorlijk van zich af kan bijten. Dokter David had echter het beeld van een schattig kitten in zijn hoofd en mijn waarschuwing 'zou wel meevallen'.

Dus niet. Ons lieve, schattige en speelse kitten veranderde in 1 seconde in een ongrijpbaar, harig monster dat al grommend en blazend van zich afsloeg en David ertoe dwong hem los te laten. David had ineens door dat mijn waarschuwing niet helemaal ongegrond was maar aan mij nu de taak om ons 'schatje' weer te lokaliseren en opnieuw te overhandigen voor zijn prikje. Dat duurde ongeveer een kwartier omdat hij zich zodanig goed had verstopt dat ik hem werkelijk niet kon vinden. Gelukkig zag ik hem in een flits van de ene naar de andere schuilplaats sprinten en toen had ik hem.

We besloten dat ik hem maar beter vast kon houden en geruststellen en dat werkte uitstekend. David besloot om de algemene check-up maar te beperken tot mijn eigen update en een snelle blik in de oren en ogen zodat ons monstertje weer vrijgelaten kon worden. Ik was drijfnat van het zoeken naar Lai See (we hebben nooit de airco aan in alle kamers) en had een wond aan mijn teen van zijn sprint uit de armen van David maar achteraf moest ik er wel om lachen. Ik hoop dat David dat ook kan! Zeker is dat hij zich voor zijn volgende bezoek beter zal voorbereiden.

Walvishaai in Hong Kong

Iedereen die weet wat een walvishaai is, weet dat het ongevaarlijke maar met uitsterven bedreigde zeedieren zijn. Ze kunnen behoorlijk groot worden en voeden zich met plankton en kleine zeedieren. Voor de mens totaal ongevaarlijk maar vooral fascinerend om te zien.

Vorige week zat er een walvishaai in de netten van een stel vissers. Je zou dus denken dat ze het dier zouden lossnijden en vrijlaten. Fout, dit is Hong Kong en waar draait het om in Hong Kong? Juist, geld. Dit was een grote vangst en een grote vangst betekent veel geld.

Het dier werd dus vastgesnoerd aan de boot en te koop aangeboden. Verschillende instanties sprongen er echter tussen om het dier vrij te laten maar het duurde uren voordat er werkelijk wat gebeurde (Lang leve de bureaucratie in Hong Kong). De vissers wilden van geen wijken weten en gingen pas overstag toen een marktkoopman het niet langer kon aanzien en omgerekend 200 euro bood om de haai vrij te laten. Eind goed, al goed dacht iedereen.

Helaas liep het anders af. Het dier had al uren onder hoge stress doorgebracht en is drie dagen laten dood gevonden.

Nu is de hele stad in rep en roer omdat het natuurlijk belachelijk is dat dit gebeurt. Er zijn geen regels voor het binnenhalen van beschermde dieren (net zoals er nog steeds beschermde vissoorten op de menu's te vinden zijn) en de eindeloze bureaucratie hier is de haai uiteindelijk fataal geworden.

De mensen willen dat er snel regelgeving komt om deze diersoorten te beschermen maar tot nu toe zie je alleen maar ingezonden brieven van lezers en natuurbeschermingsorganisaties en houdt de overheid zich op de vlakte. Kortom, er gebeurt niets en zoals ik al vaker heb geschreven, blijft het lot van bedreigde diersoorten en de natuur in het algemeen onzeker. Jammer, jammer, jammer.

Overigens is er ook nog heel slecht nieuws over een dier dat hier wel met man en macht wordt beschermd: de panda. Vanmorgen stond in de krant dat naar schatting twee derde van alle in het wild levende panda's zijn omgekomen, gewond zijn of door hongersnood worden bedreigd. Dat laatste komt doordat veel bamboe na een aardbeving gaat bloeien wat het sterven van de plant inluidt. Aangezien bamboe alles is wat een panda eet, is dit rampzalig.

In het wild leven geschat nog zo'n 1600 panda's en als dat bestand tot een derde wordt terug gebracht, wordt de situatie uiteraard nog kritischer dan die al was....

Buteyko

Iets compleet anders nu. Een collega vertelde dat hij begonnen was met therapie om zijn ademhaling te verbeteren. Dit gaat volgens de leer van de Russische dokter Buteyko. Het principe is eigenlijk heel simpel: als je je ademhaling verbetert, kun je een heleboel problemen aan de luchtwegen zoals astma en allergieën maar ook andere problemen reduceren of oplossen.

