Living in Hong Kong: Opening Flagship store Hong Kong

Je zou het bijna vergeten met alle verhalen die al op deze Blog staan maar we zijn hier natuurlijk wel omdat ons bedrijf, adidas, ons heeft gevraagd hier voor twee jaar te komen werken. Over het werk zelf, dat wil zeggen het kantoor, de collega's en andere zaken wil ik later nog eens schrijven.

Nu wil ik het eens hebben over een van de leuke aspecten van het werken voor een bedrijf als adidas. Laten we wel wezen, we zijn natuurlijk wel het op een na grootste sportbedrijf ter wereld en we hebben heel wat beroemdheden op de 'loonlijst' staan.

Voor degenen onder ons die er niet zo mee bekend zijn, heb ik hier een paar voorbeelden:

Voetbal: David Beckham, Zinedine Zidane, Dirk Kuijt

Tennis: Amelie Mauresmo, Justine Henin

Rugby: New Zealand All Blacks

Popsterren: Madonna, Missy Elliot

Ontwerpers: Stella McCartney, Yoshi Yamamoto

Robbie Williams wordt overigens niet door ons gesponsord maar is een groot fan van adidas en heeft op zijn laatste album Rudebox de titelsong aan adidas gewijd. Dat is toch wel een eer.

Het is natuurlijk ook een bedrijf met een enorme historie en voor wie het interesseert: er is een zeer goed boek te koop dat de geschiedenis van adidas beschrijft. Het is van Barbara Smit en heet 'Drie Strepen tegen Puma'. Het leest als een soapserie en is een echte aanrader.

Maar goed voordat ik nu helemaal afdwaal van m'n thema, wil ik het nu hebben over al die sterren. Want zoals het een goede 'werknemer' betaamt, laat hij zich zo af en toe eens bij zijn werkgever of in ons geval sponsor zien. Meestal is dit op het hoofdkantoor in Duitsland maar hier in Hong Kong komt er zo af en toe ook nog eens iemand aanwippen.

Die 'iemand' was dit keer niemand minder dan T-Mac, de grote basketballster uit Amerika. Ik had hem al eens gezien in Herzo en was erg onder de indruk van hem. Hij is in tegenstelling tot veel andere basketballers niet over het paard getild en doet erg veel voor kinderen in achterstandswijken. In Herzo speelde hij een partijtje basketbal met het adidas team en met de teams uit het dorp en het ging er heerlijk ongedwongen aan toe.

Heel anders dan Kobe Bryant, die met een heel leger aan veiligheidsmensen aankwam, compleet met zwarte geblindeerde busjes, oortelefoontjes en weet ik wat al nog meer. Het leek wel of we midden in een Amerikaanse film stonden. Iedereen had het er over. Hij wordt nu overigens door Nike gesponsord dat destijds een waanzinnig bedrag bood.

Terug naar T-Mac, die by the way, eigenlijk Tracy McGrady heet maar zoals dat gaat in Amerika, is dit 'cooler'.

De opening van de flagship store stond voor de deur. Wat betekent flagship store nu weer? Het is de grootste adidas winkel in Azie en is eigenlijk het paradepaardje van het bedrijf in deze regio. Nu zijn de Aziaten gek van voetbal maar basketbal neemt een goede tweede plaats in en dus was T-Mac uitgenodigd om de opening op te luisteren.

Verder was zo'n beetje de hele Aziatische 'scene' uitgenodigd en hebben we zeer waarschijnlijk naast allerlei beroemdheden gestaan en gezeten maar omdat we die mensen niet kennen, is ons dat totaal niet opgevallen. De volgende dag op het werk gingen mensen echter zowat uit hun dak toen we vertelden dat we daar geweest waren en welke namen we hadden gehoord.

In ieder geval was het aardig. Er was het bekende hapje en drankje en we hebben de winkel bekeken die inderdaad erg groot is. Maar liefst drie verdiepingen waar alle ranges vertegenwoordigd zijn. Maar het was zo druk, echt, dat wil je niet weten. En buiten stonden ik weet niet hoeveel fans te wachten voor T-Mac en te schreeuwen: 'T-Mac, T-Mac'. Wel leuk dat je dan zelf vlakbij hem staat.

Overigens is iets kopen voor ons niet zo makkelijk. We hebben onze korting dus dat is niet het probleem maar de maten zijn het probleem. Zelfs met mijn maatje 38 is het al moeilijk en voor Bert hoeven we niet eens te kijken. Als je schoenen in zijn maat vraagt, kijkt het personeel eerst of ze het wel goed verstaan hebben. Bert moet dingen echt op maat laten maken of alles in Europa kopen.

Ik kan normaal gesproken redelijk uit de voeten maar waar het de adidas shop betreft, is het moeilijk omdat er veel van onze Aziatische range hangt. Dat is heel anders dan wat wij mooi vinden. Het is veel meisjesachtiger, met meer ruche-achtige uitvoeringen en dat spreekt mij totaal niet aan. Overigens wordt die Aziatische range sinds een paar jaar ook in Azie ontwikkeld omdat er duidelijk behoefte is aan een eigen stijl hier. Voor de credit card (en Bert's gemoedsrust) is dit dus een positieve ontwikkeling want sinds we hier wonen, heb ik bijna niets van adidas gekocht!