Lei Yue Mun

De middag voor het mid-autumn festival hadden we vrij en dat bood een perfecte gelegenheid om Hong Kong eens nader te bekijken. Omdat Bert op dat moment in Duitsland was voor het werk, was onze personal trainer, Dominic zo aardig om voor personal guide te spelen.

De keuze was gevallen op Lei Yue Mun. Dit vissersplaatsje ligt aan de Kowloonzijde zoals dat hier zo mooi heet wat betekent dat je ofwel met de MTR naar de overkant moet (vanaf kantoor dan) ofwel met de ferry. Wij kozen voor de ferry want met de MTR reizen we elke dag al en je ziet niets van Hong Kong omdat je onder de grond bent.

Zo gezegd, zo gedaan. De ferry is geen onderdeel van de grote Star Ferry onderneming en de veerboot is dan ook geen super de luxe boot maar gewoon een boot waar zo'n vijftig man op kunnen. Niets bijzonders. Voor de prijs hoef je het overigens niet te laten. Voor HKD 4,80 zeg maar twee kwartjes, word je naar de andere kant gebracht.

Er stond een straffe wind maar dat mocht de pret niet drukken. Vanaf de boot heb je een prachtige blik op Hong Kong eiland aan de ene kant en als je de zeestroming zou volgen, kom je uiteindelijk uit in Taiwan of Japan. Hoewel ik niet gauw zeeziek word, leek het mij echter beter om ons gewoon op de Kowloonzijde te concentreren en daar uit te stappen in plaats van het ruime sop te kiezen.

Na een tochtje van zo'n tien, vijftien minuten kwamen we aan de overkant. Wat je direct opvalt, is de stank die er hangt. Buiten de vislucht, stonk het er nogal chemisch en er zweefde ook iets door de lucht dat in mijn ogen kwam. Allemaal niet zo fijn dus en we zorgden dat we snel op pad gingen richting de wet market ofwel vismarkt. Nou niet mijn eerste keus voor een uitstapje maar om ons uiteindelijke doel te bereiken, moet je daar langs of je wilt of niet.

Ik heb al eens wat foto's gepubliceerd van visrestaurants in Sai Kung dus jullie weten hoe zoiets eruit ziet. Deze wet market is eigenlijk niet anders alleen heb je hier stalletje na stalletje waar de vissen, garnalen, krabben, kreeften en wat al niet meer uit de bakken puilen. Ik kan niet anders dan medelijden voelen en zorg dat ik er snel langs loop. Dat is overigens ook omdat ik snel langs alle tentakels wil lopen. Overal steken die uit de bakken en dat hoeft voor mij nou niet zo (ja, ja, ik ben een watje, ik weet het).

Na de wet market loop je het plaatsje zelf in en wat je direct opvalt is de rust, de wirwar aan kleine huisjes en het feit dat niets hier echt georganiseerd of gestructureerd verloopt. Hoewel overal aanplakbiljetten hangen over ratten en dat je gaten moet stoppen om ze te voorkomen, lijkt dat de plaatselijke bevolking niet echt te deren. Het gaat er relaxed aan toe en hygiene, ach dat is voor andere mensen.

Er lopen aardig wat zwerfhonden rond waar Dominic nou niet zo blij mee was omdat hij bang is voor honden. Gelukkig waren ze alleen maar vriendelijk. Een bezoekje van de dierenarts zou echter niet verkeerd zijn. Een aantal honden leek namelijk last te hebben van schurft of andere huidziekten. Ook niet echt goed voor de algemene gezondheid.

De huisjes die er staan, zijn echt piepklein. Mijn inschatting was dat het hele huisje in onze slaapkamer past. Mooi is het allemaal niet en het is bij tijd en wijle schots en scheef, rommelig en slecht onderhouden maar ik moet zeggen dat het wat heeft. Wat ik bijzonder vond, was dat ik tijdens ons toertje ineens een prachtig raam zag. Tussen al die grauwe huizen was het daar opeens, in een steegje, heel apart.

We liepen verder totdat we bij de Tin Hau tempel aankwamen. Ik was nog nooit in een Chinese tempel geweest en dus was het tijd voor een bezoekje en een beetje uitleg van Dominic. Hij vertelde dat de tempels eigenlijk niet zo zeer bij een geloof horen maar dat ze eigenlijk ingebed zijn in de Chinese cultuur. In de tempel staat meestal een bepaalde god centraal, afhankelijk van wat je wilt beschermen.

In dit geval is dat de zeegodin. Zij beschermt de zeelieden en vissers die uitvaren.

In de tempel kun je wierrook branden. De wierrook hier ruikt heel anders dan wat ik uit de katholieke kerk ken. De geur is niet zo scherp. Het ruikt overigens ook weer anders dan de wierrook op Bali.