Nu loop ik al jarenlang standaard met een neusspray in mijn tas omdat mijn neus altijd dicht zit en ik in no-time een voor- of bijholteontsteking krijg en dus was ik geïnteresseerd. Op de website staat een heel eenvoudig testje om te zien hoe het zit met je ademhaling. Je moet daarvoor rustig door je neus in- en uitademen en dan kijken hoe lang het duurt voordat je aandrang krijgt om te gaan ademen. Als je zonder enige drang of dwang 30 seconden haalt, zit het redelijk goed. 60 Seconden wordt gezien als optimaal.

Ik deed het testje en kwam niet verder dan 15 seconden. Na het verdere verloop van de therapie bij mijn collega te hebben gevolgd en te hebben gehoord dat zijn klachten aanzienlijk afnamen, besloot ik de therapeut te mailen voor een afspraak.

Ik ben onderhand een drietal sessies verder en kan zeggen dat het werkt. Ik ben er nog lang niet maar ik kan al verbeteringen vaststellen. Het eerste waar ik aan moest werken was dat je altijd door je neus moet ademhalen, ook tijdens het sporten. Verder moet je je mond altijd gesloten houden tenzij je eet of praat natuurlijk. Dat lijkt heel eenvoudig maar is het helemaal niet.

Dan moet je zorgen dat je niet over je borstkas ademt maar over het ik noem het maar ademcentrum, dat in het driehoekje onder je ribbenkast ligt.

's Nachts wordt de mond afgesloten door middel van speciale tape, moet je op je linkerzij slapen en als je neus verstopt zit, moet je vanaf de heup een helling van zo'n 15 graden maken zodat je iets omhoog ligt.

Tot slot moet je drie keer per dag bepaalde ademroutines uitvoeren om je ademhaling te veranderen, te verbeteren en je vooruitgang te meten.

Aan de basis staat het principe dat de moderne mens door de vele stressfactoren van het huidige leven, te veel zuurstof inademt (vaak door de mond en over de borstkas) en te weinig CO2. De CO2 is echter nodig om het zuurstof in je lichaam te vervoeren. Doe je dat niet goed dan komt de zuurstof eenvoudig weg niet aan op de plekken waar het nodig is. Daardoor krijg je allerlei klachten die variëren van de welbekende allergieën tot depressie, hoofdpijnen, verkoudheden, concentratie- en slaapstoornissen.

Ik doe nu dus dagelijks de routines en heb al wat verbeteringen geboekt. Mijn neus is nu eigenlijk altijd open, ik heb minder slaap nodig (erg handig met het EK nu!) en als ik toch hoofdpijn krijg, is het minder hevig en kan ik het snel beheersen door wat organisch zeezout te kauwen.

Het klinkt allemaal erg simpel en in feite is het dat ook maar geloof me als ik zeg dat het werkt.

Voor iedereen die hierin geïnteresseerd is, is hier de website: http://www.buteykoasia.com/

Noodweer!

Bron: Douglas White

Ik heb al eens geschreven over typhoons en over zwaar onweer maar dit weekend was het wel heel erg bont.

We hebben al weken geen echt mooi weer en er is veel regen gevallen. Zo veel zelfs dat ik twee weken geleden tijdens mijn autorit naar het MTR station drie keer heb gedacht: 'Okay, nu stop ik, bel mijn manager dat ik niet verder kan, keer de auto en ga naar huis'. De weg stond werkelijk blank, je kon hooguit 5 meter vooruit kijken en op een bepaald punt was ik zelfs bang dat er zoveel water in de motor zou komen dat hij ermee op zou houden. Uiteindelijk ben ik toch doorgereden maar heel langzaam.

Dat was echter nog niets vergeleken met wat we op zaterdag hebben meegemaakt. We werden al wakker van het onweer en de vele, vele regen die naar beneden kwam. Nu weet ik wel dat het in Nederland ook veel kan regenen maar geloof me als ik zeg dat dat niets is vergeleken met wat er hier naar beneden komt.

Omdat het zo heftig kan zijn, bestaan er net als voor de typhoons signalen die aangeven wat de situatie is en wat je moet doen. Is bij een typhoon signaal 8 het sein om naar huis te gaan, bij een black rainstorm signaal moet je binnenblijven of beschutting zoeken. Hiervoor staan ook schuilkelders ter beschikking die dan worden geopend.

Zaterdag 7 juni werd om kwart over vijf 's ochtends het signaal op 'amber' gezet maar om tien over half zeven was dat al 'zwart'. Dit bleek niet overbodig want er is nogal wat gebeurd:

- 539 overstromingen;

- 412 vluchten vertraagd en 14 gecancelled;

- 145.5 mm regen in een uur tijd (= de helft van het maandgemiddelde)

- 89 modderstromen/ aardverschuivingen

- 300 mm regen gemiddeld gedurende de hele dag (met uitzonderingen tot 400 mm zoals bij ons)

- 3.657 blikseminslagen tussen 7 en 8 uur 's ochtends (heb ik niet zelf geteld, hoor)

Op de foto kun je zien wat er zoal gebeurde. In bepaalde buurten steeg het water tot wel anderhalve meter in een paar minuten tijd. Tien bestuurders van auto's, bussen of trucks werden compleet verrast en zagen hun auto's verdwijnen of moesten inclusief passagiers bevrijd worden door de brandweer.

Kleine winkeliers zagen hun koopwaar wegdrijven. Een toerist die voorbij liep of beter gezegd zwom, zag plotseling zakjes met goudvissen voorbijdrijven en kon zijn ogen niet geloven. 'Gebeurt dit soort dingen altijd in Hong Kong?' vroeg hij zich af.

Helaas zijn er door het inzakken van een grote muur ook nog twee doden te betreuren. Hun huis stond onder de muur en is compleet bedolven. Pas na 12 uur kon de brandweer er met behulp van twee kranen bij maar toen was het al te laat.

De weg naar de luchthaven was onbegaanbaar door een enorme modderstroom.

Wij waren gelukkig thuis toen dit allemaal gebeurde maar als we niet thuis waren geweest, hadden we er ook niet meer kunnen komen. De weg naar ons huis loopt namelijk langs de kust en langs bergwanden. Tijdens zulk weer kunnen zulke wanden makkelijk aan het glijden gaan en daarom wordt bij zulk noodweer de weg hermetisch afgesloten.

Die bergwanden worden overigens standaard al extra verstevigd door een laag cement over de natuurlijke begroeïng heen te leggen. Dat klinkt raar en ziet er ook vreemd uit maar als je een paar regenbuien hebt meegemaakt hier, wordt dat ineens allemaal heel logisch. Bij het black rainstorm signaal wordt echter geen risico genomen dat alles het houdt en terecht.

Het was dus vreemd stil tijdens dit noodweer. Geen auto- of busverkeer en ook geen vliegtuigen. Alleen maar regen, donder en bliksem.

Bij ons is gelukkig niets gebeurd maar het was angstaanjagend en ik hoop (en met mij vele Hong Kong'ers) dat we dit niet nog eens hoeven mee te maken.

Een ruig weekend dus en het ergste noodweer in 124 jaar.

Winkels in Hong Kong

Hong Kong staat bekend om z'n vele shopping malls en grote variatie aan winkels. Je vindt hier eigenlijk alles wel: van heel goedkoop (en namaak) tot verschrikkelijk duur.

Voordat je zo'n beetje hebt uitgedokterd wat nu precies waar zit, gaat er wel wat tijd overheen maar normaal gesproken is dat helemaal niet zo erg. Tenminste, dat zou je denken. In Hong Kong werkt dat echter toch een beetje anders.

We hebben namelijk ontdekt dat het tamelijk bijzonder is als je een winkel na een jaar nog op dezelfde locatie aantreft. Met grote regelmaat staan we voor een dichtgetimmerde deur waar eens 'ons' winkeltje zat maar waar nu een grote renovatie aan de gang is voor een andere winkel. Waar onze winkel is gebleven, staat nergens aangegeven (of in het beste geval in het Chinees maar dat kunnen wij uiteraard niet lezen) en de kans dat je jouw zaakje weer terug vindt, is heel klein.

Wij vragen ons weleens af waar die winkels dan blijven. Je kunt immers niet zomaar met je zaak stoppen en zeker niet in Hong Kong waar het leven alles behalve goedkoop is. Helaas moet ik jullie het antwoord daarop schuldig blijven.

Overigens gebeurt dit verhuizen van winkels niet alleen met kleine winkels; hele supermarkten zijn verdwenen en hebben plaatsgemaakt voor kleine boetiekjes of andersom. Erg aardig maar je bent ineens wel behoorlijk onthand.

Buiten verhuizingen gaan de winkels sowieso van tijd tot tijd op de schop om voor het publiek aantrekkelijk te blijven. Dat moet nogal wat kosten want vaak gaat het complete interieur plus plafond en vloer er compleet uit. Na een week gaat de tent dan weer open en sta je in een fris en nieuw interieur en vaak ook nieuw personeel.

Dat laatste is niet altijd je-van-het hier. Veel winkelpersoneel werkt op commissiebasis en dus proberen ze je alles aan te smeren wat ze in de winkel hebben of je dat nu staat of nodig hebt of niet. Dat gaat ook onder het aanbieden van steeds hogere kortingen en 'nee' zeggen is bijna onmogelijk. Ik heb het er weleens met mijn collega's over gehad en die hadden er niet zo'n last van. Het heeft er waarschijnlijk mee te maken dat ze ons westerlingen standaard met een hoop geld verbinden. Nou ja, dat overkomt je een keer en dan trap je er niet meer in. Gewoon 'nee' zeggen dus en voet bij stuk houden.