Als je voor jezelf bescherming wilt vragen, kun je wat geld geven waarna je naam op een rood briefje wordt geschreven. Dat briefje wordt dan midden in een wierrookspiraal gehangen die dan wordt opgebrand. Aan het plafond hangen talloze van die spiralen en het gebeurt dan ook dat je af en toe wat as van je af moet vegen. Maar dat is geen probleem want dat brengt geluk, zo geloven ze hier.

Deze tempel is heel klein en we waren dus in een paar minuten weer buiten waarna we de wandeling weer voortzetten. We gingen links achter de tempel langs waar geen straten meer zijn want feitelijk houdt het dorpje daar op. Dus ging de tocht verder over kleine paadjes en moest je goed uitkijken waar je je voeten neerzette.

Af en toe hebben we even stil gestaan om van het uitzicht te genieten.

Na een kwartiertje lopen kom je bij de overblijfselen van de koloniale tijd en de Tweede Wereldoorlog; je vindt er een oude vestingmuur en verdedigingswerken. Dat ligt daar gewoon en je kunt er mooi op en in klimmen om een nog beter uitzicht te krijgen. Het voelde een beetje of ik weer een tiener was, de hele tijd waren we aan het klauteren en je kreeg een beetje het 'hutten bouwen' gevoel, heerlijk.

Door de lekkere maar toch wel hoge temperatuur en de bijbehorende vochtigheid werden we op een gegeven moment toch wel moe van al dat geklauter en besloten we even te gaan relaxen om wat je kunt omschrijven als 'het einde van Hong Kong'. Je komt dan namelijk bij de kust uit en dan gaat het niet verder. Je ziet de zee voor je, een onmetelijke watervlakte waar enorme tankers slechts kleine vissersbootjes lijken.

Links zie je Tseung Kwan-O met daarachter Hang Hau (waar we de auto altijd parkeren). Sai Kung waar we wonen, kun je niet zien want dat ligt achter de bergen. Het grappige is dat je daar dan zo zit in de totale stilte wat voor Hong Kong echt uniek is want er is altijd en overal herrie. En vanaf dat punt kijk je dan zo naar die wolkenkrabbers en de straten waar het zoals altijd een drukte van belang is. Ik kan jullie zeggen dat je echt totaal tot rust komt.

Toen we daar zo zaten, zagen we ook wat krabben die kennelijk hadden besloten om hun kamp op te slaan op de rotsen en het was leuk dat tafereeltje gade te slaan. Eerst zagen we er een paar maar al gauw werden het er meer en meer.

Om een uur of vijf besloten we weer terug te lopen. Het wordt immers al snel donker en je wilt je niet in het donker in zulke gebieden ophouden. Al helemaal niet met al die ratten (die we ook hebben gezien).

We raakten ook nog eventjes de weg kwijt in het dorpje, dat wil zeggen we namen een ander straatje als je daarvan kunt spreken want het zijn eigenlijk allemaal kleine paadjes en je kunt niet afleiden waar iets nou uitkomt. Maar in zulke kleine plaatsjes maakt dat allemaal niets uit, je neemt gewoon een paadje en dat komt altijd weer ergens uit.

Eenmaal terug op ons beginpunt van de dag, besloten we eerst even wat water te kopen bij het plaatselijke 'winkeltje'. Drie naar het leek, stokoude vrouwtjes poepiebruin van het buitenleven en met diepe lachrimpels in het gezicht bevolkten het winkeltje en eentje bediende ons. Hard lachen en hoofdschudden was er toen ik een fles niet gekoeld water wilde hebben. 'Die buitenlanders zijn stapelgek' zag je haar denken.

Daarna was het op weg naar het MTR station Yau Tong en van daar naar Hang Hau zodat ik me in de verkeerschaos die gebruikelijk is aan de vooravond van het mid-autumn festival kon storten. Het was echt een chaos. Ik zat met een auto links en rechts van me in een rijstrook die voor slechts een auto is bedoeld en we moesten allemaal van de rotonde naar dezelfde afslag. Je moet echt ogen van voren en achteren hebben want er is geen touw aan vast te knopen hoe dat werkt.

Het is zo druk richting Sai Kung op die dagen omdat veel mensen op het strand gaan picknicken of op de barbecue plaatsen hun diner hebben. Omdat de maan dan vol is, is dat natuurlijk heel leuk om te doen en het is ook traditie.

Het kostte me dus iets langer dan gebruikelijk om thuis te komen maar dat maakte allemaal niets uit. Ik heb een heerlijke middag gehad en heb 's avonds ook nog van de maan kunnen genieten.