Verder met de verbouwingen.

Een hele drastische verbouwing was die van het winkelcentrum waaronder wij onze auto parkeren, East Point City in Hang Hau. Dat is maandenlang bijna helemaal dicht geweest voor een heel intensieve make-over. Je zou toch denken dat dit massaal klanten kost en dat de bedrijven die nog wel open zijn, het zwaar hebben.

Ik heb er geen exacte gegevens over maar wat wel bleek, is dat het na de heropening een stuk drukker is. Waarschijnlijk worden er veel flyers uitgedeeld op straat want er is altijd een hoop publiek. Het moet wel gezegd worden dat het winkelcentrum er een heel stuk op vooruit is gegaan en er is een grotere variatie aan moderne winkels gekomen. Met de grote concurrentie in Hong Kong vind ik het echter toch wel getuigen van lef om zoiets te doen maar kennelijk werkt het.

Offers zijn er ook hier gemaakt. Zo mis ik mijn lokale dierenwinkeltje waar het zoals gebruikelijk voor dat soort winkeltjes hier, altijd een beetje rommelig was maar waar je kon vinden wat je nodig had en waar de mensen wisten wat ze verkochten. Waar die zijn gebleven? Geofferd aan de vooruitgang waarschijnlijk. Jammer.

Supermarkten

Uiteraard moeten wij ook eten hier en dus moeten wij naar de supermarkt. Daar heb je er hier wel wat van maar er zit nogal wat verschil tussen.

Het goedkoopst is de ParknShop die je bijna overal vindt maar die voor ons een te beperkt aanbod heeft. De winkels zien er ook een beetje 'shabby' uit met oude winkelwagentjes en een wat rommelig, verouderd interieur. Je vindt er veel locals en weinig westerlingen.

Dan heb je de Wellcome waar je vooral in de zogenaamde Superstores een goed aanbod aan producten hebt. Het prijsniveau is gemiddeld en je winkelt er prettig met overzichtelijke schappen en een fris interieur.

De hogere prijsklasse wordt vertegenwoordigd door de Citysuper en Taste die uitstekende dingen verkopen voor als je eens een feestje hebt (paté, hors d'oeuvres, etc.) of iets aparts wilt eten. Er is een uitstekende sortering aan wijnen en organische producten. De prijzen zijn daar echter ook op aangepast.

Bijna onbetaalbaar: Oliver's supermarkt in Prince's Building is echt exhorbitant duur (5 euro voor een pakje drop bijvoorbeeld) en dan is er nog de supermarkt in Central waar je de beroemde vierkante meloenen kan kopen maar die dan wel een vermogen kosten.

Voor elk wat wils dus.

Wij winkelen meestal bij de Wellcome Superstore in Sai Kung en heel af en toe bij de Taste en de Citysuper voor wat losse dingen.

Producten die altijd en overal duur zijn, zijn de geïmporteerde producten: vlees uit Australië, appels uit Japan (2 euro 50 voor 2 appels en ik vind ze niet eens lekker) maar ook advocaat uit Nederland (à 15 euro per fles).

Daar kun je natuurlijk over klagen maar feit is wel dat we hier soms typisch Nederlandse dingen tegenkomen die je in Duitsland dat toch een heel stuk dichterbij is, niet zult vinden. Natuurlijk, het kost wat maar soms kan je dat echt even niets schelen en is het gewoon fijn dat het er is.

Voorraadbeheer

Dat is nu helaas weer iets waar ze hier geen kaas van hebben gegeten. De eenvoudigste dingen zijn soms ineens niet meer te krijgen en het kan weken duren voordat het er weer is. Voorbeelden hiervan zijn: gewone yoghurt, sojamelk, appelmoes, maandverband, mineraalwater. De schappen worden dan gevuld met andere merken of smaken maar er zit geen logica achter. En dat terwijl supermarkten wereldwijd voorloper zijn in het automatiseren van voorraadbeheer. Dat zou dus moeten leiden tot constante voorraden van basisproducten maar in Hong Kong is dat kennelijk niet het geval.

In het geval van de gewone yoghurt vond ik daar 4 bekertjes van en zo'n 50 bekertjes in bosbessensmaak (en die staan er nu al een tijdje). Kennelijk wordt bij de Wellcome dus nog ouderwets met het handje besteld.

Gelukkig maar dat ik altijd nog mijn eigen voorraden heb (met dank aan de wijze opvoedlessen van mijn moeder!). Meestal helpen die me vooruit totdat de producten weer verkrijgbaar zijn.

Een grappig dingetje tot slot: aardappels gaan hier per stuk. Daar was ik nou nooit op gekomen.